Hoe opdrachtregelaliassen op elk besturingssysteem te definiëren

Advertentie

We hebben het er al over gehad en we hebben in het verleden meerdere keren aangeraden om de commandoregelterminal van uw computer onder de knie te krijgen. Tina schreef een goede inleiding voor Windows-gebruikers Een beginnershandleiding voor de Windows-opdrachtregel Een beginnershandleiding voor de Windows-opdrachtregelVia de opdrachtregel kunt u rechtstreeks met uw computer communiceren en deze instrueren om verschillende taken uit te voeren. Lees verder . In een groot aantal artikelen heeft MakeUseOf andere toepassingen van de opdrachtregel onderzocht, waaruit blijkt dat de bovenstaande primers pas het oppervlak beginnen te krassen.

In ieder geval lijkt de algemene consensus te zijn dat, hoewel schijnbaar gecompliceerd, de opdrachtregel je in staat stelt er een paar uit te voeren eenvoudige, alledaagse taken veel sneller dan u zou kunnen gebruiken met grafische gebruikersinterfaces (als u eenmaal de juiste syntaxis heeft gekregen) beneden). Beter nog, sommige taken zijn niet zo gemakkelijk uit te voeren met behulp van reguliere grafische gebruikersinterfacetoepassingen - krachtige functies van het besturingssysteem verbergen zich in het volle zicht, zoals blijkt uit Ryan's

show van verrassend gebruik van de Windows-opdrachtregel De Windows-opdrachtprompt: eenvoudiger en nuttiger dan u denktDe commando's zijn niet altijd hetzelfde gebleven, sommige zijn zelfs weggegooid terwijl andere nieuwere commando's kwamen, zelfs met Windows 7 in feite. Dus waarom zou iemand de moeite willen nemen om op de start te klikken ... Lees verder .

Helaas gaat veel (zo niet de meeste) van de superieure snelheid van de opdrachtregel verloren als de juiste opdracht markeert je toevallig in de war raakt, of als de commando's zelf zo grondig ingewikkeld worden dat je het hoofd niet ziet staart. Plots gaat uw geavanceerde workflow over in een combinatie van Googlen en vallen en opstaan.

Command line aliassen

Sommige mensen houden een lijst bij van hun meest bezochte opdrachten, maar dat is nog ver verwijderd van een duurzame oplossing. In plaats daarvan gaan we over op een inherent kenmerk van opdrachtregel-shells - aliassen. Commandoregelaliassen zijn een essentieel onderdeel van het werken met de commandoregelinterface, en als je ze eenmaal gebruikt, vraag je je af hoe je het ooit zonder hebt gedaan.

Zoals de naam al aangeeft, kunt u met de opdrachtregel aliassen of alternatieve syntaxis definiëren binnen het bereik van de opdrachtregel van uw besturingssysteem. Eenmaal gedefinieerd, wordt elk voorkomen van de alias vervangen door de juiste opdrachten. Hierdoor kunt u een opdrachtregeloproep, misschien met een aantal vlaggen die al zijn ingesteld, binden aan een gemakkelijk te onthouden alias. Voortaan gebruik je, in plaats van met vlaggen te rommelen of een niet-samengevoegde reeks opdrachten te onthouden, gewoon de juiste alias.

Dit roept de volgende vragen op: moet u opdrachtregelaliassen gebruiken? En zo ja, wanneer is het nodig? Als je de commandoregel niet helemaal onbekend bent, is het antwoord op de eerste vraag een duidelijk ja. Wat de tweede vraag betreft, alle opdrachten die u herhaaldelijk gebruikt, zijn goede kandidaten. Het kost tenslotte maar weinig tijd om in te stellen en het zal u op de lange termijn veel tijd besparen.

Het exacte proces van het definiëren van een opdrachtregelalias hangt af van uw besturingssysteem, hoewel er duidelijke overeenkomsten zijn. We bekijken ze van geval tot geval.

Mac OS X

Het definiëren van een tijdelijke alias is heel eenvoudig. Gebruik gewoon de volgende opdracht:

alias naam=’commando‘

Waar naam is het alias trefwoord dat u wilt specificeren en commando is het commando dat je eraan probeert te binden. Stel dat ik bijvoorbeeld een eenvoudigere manier wilde om naar de map Downloads op mijn Mac te bladeren, dan zou ik de volgende alias kunnen definiëren:

alias down = ’cd ~ / Downloads’

Door 'down' te draaien, wordt mijn map Downloads de huidige map. Het grootste probleem met deze aanpak is dat het slechts tijdelijk is; de aliassen worden ongeldig gemaakt wanneer u de terminal sluit. Er is echter een gemakkelijke manier om aliassen op een meer permanente manier te definiëren. We hoeven alleen de aliasopdrachten zoals hierboven beschreven toe te voegen aan een van de initialisatiebestanden van de Terminal. Op deze manier worden de aliassen verkregen telkens wanneer u de terminal opstart.

Maak en / of bewerk een .bash_profile-bestand in uw homedirectory met de volgende opdracht:

nano ~ / .bash_profile

Nu kunt u de aliassen die u op uw systeem wilt hebben permanent invoeren of herzien. Als je klaar bent, druk je op CTRL + X om af te sluiten. U moet de terminal opnieuw opstarten of een nieuw venster maken voordat u die aliassen kunt gebruiken.

Ubuntu

De commandoregel-shell van Ubuntu lijkt sterk op die van Mac OS X. Het hoeft niet te verbazen dat de aliasopdracht op dezelfde manier wordt afgehandeld. Zoals hierboven beschreven, kunt u een tijdelijke alias definiëren door de volgende opdracht uit te voeren:

alias naam=’commando‘

Waar naam is het alias trefwoord en commando is het bijbehorende commando. Als u de alias persistent wilt maken in alle sessies, moet u de aliasopdrachten zoals hierboven gespecificeerd toevoegen aan een van de verschillende initialisatiebestanden. Ik raad aan om het toe te voegen aan .bash_aliases. Je kunt het bestand maken (als het nog niet bestaat) of het bewerken in nano met de volgende opdracht:

nano ~ / .bash_aliases

Daarna voert u de gewenste opdrachtregelaliassen in. Als je klaar bent, druk je op CTRL + X om het bestand te sluiten. U moet de terminal opnieuw opstarten of een nieuw venster maken om uw wijzigingen door te voeren.

ramen

De Windows-shell is een heel ander dier dan de Mac OS X- of Ubuntu-shell, en het maken van aliassen is nog ongelijker. Eigenlijk ondersteunt Windows de alias-opdracht niet eens, maar we kunnen deze emuleren met behulp van de DOSKEY-opdracht.

DOSKEY naam=’commando‘

De bovenstaande opdracht maakt een tijdelijke alias aan, wat betekent dat u deze kunt gebruiken totdat u de sessie sluit door het opdrachtregelvenster te sluiten. Het definiëren van een permanente alias is iets ingewikkelder dan het gebruik van een UNIX-shell.

Maak een nieuw batchbestand (.cmd) met uw DOSKEY-opdrachten in de map Application Data, een verborgen map in uw thuismap. Voer de opdracht ‘regedit’ uit om de register-editor op te starten en voeg de volgende gegevens toe:

• Sleutel: HKCU \ SOFTWARE \ Microsoft \ Command Processor
• Waarde: AutoRun
• Typ: REG_EXPAND_SZ
• Gegevens: "% AppData% \ aliases.cmd"

Krediet gaat naar Superwser voor het verstrekken van deze details. Houd er rekening mee dat het Windows-register een zeer gevoelig gebied is, waar u zich niet mee mag bemoeien. Voer alleen bewerkingen uit in het register als u weet wat u doet.

Nu u weet hoe u een opdrachtalias definieert, hoe gaat u deze gebruiken? Laat het ons weten in de comments onder het artikel!

Afbeelding tegoed: Shutterstock