Advertentie
Assassin’s Creed: Syndicate is de beste "pure" game in de serie in jaren en een enorme verbetering ten opzichte van de vorige - aantoonbaar verguisde - Eenheid. Syndicaat loopt met wat de serie geweldig maakt (in plaats van toevoegen van piratenschepen Opgebrand op Assassin's Creed? 4 redenen om terug te keren voor Black Flag.Assassin's Creed IV: Black Flag is beslist anders dan zijn voorgangers. Of je nu een vervallen fan bent of nog nooit de iconische witte kap van de moordenaar hebt aangetrokken, Black Flag is absoluut de moeite waard. Lees verder om de scheuren te bedekken), brengt een aantal broodnodige verbeteringen aan in de gebieden die ze nodig hadden, en snijdt veel van de opgeblazen gevoel weg die sinds AC III.
Een veel verbeterd verhaal
Moordenaars gelofte games staan nooit bekend om hun strakke, gefocuste verhalen. Syndicaat is bijna een uitzondering. Als je dat niet bent volledig op de hoogte van de geschiedenis van Moordenaars gelofte, het is nog steeds mogelijk om mee te volgen.
Speelt zich af in Londen (niet een van onze gissingen voor de locatie 3 plaatsen die moeten worden gebruikt in de volgende Assassin's Creed-gameEr is veel geschiedenis om rond te dwalen en het onderzoeken van andere delen van de wereld kan nieuwe ideeën inspireren. Hier zijn drie instellingen die Assassin's Creed in een nieuwe richting kunnen brengen. Lees verder ) midden in de industriële revolutie, Syndicaat richt zich op twee tweelingen, Jacob en Evie Frye. Eeuwenlang hebben de Tempeliers, de schurken van de serie, Londen gecontroleerd. Een sterk verminderde Assassin Order heeft hen grotendeels aan hun lot overgelaten. De Frye-tweeling gaan tegen hun superieuren in en besluiten er iets aan te doen.
Wat het verhaal doet werken, is dat elke tweeling een eigen karakterisering en motivatie heeft. Evie, de meer bedachtzame van de tweeling, wil de lijkwade van Eden vinden, Syndicaat McGuffin, voordat de Tempeliers het doen, terwijl Jacob rechtstreeks naar het hoofd van de Orde wil gaan, de wonderbaarlijk machiavellistische Crawford Starrick. Beide plotlijnen ontwikkelen zich naast elkaar en elke tweeling krijgt ongeveer een vergelijkbaar aantal missies in elke reeks. Meer dan eens veroorzaakt Jacob's haast om achter Starrick aan te gaan de gevolgen die Evie in een latere herinnering moet herstellen.
De tweeling is de best ontwikkelde hoofdpersoon sinds Ezio. Elk is geweldig op zich - met Evie een beetje schuin - maar ze werken nog beter samen. Ze gedragen zich net als echte mensen, stuiteren tegen elkaar en de ondersteunende cast in een van de scherpste dialogen ooit in een Moordenaars gelofte spel. Elk heeft zijn eigen relatie en manier van interactie met de andere personages; wanneer ze bijvoorbeeld praten met de echte politieagent, Frederick Abberline, is Evie leergierig beleefd en verwijst ze hem altijd als sergeant Abberline terwijl Jacob hem gewoon Freddy noemt.
Starrick verdient een speciale vermelding. Een van de problemen met de plot van Moordenaars gelofte games in het verleden waren de relatief anonieme doelen. In een bepaald spel zijn er normaal gesproken zes of acht mensen die moeten worden vermoord om welke reden dan ook die het verhaal biedt, voordat je bij de echte slechterik komt. Elk krijgt maar een paar herinneringen om een stempel te drukken, en weinigen doen dat. Syndicaat heeft een beetje hetzelfde probleem, behalve dat je vanaf het begin weet dat Starrick de man is die je zoekt. Elke keer dat je een klein doelwit vermoordt, gaat het spel over op de steeds leukere reacties van Starrick. Alle kleinere doelen voelen nu als een echte stap naar hem toe, in plaats van iemand die je moet doden vanwege ongelooflijk vage plotmotivaties. Ze zijn nog steeds gezichtsloos, maar er is een echt doelwit aan het einde van de zaak.
De rest van de ondersteunende cast is geweldig. Evie's persoonlijke vijandschap met Miss Thorne zorgt voor een geweldige reeks missies. Cameo's van Darwin en Dickens zijn geweldig. Mevr. Disraeli steelt volledig de donder van haar man, de premier Benjamin Disraeli.
Zelfs het frame-verhaal krijgt enige ontwikkeling. Hoewel het zich afspeelt in tussenfilmpjes, krijgt het veronderstelde overkoepelende verhaal van de serie veel meer aandacht Syndicaat dan het deed Eenheid of Zwarte vlag. Voor fans van het gekke plot van de serie is dit een welkome afwisseling.
Al met al zijn de plot en personages duidelijker dan ooit. De Frye-tweeling is de eerste huurmoordenaar sinds Ezio die het spel echt kan dragen.
Enkele benodigde gameplay-veranderingen
Zelfs met de plotverbeteringen, als de game nog steeds precies zoals eerdere games in de serie speelde, zou deze recensie veel negatiever zijn. Gelukkig niet. Er zijn over de hele linie enkele veranderingen aangebracht die zorgen voor een veel beter speelbaar spel.
Het meest voor de hand liggende is de nieuwe enterhaak die de manier waarop u zich verplaatst volledig op zijn kop zet. In plaats van nauwgezet muren te beklimmen en op zoek te gaan naar smalle steegjes om overheen te springen, de worsteling Met de haak kunt u vrijwel direct opstijgen en in enkele straten straten oversteken die 40 of 50 meter breed zijn momenten. Deze wijziging maakt het een stuk gemakkelijker om door het prachtig gerealiseerde Londen te reizen, hoewel dit ten koste gaat van een deel van de uitdaging. In de games van Ezio was het een plezier om zorgvuldig je weg te vinden in gebouwen. Hier is het een kwestie van één druk op de knop om naar de top van Nelson's Column te springen.
Stealth is ook enorm verbeterd. Voor het eerst in een Moordenaars gelofte spel, sluipen is echt mogelijk. Veel meer van het spel vindt binnenshuis plaats. De belangrijkste moorden vinden bijna allemaal plaats in iconische gebouwen. Zelfs bij side-quests moet je vaak door een raam klimmen en voorbij een paar bewakers komen om een doel te bereiken.
Om het mogelijk te maken, komt de stealth-knop uit Eenheid geeft terug. Het is gemakkelijker dan ooit om stil te sluipen. Om de bewakers uit te schakelen en af te leiden, is het fluiten terug. Verberg je achter een deurkozijn, fluit en elke bewaker die in de buurt is, komt langs om een kijkje te nemen en biedt je de perfecte kans om ze uit te schakelen. Met messen gooien - wanneer je een headshot raakt - kun je in de verte bewakers stilletjes doden. Met Eagle Vision kunt u de locatie van elke bewaker volgen. U kunt zelfs een bewaker ontvoeren en hen dwingen u veilig door beperkte gebieden te begeleiden.
Het combineert allemaal om stealth veruit de leukste manier te maken om het spel te spelen. Als het je lukt om binnen te sluipen en het doelwit uit te schakelen zonder iemand anders te waarschuwen, jij voelen als een echte huurmoordenaar. Door het slimme ontwerp van de belangrijkste moordmissies voelt alles als een puzzel die kan worden opgelost. Blunderen en rondrennen voelt nooit als de gemakkelijkste oplossing. Soms voelde het bijna alsof je een crossover-puzzelspel speelde zoals Hitman Go of Tomb Raider Go Is Lara Croft GO de toegangsprijs van $ 5 waard?Lara Croft is misschien wel het beroemdste vrouwelijke videogamekarakter. En haar nieuwste mobiele avatar zorgt voor de beste game die je dit jaar op telefoons of tablets zult spelen. Lees verder - de mentale processen waren hetzelfde.
Als je binnen wilt rollen en er een zooitje van wilt maken, is dat ook een optie. Combat is in de afgelopen vijf wedstrijden voor de vierde keer herzien. Deze keer dwingt het je om vooruit te gaan en aan te vallen in plaats van achterover te leunen en te counteren. Het werkt goed. Industrieel Londen is een heel andere plaats dan Renaissance Italië, het dragen van een wapenkamer op je rug is niet langer sociaal aanvaardbaar. Dit betekent dat de meeste wapens die beschikbaar zijn voor de moordenaars en hun vijanden moeten zijn verborgen: boksbeugels, kukris (een Nepalese dolk), stokzwaarden en pistolen worden de wapens naar keuze.
In deze context is het vechtende karakter van de gevechten logisch. Het kan soms een beetje mashy zijn, maar er is een talent om een combinatie aan elkaar te rijgen, aanvallen tegen te gaan, kogels te ontwijken en over het algemeen een puinhoop te maken van een groep bewakers. Naarmate je beter wordt, kun je een groep van acht of tien vijanden uitschakelen in een enkele, eindeloze aanval.
Er is veel gemaakt van de twee tweelingen met verschillende speelstijlen. Dit is tot op zekere hoogte waar. Alleen Jacob heeft toegang tot de krachtigste vechtvaardigheden en uitrusting, terwijl alleen Evie toegang heeft tot de krachtigste stealthvaardigheden en uitrusting. Later in het spel is het effect meer uitgesproken. Dit betekent echter niet dat Jacob een onhandige olifant is die rond stampt en dat Evie flauwvalt bij het zien van bloed. Je kunt beide tweelingen gebruiken om te spelen zoals je wilt. Ik denk dat Ubisoft de balans heeft gevonden. Ze voelen anders genoeg aan, zonder zo verschillend te zijn dat ze beperken hoe je speelt als je gedwongen wordt om je minder favoriete tweeling te gebruiken voor een verhaalmissie.
Veel van de rest van de gameplay blijft ongewijzigd. Er zijn nog steeds publieksevenementen, zijmissies, verzamelobjecten, een schuilplaats om te ontwikkelen en al het andere dat je van een zou verwachten Moordenaars gelofte spel. Sociale stealth is er nog steeds, maar wordt zelden benadrukt. Net als voorheen moet je View Points beklimmen om de kaart te ontgrendelen. Het is nog steeds Moordenaars gelofte - het is gewoon een heel goede versie ervan.
Een epische stad
Londen komt echt tot leven in Syndicaat. De belangrijkste herkenningspunten worden bijna perfect nagebootst, hoewel een beetje dramatische licentie wordt ingenomen met de rest van de stad. In EenheidParijs was mooi, maar voelde me een beetje dood. Syndicaat maakt niet dezelfde fout met Londen.
Ondanks dat het enorm is, voelt Londen zich nooit leeg. Er gebeurt zoveel in elke hoek van de stad. Een groot (hoewel optioneel) onderdeel van het spel is het veroveren van elke wijk van de Tempeliers. Zijmissies voltooien - normaal gesproken een Tempelier uitschakelen, iemand ontvoeren of een kind bevrijden arbeiders - bevrijdt geleidelijk de wijken van Tempeliers en vervangt ze door je eigen bende, bekend als de Rooks. Elk van hen neemt ongeveer negen zijmissies om te bevrijden. Terwijl je door Londen dwaalt, zijn deze missies overal.
De ontwerpers isoleerden bepaalde soorten architectuur in de verschillende stadsdelen om elk zijn eigen unieke gevoel te geven. Het werkt. Westminster en Whitehall zijn totaal verschillende, maar nog steeds verwante instellingen.
Een slimme beslissing die Ubisoft heeft genomen, is om te beperken hoeveel ze de grootte van de stad gebruiken. Slechts een paar missies laten je overal tussen verschillende stadsdelen rennen. De herinneringen zijn voor het grootste deel strak gefocust op een locatie die klein genoeg is. Dit vermindert de reistijd en houdt het leuk. Zelfs met de snelheidsverhoging die de grijphaak biedt, duurt het lang om Londen te voet te doorkruisen.
Moet je Assassin's Creed Syndicate spelen?
In één woord ja. Als je ooit hebt genoten van een Moordenaars gelofte spel, je zult er waarschijnlijk dol op zijn Syndicaat. Het is meer hetzelfde, maar met enkele welkome verbeteringen.
Er is een geweldige plot en boeiende personages. De gameplay, vooral stealth, is enorm verbeterd. De setting is prachtig en voelt levendig aan. Het is alles wat je zou kunnen vragen in een Moordenaars gelofte spel. En er is niets van de gebrokenheid die met de lancering van Unity kwam.
Dat wil niet zeggen dat er geen problemen zijn. Sommige missies kunnen een beetje vervelend zijn. Er zijn nog steeds enkele herinneringen waar je insta-faalt als je wordt gezien. De bediening is ook nog niet perfect; Als je probeert naar een heel specifieke plek te springen, kan je huurmoordenaarzwaan honderd meter lager de rivier in duiken. Voor het eerst in een tijdje doen deze problemen echter niet echt afbreuk aan uw plezier. Syndicaat krijgt zoveel goed dat je het vergeeft voor de weinige aanhoudende problemen die niet zijn verholpen. Ik kan eerlijk zeggen, ik kijk uit naar volgend jaar Moordenaars gelofte spel om te zien of de verbeteringen doorgaan.
Als je de TL wilt; DR, syndicaat is de moeite waard om terug te keren naar de Moordenaars gelofte universum om te spelen, zelfs als je de laatste twee of drie games hebt vermeden.
