Wat is de moeilijkheidsgraad van videogames en hoe werkt het?

Moeilijkheid in videogames is ongelooflijk subjectief van speler tot speler. En het is niet bepaald one-size-fits-all; je zou het ene spelgenre gemakkelijk kunnen vinden en een ander moeilijk.

Het is echter belangrijk om te definiëren wat de moeilijkheidsgraad van videogames is en hoe ontwikkelaars de moeilijkheidsgraad in evenwicht houden.

Wat is de moeilijkheidsgraad van videogames?

De moeilijkheidsgraad van videogames is moeilijk objectief te definiëren.

Je zou de moeilijkheidsgraad van videogames kunnen definiëren als een maatstaf waarvan een game de gamer redelijk uitdaagt in verhouding tot hun vaardigheidsniveau.

Maar misschien is een nauwkeuriger definitie de manier waarop een game communiceert wat het wil dat je doet en hoe het wil dat je het doet, in verhouding tot je vaardigheidsniveau.

Voor de gamer kan de moeilijkheidsgraad van videogames verschijnen in de vorm van presets (hierover later meer), zoals bijvoorbeeld moeilijkheidsgraden in de game.

Maar dit is ook de manier waarop het spel communiceert over de uitdaging die het zal bieden tussen jou en het behalen van zijn doelen.

Dood deze baas met de wapens die je hebt. Hier is de set van bewegingen, leren ervan kan je misschien helpen. Oh, en het richt een hoop schade aan omdat je in de "harde" modus bent - veel plezier!

Moeilijkheidsgraad van videogames is een andere manier waarop een game de speler betrokken houdt.

Verwant: Wat is kauwen in gaming?

Hoe werkt de moeilijkheidsgraad van videogames?

Dus, hoe passen ontwikkelaars van videogames de moeilijkheidsgraad van hun games aan om ervoor te zorgen dat je een eerlijke uitdaging krijgt?

Ontwikkelaars kunnen een aantal parameters in hun spel aanpassen om het meer of minder uitdagend te maken, zoals de gezondheid van de vijand, vijand schade, frequentie van vijanden, schade aan spelers, frequentie van items, toevoegen/verwijderen van spelmechanica, verhogen/verlagen van reactievensters, enzovoort.

Om de speler een constante uitdaging te geven met betrekking tot zijn vaardigheden, hebben ontwikkelaars een aantal opties, maar twee belangrijke waarop we ons zullen concentreren, zijn moeilijkheidsvoorinstellingen en dynamische moeilijkheidsgraad van videogames.

Voorinstellingen voor moeilijkheidsgraad videogames

De meest herkenbare manier waarop ontwikkelaars de moeilijkheidsgraad van een videogame kunnen aanpassen, is door middel van vooraf ingestelde moeilijkheidsgraden. Dit zijn de 'easy', 'medium', 'hard' en andere modi die je zult zien voordat je een game start.

Ook al wordt een spel traditioneel moeilijker naarmate je vordert, omdat er rekening mee wordt gehouden dat je vaardigheden verbeteren en zo de uitdaging vergroten - moeilijkheidsvoorinstellingen bieden spelers een relatief gemakkelijkere of moeilijkere start en eindpunten.

Dit kan het aanpassen van de gezondheid en agressie van de vijand, de hoeveelheid item/munitie en het wijzigen van de plaatsing van vijandige typen inhouden, onder andere bij elke voorinstelling.

Er kunnen ook unieke toevoegingen zijn aan verschillende moeilijkheidsgraden, zoals een nieuw spelmechanisme. Als je bijvoorbeeld de moeilijkheidsgraad Hardcore kiest in de remake van Resident Evil 2, worden auto-saves uitgeschakeld en worden inktlinten geïntroduceerd, wat betekent dat je een eindig aantal saves hebt.

Je kunt ook games spelen met automatische voorinstellingen voor moeilijkheidsgraad. Je kunt bijvoorbeeld je moeilijkheidsgraad niet selecteren in Dark Souls. Maar nadat je het spel hebt uitgespeeld, kun je New Game + spelen (meer "+"-s worden toegevoegd bij elke opeenvolgende playthrough), wat de gezondheid en schade van de vijand verhoogt, evenals het aantal zielen dat ze laten vallen.

Verwant: Wat is een schadespons bij gamen?

Dynamische spelbalancering

Een tweede manier waarop ontwikkelaars spelers een constante uitdaging kunnen geven, is door het gebruik van dynamische moeilijkheidsaanpassingstechnieken.

Wat dit betekent is dat het spel de moeilijkheidsgraad parameters on-the-fly zal aanpassen, afhankelijk van hoe goed je het doet. Dit is bedoeld om je bezig te houden, aangezien een te gemakkelijk spel onbevredigend kan aanvoelen en een te moeilijk spel je uit frustratie kan afschrikken.

Een geweldig voorbeeld hiervan is Alien Isolation, dat grotendeels niet-gescripte kunstmatige intelligentie (AI) gebruikt voor het buitenaardse wezen dat het grootste deel van het spel op je jaagt. Hoewel Alien Isolation moeilijk voorinstellingen heeft, is de manier waarop het zijn buitenaardse AI implementeert ingenieus.

In wezen gebruikt de game bepaalde criteria om te controleren hoe "bang" de speler op een bepaald punt is en past de buitenaardse AI dienovereenkomstig aan. Daarnaast ontgrendelt de game verschillende gedragingen voor de alien, zowel op vaste punten in de game als op basis van jouw gedrag als speler.

Op deze manier kan Alien Isolation een spanningsniveau behouden dat je zowel betrokken als scherp houdt, allemaal zonder het spel te eng, comfortabel of voorspelbaar te maken.

Goede videogames verdienen een eerlijke moeilijkheidsgraad van videogames

Moeilijkheidsgraad van videogames kan een ongelooflijk lastig onderdeel zijn van het ontwerpen van videogames om goed te krijgen. Het vereist balans, solide spelsystemen en vooral eerlijk zijn tegenover de speler, hoe uitdagend het ook is.

Goede videogames die je willen uitdagen, verdienen een zekere mate van zorg in hun moeilijkheidsgraad. Uiteindelijk moeten videogames moeilijk te verslaan zijn, niet moeilijk om te spelen.

Wat is een gameplay-loop in gaming?

Gameplay-loops bepalen het grootste deel van je hands-on game-ervaring, hoewel je je misschien niet realiseert. Laten we dit ontwerpmechanisme uitleggen.

Lees volgende

Over de auteur