5 games die me de gloriedagen van Sega doen missen [MUO Gaming]

Advertentie

Sega heeft misschien de console-ontwikkelingsactiviteiten verlaten, maar dat betekent niet dat ik de dagen ben vergeten wanneer ik mijn gigantische ruimteschipcontroller zou ophalen op mijn Dreamcast, of rondspringen met Sonic op Genesis. Weet je, ik was een Sega-donateur. In de geweldige race tussen Nintendo en Sega steunde ik het verkeerde paard. Ik gooide mijn geld op Sega om te winnen, en nou, we weten allemaal hoe dat is gekomen. Toch kijk ik graag terug en herinner ik me hoe goed alles was voordat Sony met de PlayStation instapte en mijn hoop en dromen verpletterde.

Zeg wat je wilt over Sega, ze hadden een aantal hoogwaardige hardware met een aantal geweldige games van eerste en externe ontwikkelaars. Helaas konden ze de strijd gewoon niet winnen en werden ze gedwongen om alleen games te maken, en laten we eerlijk zijn, Sega-games zijn de laatste tijd behoorlijk slecht. Het maakt me verdrietig om te weten dat er een jongere generatie gamers is die geen idee heeft hoe geweldig Sega was. Dit zijn enkele van de spellen waardoor ik de Sega-dagen van weleer mis.

Sonic de egel

In een wereld gedomineerd door een dikke, langzame loodgieter, ging één mascotte zijn eigen weg. Rondsluipen op zoek naar een verloren prinses volstaat niet voor de punkegel. Nee, Sonic deed de dingen op zijn eigen manier en het was ongelooflijk leuk en verfrissend. Er is niets mis met het traditionele platformgame waar het allemaal om precisie en nauwkeurigheid gaat, maar er valt iets te zeggen voor de snelle capriolen van Sonic. Sonic was een belangrijke reden waarom ik mijn eieren in de mand van Sega legde.

Streets of Rage

Toen ik een jongen was, was dit de belichaming van alles wat cool was. Misschien had ik op jonge leeftijd niet zo'n gewelddadig spel moeten spelen, maar dat is hier noch daar. Het feit is dat Streets of Rage was geweldig, en het verlegde de limiet van het soort geweld dat je van een videogame mag verwachten. Niet alleen verlegde het de grenzen op het gebied van geweld, het was eigenlijk ook heel leuk om te spelen.

Het is onlangs uitgebracht op iOS, dus als je het nog nooit hebt gespeeld, moet je teruggaan en het bekijken.

Panzer Dragoon Saga

Panzer Dragoon Saga brak weg van de railgebaseerde shooters waar de serie bekend om stond, en het deed het schokkend goed. Tot op de dag van vandaag is het een van mijn favoriete RPG's. Ik moet toegeven dat ik er niet de hoogste verwachtingen van had, maar het bleek iets bijzonders te zijn.

Natuurlijk, zoals alles op de Saturnus, verkocht het niet goed, wat een teken voor mij had moeten zijn om mijn Sega-aandelen te verkopen (ik was ongeveer 12, dus ik bedoel dat figuurlijk) en ga verder, maar ik weigerde, ik zou dat zinkende schip berijden als een wanhopige gezagvoerder.

Phantasy Star Online

Dit was de eerste console-gebaseerde MMORPG. We zijn nu meer dan tien jaar later en ik kan nog steeds geen console MMO bedenken die het deed, evenals Phantasy Star Online. Natuurlijk is het lang niet zo goed als veel van de MMORPG's op computers van vandaag, maar als je daar rekening mee houdt, was het op een console in een tijd dat mensen geen breedbandinternet beschikbaar hadden, was het echt iets bijzonder.

Hoewel het niet de beste game ooit is gemaakt, verdienen ze veel lof omdat ze hun tijd zo ver vooruit waren.

SoulCalibur

SoulCalibur op Dreamcast wordt algemeen beschouwd als een van de beste games ooit gemaakt, ongeacht het platform. Het is een zeldzaam voorbeeld van een game die vanuit de arcades wordt geport en in feite een substantiële verbetering is ten opzichte van het origineel. Toen deze game uitkwam, kreeg ik die laatste sprankje hoop dat we deze strijd misschien nog wel konden winnen. Natuurlijk was de Saturnus niet geweldig, maar deze lanceringstitel was iets speciaals en de Dreamcast zou winnen. Vervolgens werd de PlayStation 2 gelanceerd.. .

Conclusie

Ik was zeker een Sega fanboy toen ik een kind was. Ik geef dat toe en omarm het met open armen. Natuurlijk hebben we de oorlog verloren, maar we hebben onderweg een aantal grote veldslagen gewonnen. Tegenwoordig kies ik geen kant. Ik ben opgegroeid met het besef dat het kiezen van een kant niet de juiste keuze is. We moeten allemaal met elkaar opschieten. Dat is eigenlijk helemaal niet waar; Ik kies gewoon geen kanten omdat ik niet opnieuw de verkeerde wil kiezen!

Was je vroeger een Sega-fan? Wat waren enkele van je favoriete Sega-spellen? Laat het ons weten in de comments!