5 redenen waarom Linux-distributies hun eigen desktopomgevingen maken

De meesten van ons zien de desktop niet als iets dat losstaat van het besturingssysteem. Wat u op het scherm ziet, dat is Windows of dat is macOS. Maar op Linux is er niet één desktop. In plaats daarvan zijn er veel.

De meeste mensen houden vast aan wat standaard wordt geleverd, en een aantal Linux-distributeurs kiezen ervoor om hun eigen desktop helemaal opnieuw te maken. elementaire OS heeft Pantheon. Solus heeft Budgie. System76 heeft COSMIC. Nitrux Linux heeft Maui Shell. In het verleden had Ubuntu Unity.

Het maken van een desktop is makkelijker gezegd dan gedaan, dus waarom doen zoveel distro's de moeite?

1. Om hun software-ervaring te beheersen

In de wereld van propriëtaire software heeft het bedrijf dat het besturingssysteem levert de controle over het grootste deel van de desktopervaring. Ze ontwikkelen de code zelf, of ze besteden het werk uit aan iemand anders, en ze hebben de macht om alle wijzigingen aan te brengen die hun ontwikkelteam samen kan brengen.

In de wereld van vrije software komen alle componenten van verschillende entiteiten. De mensen die de weergaveserver ontwikkelen verschillen van degenen die het opstartscherm maken en degenen die het verpakkingsformaat maken. Het team van een distro heeft mogelijk niet de kennis om bugs in een van deze componenten op te lossen of heeft niet de toestemming om de gewenste wijzigingen aan te brengen.

Door een eigen desktopomgeving te maken, kan een bedrijf als System76 in ieder geval de controle overnemen over de interface die klanten zien.

Op deze manier hoeven ze niet te proberen hun extensies of patches te repareren die om de zes maanden kapot kunnen gaan bij een nieuwe versie van de GNOME-desktopomgeving (die System76 standaard heeft geleverd voordat COSMIC werd ontwikkeld) komt uit. En ze hoeven hun vingers niet te kruisen in de hoop dat GNOME hun gewenste veranderingen zal opnemen.

2. Ze kunnen hun eigen visie bepalen

Controle hebben over de code is slechts één aspect. Wat er ook toe doet, is controle over de richting waarin de code zich beweegt.

Bedenk hoe GNOME zeer toegewijd is om het dock alleen in het Activiteitenoverzicht weer te geven. Distro's zoals Ubuntu en Pop!_OS die willen dat een dock altijd zichtbaar is, schrijven extensies om deze wijziging aan te brengen. Maar hoewel GNOME extensies toestaat, is het geen prioriteit om ervoor te zorgen dat extensies van de ene versie van GNOME naar de volgende werken.

Dus Canonical en System76 zijn afhankelijk van een desktop die niet het gewenste biedt functionaliteit en biedt niet per se een stabiele basis voor hen om die functionaliteit te patchen in.

Door een eigen desktopomgeving te creëren, kan System76 een desktop maken die meer in lijn is met de ervaring die het aan klanten wil leveren, in plaats van de visie van iemand anders te hervormen om af te stemmen op hun eigen.

Een dok kan een eersteklas burger zijn. Dat kan een tegelzetter ook. Zo kan een aangepast thema dat sommige GNOME-ontwikkelaars zijn niet zo dol op, wat gewoon de standaard zou worden. Updates zullen deze aspecten van de ervaring niet verbreken, tenzij zij degenen zijn die het breken.

3. Ze moeten reageren op gebruikersfeedback

Wanneer mensen uw project gaan gebruiken, krijgt u uiteindelijk feedback over wat ze leuk vinden en wat niet. Sommige mensen vinden het geweldig dat GNOME geen bureaubladpictogrammen heeft. Anderen vinden dit onaanvaardbaar. Dit laatste geeft een bedrijf als Canonical de motivatie om deze functionaliteit als onderdeel van Unity te behouden en via een extensie weer toe te voegen aan GNOME.

Om een ​​ander voorbeeld te geven, bedenk eens hoeveel mensen vinden dat KDE Plasma een overweldigend aantal opties heeft. Toch vraagt ​​iemand op een gegeven moment om een ​​functie en verschijnt er een andere optie.

Dit is niet omdat KDE een missie heeft om ingewikkeld te zijn. Verre van. Iemand wilde gewoon een functie, en of ze lieten het gebeuren of, vaker, iemand anders creëerde het voor hen.

System76 neemt een speciale plaats in in de Linux-wereld. Het is een leverancier van Linux-laptops die zowel hardware levert als zijn eigen software ontwikkelt. Het heeft betalende klanten die hun verwachtingen en wensen uiten aan het bedrijf.

Klanten vragen System76 misschien niet rechtstreeks om een ​​nieuwe desktopomgeving, maar het creëren ervan kan het bedrijf in staat stellen te leveren waar klanten om vragen.

4. Vrijwilligers willen vrijheid om zich te ontwikkelen

GNOME is een zeer eigenzinnige desktopomgeving. Dit is geen kritiek. In tegenstelling tot veel traditionele Linux-desktopomgevingen, heeft het GNOME-project een gerichte visie op hoe de interface eruit zal zien, functioneren en integreren. Eventuele bijdragen die daarvan afwijken worden niet verwerkt.

Dus als iemand een manier maakt om miniaturen weer te geven voor elke open werkruimte in de benedenhoek van het scherm, zal dat waarschijnlijk geen onderdeel worden van van GNOME omdat de geaccepteerde visuele metafoor is dat werkruimten iets zijn waarop u in- en uitzoomt wanneer u de activiteiten activeert Overzicht.

Deze persoon mag in dit geval zijn code niet verlaten en in plaats daarvan iets anders ontwikkelen voor GNOME. Omdat ze geen werknemers zijn, kunnen ze in plaats daarvan naar een andere desktop gaan waar hun bijdrage welkom is.

Verwant: Waarom Linux gratis is: hoe de open source-wereld geld verdient

Sommige vrijwilligers hebben een grootse visie over hoe de hele desktop kan werken, en geen enkel bestaand project geeft hen de vrijheid om dingen te creëren precies zoals ze willen. Het resultaat is dat ze hun eigen project starten.

Of het nu technisch of visueel is, er zullen altijd redenen zijn voor iemand om te proberen een nieuwe desktopomgeving te maken. Dit is het geval voor gratis software-apps in het algemeen, en de bredere interface is niet anders.

5. Ze willen onderscheidend zijn

De Unity-interface van Canonical was enigszins controversieel in de Linux-wereld toen het voor het eerst arriveerde. Veel mensen begrepen niet waarom Canonical zoveel tijd zou besteden aan het opnieuw uitvinden van het wiel terwijl het al een werkende desktopinterface had.

Maar een deel van de missie van Ubuntu was om gemakkelijk toegankelijk te zijn, en een deel daarvan betekende voorgeïnstalleerd op nieuwe computers. En sommige computerfabrikanten waren niet bijzonder enthousiast over het proberen om computers te verkopen met een interface die er net zo verouderd uitzag als GNOME 2 deed.

Unity was een onderscheidend uiterlijk, niet alleen onder Linux-distributies, maar ook in vergelijking met Windows en macOS. Toen je naar een foto van het Unity-bureaublad keek, wist je waar je naar keek. Het was Ubuntu. Het had heldere, levendige pictogrammen aan de linkerkant en een handige toetsenbordgestuurde HUD-functie om door app-menu's te navigeren door alleen te typen.

Door hun eigen desktopomgeving te creëren, had Canonical een uniek aanbod dat fabrikanten konden proberen te verkopen.

Zelfs onder traditionele Linux-gebruikers die een ISO-bestand downloaden en hun bestaande besturingssysteem vervangen, moet er een reden zijn om de ene distro boven de andere te gebruiken. Pakketformaten en releaseschema's waren vroeger de belangrijkste onderscheidende factoren. In de loop der jaren is de aandacht gericht op desktopomgevingen.

Heeft Linux meer desktopomgevingen nodig?

Dit is de eeuwige vraag. Uiteindelijk maakt het niet uit. Mensen maken geen nieuwe desktops omdat er behoefte aan is (en wie bepaalt eigenlijk wie wat nodig heeft?). Mensen maken nieuwe desktops omdat ze dat kunnen.

Nieuwe desktops zijn in de maak, maar heb je in de tussentijd vertrouwd gemaakt met de vele Linux-desktopomgevingen die al bestaan?

De 12 beste Linux-desktopomgevingen

Het kiezen van een Linux-desktopomgeving kan moeilijk zijn. Dit zijn de beste Linux-desktopomgevingen om te overwegen.

Lees volgende

Over de auteur