3 redenen waarom u uw eerste computer nooit vergeet

Advertentie

Ik denk dat voor geeks die eerste computer een beetje een eerste liefde is. Je herinnert het je verlangend, ook al is het niets dat je vandaag gelukkig zou maken. Het heeft niets dat je op dit punt in je leven nodig hebt, maar je herinnert je al die gevoelens nog steeds. Die emoties die toen zo sterk en zo krachtig voelden.

Ja, voor geeks is onze eerste computer zo.

Mijn eerste computer was niet zomaar een computer. Het was een daad van naastenliefde. Mijn broer was bijna sinds zijn geboorte opgegroeid met reumatoïde artritis in de kindertijd, en het had een financiële tol geëist van ons gezin. Er waren enorme medische rekeningen, reiskosten en al het andere dat hoort bij een gezin dat te maken heeft met een erg ziek kind.

De tijden waren moeilijk, en in die tijd en in zo'n klein stadje in Noord-Maine, wanneer de tijden moeilijk worden voor één gezin, trekken alle families samen. De stad gooide een van de grootste, meest extravagante dansen die een kleine stad begin jaren tachtig kon organiseren. Je had Dire Straits op het geluidssysteem, middelbare schoolkinderen in de hoek en zelfs de oude mensen die probeerden te dansen op de wending zodra die verplichte Hank Ballard en de Midnighters-klassieker begonnen spelen.

Ik herinner me dat ik vroeg vertrok - ik was tenslotte maar ongeveer 7 of 8 jaar oud - maar op weg naar buiten merkte ik dat de geldpotten al boordevol "donaties" die mensen aan de deur hadden aangeboden, de loten waren uitverkocht en de bakverkooptafel was kaal.

Een week later ging bijna alle opbrengst van dat geldinzamelingsevenement - uitsluitend voor mijn broer - naar een gloednieuwe computer die bedoeld was om hem te helpen met thuisonderwijs. Het was een Franklin ACE 1000, een geavanceerde computer met 64K geheugen en dubbele diskettestations die een aantal van de meest verbazingwekkend denkbare spellen.

Ik wist het, op het moment dat de computermens die grote witte doos met een toetsenbord in het midden van ons rolde keuken, draaide de schakelaar om en de eerste monochrome groene tekst flitste over het scherm waar ik in zat liefde.

Het grootste avontuur ooit

Toen ik zo jong was, had ik toen eigenlijk geen idee wat een "Apple-compatibele" computer was. Ik had geen idee dat de processor in wezen een Commodore was en dat hij van het jonge Apple-besturingssysteem afliep. Ik wist niets van de huidige staat van de desktopcomputerindustrie, of dat van Apple Computerbedrijf zou uiteindelijk Franklin Computers aanklagen en het bedrijf dwingen de productie ervan stop te zetten computers.

Ik wist alleen dat ik van school naar huis kon komen, de schakelaar kon omdraaien en mezelf kon onderdompelen in een andere wereld. En dat is precies wat we deden.

Er waren enkele weekends waarin we allemaal achter de computer zaten alsof het een televisiescherm was. Het is nu belachelijk, maar het was toen een vrij serieuze zaak. We zouden de schijf met het label "Avontuur" in het diskettestation plaatsen en dan de computer opstarten.

Na de ultra-coole ascii-art intro, zouden we allemaal het tekstblok lezen van waar we het laatst waren gebleven spel, en staar dan naar de knipperende cursor, onze hersens pijnlijk om te proberen het antwoord op de volgende te vinden puzzel.

'Je bevindt je in een twintig meter hoge depressie met kaal vuil. In het vuil geplaatst is een sterk stalen rooster gemonteerd in beton. Een droog stroombed leidt naar de depressie. '

Elke puzzel die we gezamenlijk hebben opgelost, zou leiden tot gejuich en opwinding als we de tekst lezen die de volgende kamer of het volgende pad beschrijft. Soms zouden er glorieuze beschrijvingen zijn van plaatsen die onze wildste verbeelding te boven gaan. Andere keren zouden er vreselijke momenten zijn waarop we bang waren dat we ons virtuele personage op een pad naar een zekere dood zouden sturen.

Het was het eerste virtuele avontuur dat ik ooit was begonnen. En toen de puzzels voor mensen te moeilijk werden om te kraken en de nieuwigheid van dit nieuwerwetse apparaat oud werd, kwamen mensen niet meer langs om de spellen te spelen. Na een tijdje waren er steeds meer mogelijkheden om helemaal alleen achter de computer te zitten, weg te werken aan de mysteries en de verhalen die erin verborgen zaten.

Het waren alleen ik en mijn computer. Het was alsof de wereld van de ene op de andere dag wonderbaarlijker en kleurrijker was geworden.

Programma's leren schrijven

Dat was natuurlijk niet waar het eindigde. Als je eenmaal je ware passie ontdekt, eindigt het zelden gewoon waar het begint. Nee, het veranderde metamorfose toen zowel mijn broer als ik ouder werden. We waren de tekstspelletjes beu en waren constant op zoek naar nieuwere en opwindendere dingen die we met deze geweldige machine konden doen.

We begonnen computermagazines in de bibliotheek te gieten. Destijds waren ze niet zo gemakkelijk te vinden als nu, maar op de een of andere manier hebben we er een paar weten te bemachtigen. Ze bevatten bijna altijd coole programma's die je in de computer kon typen om iets cools te laten doen.

Ik kan niet zeggen dat die programma's voor mij heel logisch waren, aangezien mijn broer en ik ze methodisch regel voor regel in de opdrachtprompt zouden typen. Ik herinner me veel "PEEK" - en "POKE" -opdrachten. Niets met betrekking tot programmeren zou me ooit echt logisch vinden tot Pascal programmeerles tijdens het tweede jaar van de middelbare school, maar op 8-jarige leeftijd maakte begrip niet echt uit. Wat er toe deed, was dat toen mijn broer en ik de opdracht "RUN" typten, er iets heel cools gebeurde.

Als het niet werkte, zouden we uren besteden aan het doorzoeken van de vreemde code om uit te zoeken waar onze typfout was. Zodra we de fout ontdekten, zou het programma worden uitgevoerd. Meestal waren het gewoon grappige graphics en muziek. Ik herinner me een keer dat het "dans van de suikerpruimfeeën" was, of een ander gek ding.

Het was niet echt belangrijk wat het programma deed, alleen dat het werkte en dat mijn broer en ik het samen hadden bereikt.

Games met "Awesome" Graphics

Er zijn maar weinig dingen over computers die ik me zo duidelijk herinner als die eerste paar maanden toen we die eerste Franklin-computer kregen. Ik herinner me het volgende decennium als een optocht van iets betere computers die altijd dramatisch betere computerspellen zouden spelen met altijd verbeterde graphics.

Het was onvermijdelijk dat mijn broer en ik een nieuwe game zouden lanceren waarvoor we hadden gespaard en die we bij Radio Shack hadden gekocht, alleen om daar gebiologeerd te zitten door de inleidende scènes van het spel, steeds weer voor onszelf herhalend, "wauw... bekijk de afbeeldingen! "

Kinderen spelen tegenwoordig games met perfect huidskleurige soldaten die dreunen met machinegeweren in een virtuele wereld die bijna niet te onderscheiden is van een echt slagveld (behalve de dood natuurlijk), zal nooit het wonder waarderen van het kijken naar computerspellen die evolueren van de op tekst gebaseerde tovenarij van de jaren 80 tot het korrelige grafische genie van de jaren 90 en daarbuiten.

Ik zal Electronic Arts for Sentinel Worlds, Lord British voor Ultima en Sierra Entertainment voor King's Quest voor altijd dankbaar zijn.

Nu is het jouw beurt. Vertel ons een paar van uw vroegste computerherinneringen. Herinner je je het eerste computerspel dat je ooit speelde? Op welke computer ben je voor het eerst verliefd geworden? Deel uw herinneringen in de opmerkingen hieronder.

Afbeeldingscredits: vintage computer via Shutterstock,Brother Reading via Shutterstock, King's Quest via Wikipedia, Advent Game via Wikipedia