Advertentie
De Tweede Punische Oorlog doodde mijn interesse in fictie. Tolkeins fantastische Battle Of Helm's Deep lijkt maar een kleine schermutseling vergeleken met de Battle of Lake Trasimene, waar Hannibal erin slaagde verberg zijn hele leger, verras de Romeinen en drijf ze het meer in, waarbij naar schatting 15.000 doden met minder dan 2.500 oorzakelijkheden van zijn eigen. Mijn geest kan niet beginnen te begrijpen hoe zo'n gevecht eruit zou hebben gezien, of de wanhopige gedachten die dat was moet zijn opgekomen bij Romeinse mannen die gedwongen werden te kiezen tussen verdrinking in hun wapenrusting of stervend op een Carthaagse speer.
Verrassend genoeg abstraheren de meeste games deze chaos met cijfers en statistieken. Slechts een paar games hebben het frontaal aangepakt, en van die games heeft alleen Total War consistent succes gehad. Toen ik mijn tanden sneed in Medieval: Total War, de eerste game in de franchise die ik bezat, was het een openbaring. Het meedogenloze oorlogsdrama bleef niet langer beperkt tot de pagina's van de geschiedenis, maar was vrijgelaten om ongebreideld in mijn pc te draaien.
In de nieuwste aflevering van de serie, Rome II: Total War, ontwikkelaar The Creative Assembly keert opnieuw terug naar vertrouwde grond. De "Origineel" Rome: Total War 10 geweldige strategiespellen die je op je Mac kunt spelenMac-gaming kan soms frustrerend zijn. Het probleem is het vinden van games die beschikbaar zijn op het platform. Zelfs vandaag, na Steam's goedkeuring van de Mac, kan het moeilijk zijn om games te vinden om te spelen. Dat is niet ... Lees verder $ 60, uitgebracht in 2004, blijft de best beoordeelde game in de geschiedenis van Total War (volgens Metacritisch). Toch vonden de ontwikkelaars dat ze nog lang niet klaar waren met de setting. In dit vervolg zijn ze verbeterd, toegevoegd en verfijnd, waardoor ze een model uit de oudheid hebben gecreëerd zoals geen gamer ooit eerder heeft genoten. Is dit de ultieme kijk op Romeinse oorlogsvoering, of heeft Total War de lijn te dun uitgerekt?
We geven via Steam drie exemplaren weg aan drie gelukkige lezers. Blijf naar beneden lezen om binnen te komen voor uw kans om Rome II: Total War mee naar huis te nemen.
Heb je ooit Pontus willen zien vechten tegen de Iceni?
Hoewel de Romeinse geschiedenis in het grootste deel van de westerse wereld cultureel belangrijk is, kennen de meeste mensen alleen de brede lijnen, het vormen van een wazig portret dat naast Rome zelf ook Carthago, de Hunnen, de Kelten, de Galliërs en (misschien) de Grieken omvat staten.
De realiteit was natuurlijk iets complexer. De oude Middellandse Zee bestond uit talloze koninkrijken en stammen; zelfs de Romeinse republiek vertrouwde op een coalitie van kleinere steden, bekend als de Italiaanse geallieerden, om de troepen en middelen een groeiende hunkering naar de stadstaat te verschaffen. In plaats van al dit detail in grotere entiteiten te abstraheren, geeft Rome II: Total War bijna iedereen zijn verdiensten. Er zijn in totaal meer dan 100 facties en speelbare kanten omvatten niet alleen Rome en Carthago, maar ook meer obscure entiteiten zoals de Iceni, Macedon en Pontus.
Dit alles culmineert in een gedetailleerd, mooi model van de antieke wereld dat zo historisch accuraat is als je zou kunnen hopen dat een mainstream spel zou zijn. Zelfs moeilijkheden vallen in lijn met de geschiedenis, in plaats van te proberen facties in evenwicht te brengen, is The Creative Assembly eenvoudig duidt degenen die beginnen met een slechte hand aan als "hard", terwijl degenen met een voordeel (zoals Rome) als "gemakkelijk" worden beschouwd.
Maar zoals zoveel modellen valt de kaart van Rome II uit zodra deze in beweging komt. Hoewel het aantal facties is toegenomen, is de manier waarop het spel omgaat met AI-beurten niet, wat betekent dat de speler moet wachten op meer dan 100 andere facties om hun beurt te voltooien wanneer de knop Einde beurt is ingedrukt. Zelfs op een stevig systeem kan dit resulteren in een aantal minuten vervelend wachten, zelfs als AI-bewegingsanimaties zijn uitgeschakeld.
Bovendien is de enorme schaal van de wereld overweldigend. Ik was geschokt toen ik de overwinningsvoorwaarden bekeek en zag dat voor de meeste facties een militaire overwinning de verovering van 140 nederzettingen of hun controle via klantstaten vereist. Dat is een verbluffend aantal, en het wordt nog verergerd door een onvermijdelijke mid-game slog van burgerlijke onrust. Total War gaat, zoals de naam al doet vermoeden, over oorlog, maar spelers worden vaak gedwongen om op hun oorlogsmachine te pauzeren en in plaats daarvan te voorzien in de behoeften van de burgers. Legers moeten inactief blijven totdat de bevolking voldoende gelukkig is, omdat als ze worden weggevoerd, rebellen spontaan kunnen verschijnen.
Creative Assembly verdient de eer om de campagnekaart leuker te maken. De enorme schaal van het spel wordt tegengegaan door een nieuw provinciaal systeem dat meerdere steden in één gedeelde interface samenbrengt, waardoor nieuwbouw mogelijk wordt zonder elke afzonderlijke stad te hoeven opsporen. Er is ook een edict-systeem dat provinciale bonussen biedt, een betere selectie van gebouwen, robuustere garnizoenen en meer diplomatie (vanwege het grotere aantal facties).
Toch dienen al deze verbeteringen alleen om een door Creative Assembly vervaardigde blessure te herstellen. Ik heb altijd genoten van Total War-games voor de gevechten, niet van imperiumbeheer. De voortdurende poging om Civilization te vermengen met de traditionele Total War-ervaring is net zo misplaatst als altijd, ongeacht welke aardigheid of mechanica wordt aangepakt.
Dramatische gevechten, Busted AI
Misschien wel het grootste minpunt van de strategische kaart is het niet op betrouwbare wijze creëren van interessant conflict. Van de vele gevechten die ik tijdens mijn tijd met het spel heb gevoerd, denk ik dat slechts een kwart ervan plaatsvond "op de slagveld." De rest werd automatisch opgelost omdat de nummers in mijn voordeel waren en de functie voor automatisch oplossen van de game is belachelijk effectief. Een tegenstander aanvallen met een 2: 1 voordeel garandeert niet alleen een overwinning, het zorgt ervoor dat je niet meer dan 10% van je troepen verliest, tenzij je een bijzonder goed versterkte stad aanvalt of met ondermaatse troepen - in dat geval verlies je een angstaanjagende 20%.
Het echte plezier begint pas wanneer een vijandig leger van gelijke of, idealiter, grotere omvang verschijnt. Dergelijke gevechten lossen niet automatisch gunstig op, dus persoonlijk bevel is vereist. De unieke benadering van Total War voor real-time gevechten, waarbij 'eenheden' van meer dan 100 mannen met een zwaard tegen het schild botsen, is altijd de echte aantrekkingskracht van de franchise geweest en is in de loop van de tijd groter en luider geworden. De meeste eenheden in Rome II zijn tussen de 120 en 160 mannen, behalve Golgotha, die vaak uit 80 ruiters bestaan. Bij een grote veldslag zouden aan elke kant 15 van dergelijke eenheden kunnen verschijnen, waardoor ruim 5.000 man op het veld komen. De game-engine van Creative Assembly is nog steeds niet in staat om de grootste veldslagen uit de oudheid te reproduceren, maar komt steeds dichterbij.
Het winnen van een gevecht gaat over het creëren van angst in de vijandelijke gelederen, in plaats van regelrechte vernietiging, aangezien alle, behalve de zwaarste eenheden, lang voordat elke man zijn einde bereikt zullen rennen. Als je een tegenstander flankeert, hem met cijfers overweldigt of hem shockeert met drastisch superieure troepen, zullen zijn troepen rennen, en als ze eenmaal rennen, kunnen ze gemakkelijk worden gekapt. Terwijl Rome II een aantal 'magische vaardigheden' introduceert, zoals formaties die de aanvalskracht of laadsnelheid verhogen, overwinning komt meestal voort uit strategie in plaats van op de juiste knoppen te drukken, een eigenschap van gamers met een fobie van micromanagement (zoals ik) dol zijn op.
Maar hoewel er kans is op een glorieuze strijd, kan incompetente AI de pret bederven. Rome II vertrouwt veel meer op overwinningspunten (vlaggen op de kaart die moeten worden bestuurd) dan eerdere games in de serie, en de vijandelijke AI is geobsedeerd door het veroveren ervan. Dit kan leiden tot hilarische aanvallen waarbij hele eenheden de verdedigers van de speler negeren terwijl ze proberen zich een weg naar de vlag te banen. Op een gegeven moment zag ik tien vijandelijke eenheden dit tegelijkertijd doen; hordes infanterie, zelfs slingeraars, liepen door een kleine opening tussen gebouwen. Ze letten niet op de twee eenheden veteranenlegioen die ik daar had geplaatst en wierpen zich letterlijk op de wachtende zwaarden van mijn soldaat. Meer dan 1.500 AI-troepen werden afgeslacht, terwijl ik slechts 48 mannen verloor, van wie de meesten deel uitmaakten van een zwakkere speereenheid die ik voor mijn legionairs had geplaatst in afwachting van een confrontatie.
Dergelijke shenanigans bleken echter minder grappig toen ze door mijn eigen troepen werden uitgevoerd. Een vreemde AI-bug zorgde ervoor dat mijn aanvalstroepen aan boord van een vijandelijk schip plotseling in zee sprongen en verdronken. In een ander geval blijven mijn troepen vastzitten langs de rand van een gebouw tijdens de verdediging van een stad, waardoor vijandelijke troepen de poorten kunnen bestormen.
Maar ondanks deze problemen blijft het in elkaar slaan van grote legers net zo vermakelijk als altijd. Geen enkele andere game-franchise repliceert wat Total War mogelijk maakt, en de gevechten in Rome II zijn de grootste en meest dramatische tot nu toe. Aanvallen op provinciale hoofdsteden zijn bijzonder schandalig, bestaande uit kilometerslange muren en enorme belegeringsmotoren die troepen over de verdediging kunnen sturen of omver kunnen werpen. Deze gevechten zien er niet alleen cool uit, maar testen ook de vaardigheid van de speler, omdat ze een nauwkeurige coördinatie vereisen tussen belegeringswapens en de troepen die door de gaten zwermen die ze ontploffen.
Nauwelijks daar Multiplayer
Hoewel de waarde van de nieuwe mechanica twijfelachtig is, valt niet te ontkennen dat Rome II bijna elk gebied van het spel probeert uit te breiden; de campagnekaart is enorm, de mechanica complexer en de strijd groter dan ooit tevoren. Toch is één gebied een opmerkelijke stap terug; multiplayer.
Shogun II, de laatste game in de franchise, bood een vermakelijke "Avatar Campaign" -modus die Total War's bracht multiplayer 6 videogames met fantastische lokale multiplayer voor slaapzaalgamesEr zijn nog enkele titels die trouw een uitstekende bankervaring bieden voor meerdere spelers. Ze bieden plaats aan maximaal vier personen tegelijk of bieden een vermakelijke ervaring om ... Lees verder in de moderne tijd van oneindige vooruitgang. Spelers kregen ervaring voor overwinningen, die konden worden besteed aan verschillende upgrades, en er was een aanzienlijke aanpassing van het cosmetische leger beschikbaar. Spelers kunnen zelfs clans vormen en vechten over virtueel territorium op een vereenvoudigde versie van de campagnekaart.
Rome II heeft dat allemaal niet. Aangepaste en snelle overeenkomsten zijn de enige opties. Hoewel aangepaste wedstrijden geweldig kunnen zijn, zijn goede wedstrijden moeilijk te vinden en zijn de vaardigheidsniveaus overal te vinden. Aan de andere kant zijn snelle wedstrijden direct beschikbaar, maar ze gooien de speler in een willekeurige kaart tegen een willekeurige tegenstander zonder enige uitleg of context. Dit maakt ze moeilijk te verzorgen; je zult nooit een rivaliteit vormen, nooit vrienden maken en nooit een beloning ontvangen naast een hogere rang op het scorebord van de game.
Ja, de strijd zelf is nog steeds vermakelijk, maar de kale functieset ruikt naar voortijdige release. Om het nog erger te maken, is de enige interessante game-modus die nog over is, een multiplayer-campagne, berucht om fouten. Ik kon het niet eens starten en sommige gebruikers melden veelvuldige crashes, zelfs als ze de campagne kunnen starten.
Conclusie
Rome II: Total War is een terugkeer naar de slechte oude tijd van de 13-jarige franchise van Creative Assembly, gemarkeerd door Empire: Total War, een game die tegelijkertijd fantastisch was en hopeloos werd afgeluisterd. Er is hier veel om van te houden, waaronder een enorme kaart, een aantal interessante campagneverbeteringen en gevechten die het epos tot 11 verhogen. Er is geen betere game om grote legers te zien botsen in melee-gevechten, en ondanks de problemen is Rome II een van de meest toegankelijke historische strategie spellen 4 Uitstekende realtime strategiespellen die je goedkoop kunt spelenHet realtime strategiegenre is tegenwoordig een van de hoofdbestanddelen in gaming. Andere genres, zoals first person shooters en rollenspellen, zijn doordrenkt met honderden verschillende titels, maar de realtime strategie houdt niet de ... Lees verder ooit gemaakt.
Voor elk positief punt is er echter een nadeel, en veel ervan komen voort uit de schijnbare voortijdige release van de game. Over een paar maanden, nadat Creative Assembly de beloofde patches heeft uitgebracht, is deze game misschien wel de beste tot nu toe. Maar op dit moment wordt Rome II het slachtoffer van duizend wonden. Elk probleem zou de fortuinen van deze game niet tenietdoen, maar samen overweldigen de bugs en vreemde beslissingen maar al te vaak het plezier van de speler.
Hoe win ik een exemplaar van Rome II: Total War?
U kunt meedoen door uw naam en e-mailadres op te geven. U ontvangt simpelweg één inzending.
Daarna krijg je ook verschillende methoden aangeboden om extra inzendingen te verdienen. Ze variëren van het delen van een link naar deze weggeefactie op sociale netwerken; om commentaar te geven of een specifieke pagina te bezoeken. Hoe meer je meedoet, hoe groter je winkansen! Je ontvangt 5 extra inzendingen voor de weggeefactie voor elke succesvolle verwijzing via je gedeelde links.
Deze weggeefactie begint nu en eindigt Vrijdag 20 september. De winnaars worden willekeurig geselecteerd en via e-mail op de hoogte gebracht.
De winnaars
- Marco Morelli
- Richard Bonifacio
- Sean Baker
Gefeliciteerd! Als u als winnaar was geselecteerd, zou u uw licentie via e-mail hebben ontvangen van [email protected]. Neem contact op met als u hulp nodig heeft Jackson Chung vóór 14 november. Verzoeken na deze datum worden niet vermaakt.
Dien uw apps en software in om te worden beoordeeld. Contact Jackson Chung voor verdere details.
Matthew Smith is een freelance schrijver en woont in Portland Oregon. Hij schrijft en redigeert ook voor Digital Trends.