Moet je The Elder Scrolls Online kopen?

Advertentie

Zenimax's poging tot een enorm multiplayer rollenspel, The Elder Scrolls Online, is nu live voor spelers in Noord-Amerika en Europa. Het belooft de gedenkwaardige wereld van de franchise en open gameplay in een multiplayer-formaat te brengen, maar het verkoopt voor volledige detailhandel en heeft een abonnementsgeld. Is het je zuurverdiende geld waard?

Voet zetten op Tamriel

The Elder Scrolls Online vindt plaats op het continent Tamriel. Terwijl de laatste drie games in de serie zich slechts op een klein deel van deze landmassa hebben gericht, behandelt ESO delen ervan. Cyrodiil, de binnenlandmassa die in The Elder Scrolls IV: Oblivion wordt verkend, dient als de PvP-kaart, terwijl andere zones elkaar raken, maar niet dezelfde grond bedekken als, Morrowind en Skyrim 3 redenen waarom alle gamers The Elder Scrolls V: Skyrim moeten spelenEen van de meest verwachte games van dit vakantieseizoen was The Elder Scrolls V: Skyrim. Call of Duty en Battlefield zijn geweldige games, maar het is heerlijk om te zien dat iets anders een ... Lees verder .

In feite zijn er veel gebieden die ESO voor het eerst uitwerkt, met name de thuislanden van de Elvenrassen en de verre noordwestelijke uithoeken. Dit zal een traktatie zijn voor fans van de geschiedenis van Elder Scrolls, en net als eerdere games in de franchise, zit ESO vol met ruïnes om te verkennen, geschiedenisboeken te vinden en geheimen te onthullen.

Het suggereren dat overlevering een verkoopargument is, is misschien overdreven nerdy, maar de rijke geschiedenis van de Elder Scrolls-fictie is een franchisefunctie geworden. En in tegenstelling tot veel concurrenten, koppelt ESO verkenning aan tastbare beloningen via Skyshards. Je krijgt één vaardigheidspunt voor elke drie die je vindt, en de meeste zijn buiten de gebaande paden.

De schrijvers verdienen hun loon

The Elder Scrolls heeft, zoals de meeste fantasiewerelden, een behoorlijk deel van de opsomming. Er is een lange lijst van sekten, facties, goden en demonen, allemaal met vreemde namen die moeilijk recht te houden zijn. Lore-fans zullen dol zijn op de details, maar andere spelers kunnen hun hoofd krabben.

Kijk echter onder de fantasierijke overlevering en je zult een aantal solide teksten vinden. Je praat met terugkerende zoekpersonages die oprecht aardig zijn en betrokken raken bij politieke intriges die echt interessant zijn. Er is zelfs subtiele humor; in een dorp van de Khajit, een ras van mensachtige katten, kwam ik een gekooide hond tegen, omringd door nieuwsgierige en met afschuw vervulde toeschouwers die nauwelijks in staat waren te geloven dat zo'n wezen bestond.

De diepte van het verhaal wordt geholpen door het optionele first-person perspectief en het diepe systeem voor het maken van personages. Hoewel iedereen toegang heeft tot dezelfde speurtochten, ziet niet elk personage er hetzelfde uit, en dat helpt om een ​​gevoel van eigenaarschap te creëren. Je zult gemakkelijker kunnen geloven wat je doet, er toe doet dan in de meest recente MMO's, hoewel ESO in dat opzicht niet helemaal overeenkomt met Star Wars: The Old Republic.

MMO, Elder Scrolls Style

ESO's franchise-smaak is onmogelijk te missen. Je vindt het in het maken, aanpassen van personages, zoeken en zelfs gevechten tussen spelers en spelers. Deze game laat je liever in de war dan sommige andere recente titels, en het voelt ook totaal niet geïnteresseerd om spelers te helpen het maximale niveau te bereiken. Quest-ketens sluiten niet naadloos op elkaar aan, Quest-hubs zijn zeldzaam en je zult af en toe verdwalen.

Dat gezegd hebbende, dit is nog steeds een MMO. Hoewel goed geschreven, komen de meeste zoektochten neer op de beproefde "ga hierheen, doe X, kom terug" formule. Vaardigheden worden geactiveerd via een hotbar, versnellingsupgrades zijn uiterst belangrijk en AI-vijanden zijn niet erg intelligent.

De PvP van de game is ook bekend. Er zijn donjons die moeten worden bestormd en verdedigd, kleine buitenposten die ze ondersteunen en een grote verscheidenheid aan PvE-missies die kunnen worden volbracht in het PvP-gebied. Dit is allemaal prima, maar ook nauwelijks uniek; veel games hebben hetzelfde geprobeerd en de meeste zijn mislukt. Het is onmogelijk om zo vroeg in het leven van de game te weten of ESO anders zal zijn.

The Elder Bugs

Bugs hebben altijd deel uitgemaakt van de Elder Scrolls-franchise. Zelfs Skyrim had zijn aandeel in glitches, maar de problemen waren draaglijk omdat de game een ervaring voor één speler was. Een natuurkundig insect dat een vijand bijvoorbeeld de lucht in stuurde, was meer hilarisch dan teleurstellend.

ESO is anders. De game is online, dus afgeluisterde missies zijn moeilijker te negeren en glitches kunnen veel spelers tegelijk beïnvloeden. Helaas heeft dit Zenimax niet verdubbeld in kwaliteitsborging. Ik kwam verschillende afgeluisterde missies tegen die moesten worden gereset, en de meeste vrienden en gildeleden melden hetzelfde. Ik viel ook twee keer door de wereld en kwam een ​​paar tegenstanders tegen die door de grond of een muur klommen. Een van deze monsters slaagde erin me aan te vallen terwijl ik in een rotswand was!

De servers hebben ook problemen gehad. Er is onverwacht onderhoud opgetreden en functies zoals mail en gilden moesten tijdelijk worden uitgeschakeld vanwege dubbele bugs die door spelers waren ontdekt. Hoewel verbroken verbindingen zeldzaam zijn, is vertraging niet ongebruikelijk en heb ik af en toe geworsteld met inlogpogingen die op onverklaarbare wijze zijn mislukt.

Dus, moet je The Elder Scrolls Online kopen?

ESO is een beetje irritant omdat de gameplay moderne MMO's niet helemaal nabootst, maar toch verschilt van een traditionele Elder Scrolls-titel. De game lijkt meer op console-sandboxen zoals Dragons Dogma en Kingdoms of Amalur: Reckoning, die beide grote werelden hebben, gevuld met gebieden die te gevaarlijk zijn voor een laag karakter verkennen. Dit is misschien logisch, aangezien ESO op de planning staat voor release op beide next-gen consoles.

Als je een MMO-veteraan bent die op zoek is naar een nieuwe game voor overvallen en eindspel-PVP, of je bent een die-hard Elder Scrolls-fan die op zoek is naar een open wereld, dan moet je je geld in je portemonnee laten. ESO zal geen van beide smaken bevredigen. Deze game is het beste voor RPG-loyalisten en informele Elder Scrolls-spelers die een verhaalgestuurde ervaring willen met ruimte voor wat (maar niet te veel) verkenning.

Je moet ook een gezonde tolerantie voor bugs hebben. Hoewel de lancering van ESO verre van de ergste is die ooit is opgetekend (The Secret World was bijvoorbeeld in puinhoop ter vergelijking), zijn er enkele missiedodende bugs en onverklaarbare fouten. Er is meer poetsmiddel nodig en spelers met weinig tolerantie voor buggyspellen moeten een paar maanden wachten totdat de knikken zijn opgelost.

Wat denk je van The Elder Scrolls Online? Is het $ 60 waard met een abonnementsgeld van $ 15, of had het moeten worden gelanceerd als een gratis te spelen spel? Laat het ons weten in de comments.