Advertentie
We leven in een draadloze wereld. Behalve dat we dat niet doen. Natuurlijk kunnen we enorme hoeveelheden informatie via de ether verzenden, maar de apparaten die deze kunnen verzenden en ontvangen, zijn verbonden met netsnoeren. Batterijen bieden wat vrijheid, maar uiteindelijk moeten we allemaal terugkomen naar het bekende gezicht van het stopcontact.
Wat als we dat niet deden? Wat als we overal en altijd konden opladen? Dit is de belofte van draadloos opladen, een concept dat lijkt te zijn gescheurd van sci-fi. Maar dat is het niet - het is echt en het is vandaag beschikbaar. Laten we naar de realiteit kijken en kijken wat deze technologie wel en niet kan bereiken.
Hoe draadloos opladen werkt
De term 'draadloos opladen' verwijst meestal naar inductief opladen. Deze technologie maakt gebruik van een laadstation dat een wisselend magnetisch veld creëert. Een apparaat met de juiste inductiespoel ontvangt energie uit dat veld wanneer het in de buurt wordt geplaatst, waardoor het stroom krijgt zonder een fysieke verbinding.
Draadloze tandenborstels en andere badkamerapparaten gebruiken al lange tijd inductieladen. De technologie heeft van oudsher problemen met een laag rendement en langzaam opladen, maar dat waren ze niet beschouwd als een nadeel voor badkamerapparatuur die maar een paar minuten per keer gebruikt kan worden dag. Inductief opladen is ook veiliger omdat het geleidende materiaal niet wordt blootgesteld. Raak het aan met een natte hand? Geen probleem.
Inductief opladen is geen magie. Het heeft specifieke hardware nodig om te functioneren en die hardware moet in een apparaat zijn ingebouwd. De meeste apparaten hebben geen ingebouwde inductieve oplaadspoelen, dus er moet een sleeve of adapter worden bevestigd om inductief opladen mogelijk te maken.
De nadelen van inductief opladen
Inductief opladen is afhankelijk van magnetische velden. Deze kunnen sterk zijn, maar hebben vaak een kort bereik, tenzij er een ongelooflijke bron van magnetisme beschikbaar is (de aarde heeft alleen een magnetisch veld omdat het ook een enorme kern van gesmolten metaal heeft). Kleine inductieve laadstations zijn niet anders.
Laten we als voorbeeld een draadloze tandenborstel gebruiken. Je plaatst hem op de standaard en hij laadt op. Het contact tussen uw tandenborstel en de standaard is echter niet verantwoordelijk voor het opladen. Het lijkt gewoon zo omdat het veld dat wordt gebruikt om de tandenborstel op te laden zo zwak is dat het bereik het beste in millimeters kan worden gemeten.
Laadsnelheid en efficiëntie blijven ook problemen. Een apparaat proberen op te laden met inductieladen is gewoon niet zo efficiënt als een directe, fysieke verbinding.
En dan is er de inductieve spoel. Hoewel klein en kleiner, is het nog steeds een behoorlijk stuk uitrusting in verhouding tot de beschikbare ruimte op een moderne smartphone, tablet of ultrabook. Dit probleem zal met de tijd afnemen, maar is relevant voor de apparaten van vandaag.
Draadloos opladen komt naar de massamarkt
Het ontbreken van een gemeenschappelijke standaard is een andere reden waarom draadloos opladen nooit veel grip heeft gekregen in consumentenelektronica. Het was nog niet zo lang geleden dat de meeste apparaten nog steeds vertrouwden op Ethernet-kabels voor data en dat mobiel breedband beperkt was tot belachelijk lage snelheden. Draadloos opladen leek niet belangrijk voor draadloze communicatie.
Dat is veranderd dankzij het Wireless Power Consortium en de Qi-standaard (uitgesproken als "chee"). De WPC is een brancheorganisatie die wordt gesponsord door verschillende bedrijven die allemaal op zoek zijn naar een standaard voor draadloos opladen. De leden omvatten naast Apple ook alle grote namen op de mobiele markt.
Ik sprak over Qi Wireless na het bijwonen van CES 2012. Ik kon een aantal werkende prototypes zien, evenals bestaande producten die draadloos opladen gebruikten. Deze prototypes en niche-oplossingen worden nu realiteit door massamarktproducten. Zo is Nokia onlangs aangekondigd dat de nieuwe Lumia 920 is voorzien van draadloos opladen. De goedkopere Lumia 820 heeft een optionele behuizing die de technologie mogelijk maakt.
Het is duidelijk dat er een toekomst is voor draadloos opladen. Er is veel industriële ondersteuning achter WPC en de wens om de functie op de markt te brengen. We zullen dit en volgend jaar waarschijnlijk een aantal extra apparaten met draadloos opladen zien.
De toekomst van draadloos opladen
Het huidige inductieve opladen kan handig zijn, maar het gebrek aan bereik is een probleem. Het reduceert de technologie eerder tot gemak dan tot revolutie.
Zal dit veranderen? Kan zijn. Er is veel onderzoek gedaan naar het potentieel van draadloze energie op lange afstand en er zijn veel verschillende technologieën gebruikt om dit te bereiken. Lasers, magnetrons en krachtigere varianten van inductieladen hebben langere transmissieafstanden kunnen bereiken. Nadelen hebben wijdverbreide adoptie belemmerd. Het struikelen over een laser die bijvoorbeeld wordt gebruikt voor draadloze stroomoverdracht, kan leiden tot een verdampte voet.
Het is moeilijk te zeggen waar een doorbraak op dit gebied vandaan zal komen. Apple is een kandidaat omdat het bedrijf een apparaat heeft gepatenteerd dat apparaten naar verluidt tot een afstand van één meter kan voeden. Ook het Wireless Power Consortium zoekt voortdurend naar betere opties. En dan is er Intel, die onlangs heeft aangekondigd dat het werkt met Integrated Device Technology aan een magnetisch apparaat die in een laptop zou worden geplaatst en stroom zou leveren aan smartphones en randapparatuur in de buurt.
Of een doorbraak zou kunnen komen van een klein technisch bedrijf dat nauwelijks bekend is. Dit is een moeilijk technisch probleem dat zowel creatief denken als aanzienlijke technische knowhow vereist om op te lossen. Een grote onderneming is misschien niet de eerste die een oplossing vindt.
Conclusie
Draadloos opladen heeft een enorm potentieel. Daarom wordt er al ruim een eeuw aan gewerkt. Als we stroom zonder kabels zouden kunnen verplaatsen, zouden we niet alleen de consumentenelektronica kunnen heroverwegen, maar ook de infrastructuur die door de hele mensheid wordt gebruikt.
Helaas zijn we er nog niet, maar de hernieuwde interesse op dit gebied van consumentenelektronica wordt op prijs gesteld. Misschien kan de eeuwige zoektocht naar eindeloos gemak deze technologie eindelijk openbreken.
Matthew Smith is een freelance schrijver en woont in Portland Oregon. Hij schrijft en redigeert ook voor Digital Trends.