Hoe werkt beeldstabilisatie?

Bewegingsonscherpte veroorzaakt door cameratrilling is een van de meest frustrerende dingen voor een fotograaf, vooral bij lenzen met een langere brandpuntsafstand. Als je ooit hebt geprobeerd een foto uit de hand te maken met lage sluitertijden, weet je precies wat cameratrilling doet met de beeldscherpte.

Dus, hoe houd je de foto scherp? Nou, je hebt drie opties. Verhoog de sluitertijd, gebruik een statief of activeer beeldstabilisatie.

In dit artikel worden de veelvoorkomende vormen van beeldstabilisatie uitgelegd, inclusief hoe het werkt, waar het goed voor is en de nadelen van verschillende soorten.

Wat is beeldstabilisatie?

Beeldstabilisatie is een gespecialiseerde technologie die in uw lens, camera of software is ingebouwd en die de onscherpte die wordt veroorzaakt door cameratrilling tot een minimum beperkt. Verschillende fabrikanten noemen beeldstabilisatie verschillende dingen, namelijk:

• Canon: Beeldstabilisatie (IS).
• Nikon: Vibratiereductie (VR).
• Tamron: Vibratiecontrole (VC).
instagram viewer
• Sigma: Optische Stabilisatie (OS).
• Sony: Optische Steady Shot (OSS).
• Pentax: Shake Reductie (SR).

De technologie is over het algemeen vergelijkbaar tussen fabrikanten. Het voordeel is dat je hiermee een scherpere foto kunt maken met een langere sluitertijd of zonder een groot statief. Het inschakelen van een langere sluitertijd kan een betere beeldkwaliteit betekenen, omdat u een lagere ISO-waarde (minder ruis) kunt gebruiken.

Verwant: Wat is de belichtingsdriehoek in fotografie?

Beeldstabilisatie is ook erg handig voor het maken van stabiele videobeelden zonder statief of gimbal.

Hoe werkt lensgebaseerde stabilisatie?

Lensgebaseerde stabilisatie werkt via een zwevend lenselement. Trillingen (of cameratrillingen) worden gedetecteerd met behulp van gyroscopische sensoren.

Veel lenzen hebben vaak een "panning-modus", die stabilisatie alleen op de verticale as mogelijk maakt om stabiele panning-beelden mogelijk te maken.

Voordelen van op lens gebaseerde beeldstabilisatie

Op lens gebaseerde beeldstabilisatie heeft enkele voordelen ten opzichte van de versie in de camera, vooral bij langere brandpuntsafstanden en bij oudere DSLR-camera's.

De autofocus van een camera is bijvoorbeeld nauwkeuriger wanneer het beeld al gestabiliseerd is. Bovendien zal een fotograaf een stabiel beeld zien als de lens stabilisatie heeft bij het kijken door een optische zoeker. Zonder dat zouden ze een wankele, minder gedetailleerde foto zien.

Nadelen van op lens gebaseerde beeldstabilisatie

Er zijn twee nadelen aan lensgebaseerde stabilisatie.

Ten eerste kan het alleen beweging op de horizontale en verticale as tegengaan. Dit betekent dat het geen enkele vorm van roterende beweging kan detecteren of stabiliseren.

Het tweede nadeel zijn de kosten. Omdat elke lens moet worden uitgerust met een eigen beeldstabilisatiesysteem, in plaats van dat de stabilisatie in de camera zit, zijn de kosten van deze lenzen hoger.

Hoe zit het met op camera gebaseerde beeldstabilisatie?

In-body beeldstabilisatie (IBIS) werkt meestal via sensor-shift-technologie. Hoewel de technologie zelf zeer geavanceerd is, is het concept eenvoudig. De sensor wordt verplaatst om de beweging van de camera tegen te gaan, vergelijkbaar met het zwevende element in lensgebaseerde stabilisatie.

Gyroscopische sensoren in de camera detecteren beweging en sturen de informatie terug naar actuatoren die bewegen de beeldsensor van de camera in tegengestelde richting.

Het verschil is dat sensorverschuiving ook rotatiebeweging kan tegengaan. In feite werkt de meeste sensorgebaseerde beeldstabilisatietechnologie op vijf assen: horizontaal, verticaal, rollen, stampen en gieren.

De horizontale en verticale assen zijn wanneer de camera op en neer beweegt, of naar links en rechts. Rollen is wanneer de camera langs de horizontale as draait. Pitch is wanneer de camera omhoog of omlaag kantelt, en yaw is wanneer deze naar links of rechts kantelt.

Voordelen van beeldstabilisatie in het lichaam

Het duidelijke voordeel van in-body beeldstabilisatie zijn de drie extra compensatieassen. Het kunnen verklaren van rotatie betekent dat in-body stabilisatie over het algemeen veelzijdiger en nauwkeuriger is dan op lens gebaseerde stabilisatie.

Dankzij de ingebouwde beeldstabilisatie kunnen fotografen lenzen gebruiken zonder dit. Het betekent ook dat lenzen niet per se met deze functie hoeven te worden vervaardigd, wat betekent dat ze goedkoper en lichter kunnen worden gemaakt.

Sensorgebaseerde stabilisatie heeft ook geleid tot de komst van andere handige cameramogelijkheden, zoals star-tracing-modi (zoals de Astrotracer-modus van Pentax). Met behulp van een GPS-module kan een camera zijn sensor actief bewegen om de rotatie van de aarde te volgen, waardoor veel langere belichtingstijden kunnen worden gebruikt tijdens astrofotografie.

Nadelen van beeldstabilisatie in het lichaam

In-body stabilisatie heeft het nadeel dat het beeld niet wordt gestabiliseerd door een optische zoeker (OVF). Omdat DSLR's een spiegel gebruiken om het beeld naar de OVF te projecteren, maar het is gestabiliseerd bij de sensor (voor in-body stabilisatie), zal het beeld wankel zijn.

Dit kan met name problematisch zijn bij lange brandpuntsafstanden bij het volgen van snel bewegende onderwerpen. De autofocussystemen in oudere DSLR's zullen om dezelfde reden lijden.

Dit is geen probleem bij nieuwere spiegelloze camera's, omdat de foto die op de elektronische zoeker (EVF) wordt geprojecteerd rechtstreeks van de sensor komt en gestabiliseerd is.

Verwant: Wat is het verschil tussen DSLR en spiegelloze camera's?

Wat is digitale beeldstabilisatie?

Digitale beeldstabilisatie, ook wel elektronische beeldstabilisatie genoemd, wordt in sommige camera's gebruikt, voornamelijk voor video. Digitale beeldstabilisatie analyseert elk frame op beweging en verschuift ze pixel voor pixel om een ​​stabiele video te produceren. Deze techniek kan cameratrillingen verminderen en een stabiele video creëren.

Digitale beeldstabilisatie kan ook in nabewerkingssoftware, zoals Adobe Premiere Pro's Warp Stabilizer.

Een nadeel van deze techniek is dat deze moet worden bijgesneden om dit te bereiken, aangezien pixels buiten het frame als buffer moeten worden gebruikt en moeten worden uitgesneden om stabilisatie mogelijk te maken. Over het algemeen geldt: hoe groter de cameratrilling, hoe groter de uitsnede.

Digitale beeldstabilisatie kan geweldig zijn, maar het kan ook onnauwkeurig zijn en artefacten in je video introduceren. De beste techniek zou in-body of lens-gebaseerde beeldstabilisatie zijn om de meest stabiele video mogelijk te maken en vervolgens software te gebruiken om de laatste hand te leggen.

Wat voor soort beeldstabilisatie moet u gebruiken?

Uiteindelijk hangt het type stabilisatie dat je nodig hebt vooral af van wat je beschikbaar hebt.

Voor stabiele videoproductie kan een combinatie van technieken vaak geweldige resultaten opleveren. Maar voor stilstaande fotografie kunt u met lensgebaseerde of in-body-stabilisatie scherpe foto's maken bij langere sluitertijden. De technologie is fabrikant- en productafhankelijk. Sommige lenzen en camera's zullen beter presteren, vooral als ze nieuwer zijn.

Vergeet echter de traditionele tools niet! Een stevig statief met een videokop of een gyroscopische gimbal zal zeker helpen om je afbeeldingen of opnamen te stabiliseren.

Hoe werkt autofocus eigenlijk?

Autofocus is een functie van moderne camera's die gemakkelijk als vanzelfsprekend wordt beschouwd, maar heb je je ooit afgevraagd hoe het werkt? Hoe doet je smartphone dat zo gemakkelijk?

Lees volgende

Over de auteur