Bitcoin versus Bitcoin Cash: het schaalbaarheidsprobleem van Bitcoin oplossen

De schaalbaarheid van Bitcoin is sinds de lancering een probleem binnen de gemeenschap. Dit probleem met het onvermogen van Bitcoin om een ​​steeds groter aantal transacties efficiënt af te handelen, kwam tot een hoogtepunt in 2017, toen Bitcoin Cash van Bitcoin afsplitste.

Dit was toen Bitcoin Cash de strijd aanging. Maar wat is het verschil tussen Bitcoin en Bitcoin Cash? En hoe gaan deze cryptocurrencies om met het probleem van schaalbaarheid?

Wat is het schaalbaarheidsprobleem van Bitcoin?

Het probleem met de meeste blockchain-technologie is dat het erg traag is. Dit komt aan het licht als we kijken naar hoe snel banken debet- en creditcardtransacties verwerken. Zo claimt Visa maar liefst 65.000 transacties per seconde te kunnen verwerken.

Aan de andere kant kan Bitcoin slechts zes transacties per seconde verifiëren. Beperkingen in blokgrootte, samen met het feit dat er met willekeurige tussenpozen van gemiddeld tien minuten een nieuw blok aan de keten wordt toegevoegd, beperkt het aantal transacties dat het netwerk kan verwerken.

Verwant: Hete portefeuilles vs. Cold Wallets: wat is de beste manier om uw cryptocurrency te beveiligen?

Dit probleem wordt een probleem naarmate het Bitcoin-netwerk blijft groeien en het aantal gebruikers dat elke dag transacties uitvoert. De beperking van Bitcoin tot het aantal transacties dat het per seconde kan verifiëren, betekent dat transacties langer duren om te verwerken, aangezien er elke dag meer en meer transacties worden uitgegeven.

In 2017 bereikte het debat over de schaalbaarheidsproblemen van Bitcoin een hoogtepunt toen de gemeenschap zich verzamelde rond twee tegengestelde facties en dreigde met een splitsing. De een stelde SegWit voor om met schaalbaarheid om te gaan terwijl hij beslist kleine blokken hield, terwijl de ander dit wilde aanpakken door de blokgrootte te vergroten.

Hoe het probleem met de schaalbaarheid van Bitcoin op te lossen?

De voorgestelde oplossing van Bitcoin werd in 2017 uiteengezet in wat nu bekend staat als de New York-overeenkomst, die kwam als een compromis tussen de facties om een ​​splitsing te voorkomen. Ze noemden het SegWit, een afkorting voor Segregated Witness.

SegWit doet wat zijn naam impliceert; het scheidt de digitale handtekening (getuigegegevens) van een transactie en voegt deze aan het einde als een aparte structuur toe. Het originele gedeelte bevat de afzender- en ontvangerinformatie, terwijl het getuigegedeelte de scripts en handtekeningen bevat die nodig zijn om de transactie te bevestigen.

Digitale handtekening maakt ongeveer 65% uit van de gegevens van een bepaalde transactie. Wanneer ze uit de transactie worden gehaald en in de getuigenstructuur worden opgenomen, worden digitale handtekeninggegevens geteld als een kwart van de werkelijke grootte, waardoor er meer ruimte in elk blok vrijkomt voor meer transacties.

Maar SegWit werd niet alleen geïntroduceerd als een manier om de blokgroottelimiet van Bitcoin te omzeilen. In plaats daarvan was SegWit oorspronkelijk bedoeld als een manier om een ​​oud beveiligingsprobleem, de maakbaarheid van transacties, tegen te gaan.

Verwant: Is het mogelijk om de blockchain te hacken?

Als een aanvaller de unieke hash van een transactie vóór bevestiging heeft gewijzigd, kunnen ze beweren dat de transactie nooit heeft plaatsgevonden, wat de mogelijkheid voor frauduleuze transacties opent. SegWit voorkomt maakbaarheid door de gegevens van de afzender en ontvanger gescheiden van de getuigengegevens op te slaan.

Het Lightning-netwerk

Het probleem met SegWit is dat het de blokgrootte van Bitcoin alleen maar vergroot van één megabyte tot iets minder dan vier. Op de lange termijn zou SegWit alleen het schaalbaarheidsprobleem onmogelijk kunnen oplossen.

Dus introduceerde Bitcoin het Lightning Network om het schaalbaarheidsprobleem frontaal, zij het off-chain, aan te pakken. Het Lightning Network is een "Layer Two" betalingsprotocol dat is ontworpen om bovenop het Bitcoin-netwerk te functioneren. Het maakt vrijwel onmiddellijke transacties tussen partijen mogelijk zonder kosten.

Het probleem? U moet zowel een Bitcoin-knooppunt als een Lightning Network-knooppunt gebruiken om het te gebruiken. Dit betekent dat u eerst de Bitcoin-client moet downloaden, die momenteel ongeveer 200 GB harde schijfruimte nodig heeft om het Lightning Network te gebruiken.

Bitcoin versus Bitcoin Cash

Rond de tijd van de introductie van het Lightning Network vond de Bitcoin Cash-splitsing plaats. De factie die het vergroten van de blokgrootte ondersteunde als oplossing voor het schaalbaarheidsprobleem had al bedenkingen tegen de implementatie van SegWit, maar toen Bitcoin het Lightning Network introduceerde, besloten ze dat ze er geen meer van hadden het.

De implementatie van SegWit en het Lightning Network als ondemocratisch beschouwen en in strijd zijn met de principes die Satoshi Nakamoto aanvankelijk had uiteengezet in de originele whitepaper van Bitcoin, Bitcoin Cash forked.

De oplossing van Bitcoin Cash voor het schaalbaarheidsprobleem was het vergroten van de blokgrootte. Het heeft zijn eigen blockchain, specificaties en één groot verschil met Bitcoin: een blokgroottelimiet van acht megabyte. Maar zelfs toen in 2018 de limiet voor de blokgrootte opnieuw werd verhoogd tot 32 MB, bleef de werkelijke blokgrootte slechts een klein deel van die limiet.

Waarom is Bitcoin Cash gesplitst van Bitcoin?

Hoewel de officiële reden voor de splitsing een meningsverschil was over hoe de schaalbaarheid beter kon worden aangepakt, waren er onderliggende praktische en ideologische redenen om de ene of de andere kant te steunen. Deze omvatten hoe de ene of de andere factie Bitcoin zag, wat zij voor ogen hadden en de ideologische waarden die elk beweerde te handhaven.

De Bitcoin Cash-factie zag Bitcoin als een ruilmiddel en zag het als een microbetalingssysteem, een soort PayPal 2.0 als je wilt. Dit is de belangrijkste reden waarom ze zo graag de blokgrootte wilden vergroten en het schaalbaarheidsprobleem uit de weg wilden ruimen.

De Bitcoin-factie zag Bitcoin meer als een waardeopslag. Om niet te zeggen dat ze niet geïnteresseerd waren in het omgaan met schaalbaarheid of dat ze het potentieel van het Bitcoin-netwerk als een virtueel betalingssysteem niet zagen. Ze wilden gewoon niet omgaan met schaalbaarheid op een manier die de kernwaarden van Bitcoin beïnvloedde, en het vergroten van de blokgrootte zou precies dat doen.

Verwant: Hoe kan Bitcoin milieuvriendelijker worden?

Het vergroten van de blokgrootte betekent dat knooppunten meer bronnen nodig hebben om te worden uitgevoerd. Dus bij gebrek aan middelen die ze zich niet kunnen veroorloven, zou de gemiddelde mijnwerker geen node meer kunnen exploiteren, wat er uiteindelijk toe zou leiden dat alleen ngo's, universiteiten en particuliere bedrijven nodes kunnen runnen. Dit, beweert de Bitcoin-factie, druist in tegen de democratische kernwaarden en gedecentraliseerde filosofie van Bitcoin.

Wat is het verschil tussen Bitcoin en Bitcoin Cash?

Bitcoin Cash is in 2017 afgesplitst van Bitcoin vanwege het onvermogen van de Bitcoin-gemeenschap om te beslissen hoe ze het beste met schaalbaarheid kunnen omgaan. Het heeft zijn eigen blockchain en een verhoogde blokgrootte van 32 MB, waardoor het veel sneller is dan Bitcoin.

Bitcoin daarentegen, hoewel langzamer, slaagde erin de limiet van één megabyte te doorbreken door SegWit te implementeren en biedt nu bijna onmiddellijke transacties via het Lighting Network. Het werkelijke verschil tussen de twee is snelheid en decentralisatie, in het geval van Bitcoin, vs. een meer gecentraliseerd netwerk van knooppunten, in het geval van Bitcoin Cash.

De top 5 milieuvriendelijke Bitcoin-alternatieven

De milieureferenties van Bitcoin worden onder de loep genomen. Zijn er duurzame alternatieven voor cryptocurrency?

Lees volgende

Over de auteur