Wat is de Linux-opdrachtregel en hoe gebruik je deze?

Op de meeste Linux-computers heb je de mogelijkheid om een ​​venster te openen en commando's te typen die je machine vertellen om dingen te doen. Soms, terwijl uw computer opstart of als er iets crasht, neemt deze op tekst gebaseerde interface uw hele scherm in beslag.

Dit is de Linux-opdrachtregel. Het is ouder dan de verschillende desktopinterfaces, maar er is een reden waarom het nog steeds in de buurt is en veel wordt gebruikt. Veel mensen zweren erbij.

Een korte geschiedenis van de opdrachtregel

De interface die u gebruikt om een ​​besturingssysteem te bekijken en ermee te werken, of dit nu op tekst of grafisch is gebaseerd, staat bekend als een shell. De eerste shells waren op tekst gebaseerd. Dit komt omdat de vroegste elektronische computers geen huishoudelijke apparaten waren. In plaats daarvan waren het gigantische mainframes die hele kamers in beslag namen.

Destijds was de rekenkracht vrij laag en waren netwerkverbindingen traag. U kunt heel veel bestanden opslaan en veel gebruikers kunnen zich tegelijkertijd aanmelden bij een systeem via een zeer trage verbinding wanneer u alleen met tekst werkt.

In 1969 ontwikkelden Dennis Ritchie en Ken Thompson van Bell Labs het Unix-besturingssysteem, een van de eerste mainframe-besturingssystemen die op grote schaal werd gebruikt.

Unix werkte op mainframes als een gedeeld systeem, waarbij mensen interactie met de computer hadden vanaf individuele terminals die alleen uit een toetsenbord en een scherm bestonden. Gebruikers deden alles, van het maken en navigeren door bestanden tot het verzenden van gegevens door commando's te typen met behulp van een shell, die het mainframe vervolgens interpreteerde.

Als er iets misgaat, kan een systeembeheerder dit controleren via een console, een speciale tekstinvoer en weergaveapparaat dat wordt gebruikt voor systeemgerelateerde berichten, zoals die over het BIOS, de bootloader of kern. Linux is een Unix-achtig systeem dat veel van de functionaliteiten van Unix repliceert, maar als gratis software voor iedereen beschikbaar.

De Thompson shell (geschreven door Ken Thompson) was de eerste shell voor Unix, maar een vervanging kwam van Stephen Bourne in 1979 bekend als de Bourne shell. In 1989 creëerde Brian Fox de Bourne Again-shell (kortweg bash) als een gratis softwarevervanging van de Bourne-shell als onderdeel van het GNU-project. Dit is de standaard shell voor de meeste Linux-besturingssystemen.

We hebben dus verschillende namen die tegenwoordig nog steeds vaak worden gebruikt voor de opdrachtregel: opdrachtregel, shell, terminal, console en bash.

Hoe de Linux-opdrachtregel te gebruiken?

Om aan de slag te gaan, hoeft u alleen maar op de opdrachtregel-app van uw Linux-distributie te klikken. Voor velen is de naam gewoon 'Terminal'. Dat komt omdat de apps in wezen moderne virtuele versies zijn van de vroege Unix-terminal.

Een leeg terminalvenster lijkt niet veel te tonen, maar het geeft je wel drie stukjes informatie: je gebruikersnaam, de hostnaam (uw lokale pc of een externe server) en uw huidige map (standaard uw thuismap, aangegeven door een ~). De $ markeert het einde van de prompt.

Wanneer u een opdracht in de terminal typt en op. drukt Binnenkomen, verschijnen de resultaten vaak onmiddellijk. Veel kernopdrachten zijn kort, zoals: het cd-commando voor het wijzigen van een map, ls voor bestanden in de huidige map weergeven, of rm voor het verwijderen van een bestand.

De meeste opdrachten volgen een standaardsyntaxis. De formule gaat als volgt:

opdracht optie doel

De doelwit is vaak een bestand of een map. Hier is een voorbeeld met de opdracht ls:

ls -a Downloads

In het eerder genoemde fragment ls is het bevel, -een is de optie, en Downloads is de map waarop uw opdracht is gericht.

Dus wat doet dit commando? Welnu, standaard vermeldt ls alle zichtbare bestanden in uw huidige map. De -een optie vertelt ls om ook verborgen bestanden of mappen weer te geven. De doelmap Downloads vertelt ls om de bestanden in de map Downloads weer te geven in plaats van de map waarin u momenteel werkt.

Er zijn talloze opdrachtregelprogramma's, met veel standaard voorgeïnstalleerd. Als je klaar bent om erin te duiken, bekijk dan onze Cheatsheet voor de Linux-opdrachtregel.

Waarom zou u vandaag de opdrachtregel gebruiken?

Sommige taken zijn gewoon sneller in de opdrachtregel. Een use-case die veel oude Linux-gebruikers delen, is het beheren van software. Als je de exacte naam weet van een app die je wilt, is het sneller om de installatieopdracht in een terminal te typen dan om een ​​Linux-app store te openen. Dat wil niet zeggen dat Linux-appstores traag zijn.

Een typen geschikt of dnf commando is sneller dan het gebruik van een app store, inclusief die op Windows, macOS, Android of iOS. De opdrachtregel heeft ook de neiging om meer informatie te geven in het proces.

De opdrachtregel biedt snelle manieren om zeer specifieke taken uit te voeren die u regelmatig herhaalt, zoals het klonen van een harde schijf of het hernoemen van grote aantallen foto's. Er zijn grafische apps die deze dingen doen, maar als je de taak elke keer op dezelfde manier uitvoert, kan het invoeren van een enkele opdracht al zo'n tijdbesparing zijn. U kunt deze taken zelfs automatiseren door een script te schrijven.

Sommige opdrachten starten wat aanvoelt als volledige apps die in de terminal worden uitgevoerd, zoals de bovenkant commando dat uw grafische systeemmonitortool kan vervangen.

Als u uw weg weet in een terminal, breidt u ook het type hardware uit dat u weet te gebruiken. U kunt bijvoorbeeld uw eigen server opzetten, thuis of op afstand. Misschien besluit je om een ​​Raspberry Pi of een oude laptop die je nog hebt liggen om te toveren tot een thuismediaserver of uw eigen cloudopslagapparaat.

En als je om wat voor reden dan ook merkt dat je naar een computer staart die niet wil opstarten, kennis van de opdrachtregel vergroot de kans dat u uw systeem zelf kunt repareren zonder opnieuw te hoeven installeren uw besturingssysteem.

Heeft Linux de opdrachtregel nodig?

Op dit moment hoeft u niet langer de weg te kennen op de opdrachtregel om Linux te gebruiken. Vanwege de beschikbare desktopomgevingen en apps is Linux net zo gebruiksvriendelijk als elk ander besturingssysteem, zo niet eenvoudiger.

Maar hoewel het leren van de opdrachtregel niet nodig is, heeft het zijn voordelen. En als je diep verliefd wordt op de terminal, kun je een programma installeren zoals Tmux waarmee u meerdere opdrachten tegelijk kunt uitvoeren en bekijken.

De essentiële Tmux-commando's Cheatsheet

Lees volgende

Over de auteur