Voxelab Aquila S2 3D-printer: topprestaties, voor een (soort van) budget

3D-printen is voor velen een spannend vooruitzicht. Het idee dat je bijna alles in je eigen huis kunt produceren met een enkele machine, voelt als iets dat rechtstreeks uit Star Trek is gehaald, ook al is de realiteit niet zo groots. De Aquila S2 van Voxelab is een op filamenten gebaseerde 3D-printer die ongelooflijk hoge temperaturen ondersteunt, zowel in de hot-end als op de getextureerde verwarmde bouwplaat. Is de Aquila S2 met deze eigenschappen de beste 3D-printer in deze prijsklasse? Laten we de Voxelab Aquila S2 FDM 3D-printer eens nader bekijken.

De Aquila S2. bouwen

Dit is een zelf-assemblerende 3D-printerkit die wordt geleverd met een handvol extra's, zoals een reserve hot-end, en enkele hulpmiddelen zoals de schraper en naald voor het opruimen van gebruikt filament na een print. Het wordt ook geleverd met een SD-kaart en lezer. De SD-kaart heeft een paar testprints die u kunt uitvoeren zodra het apparaat samen is als u een goed idee van het soort dingen waartoe deze printer in staat is, maar de SD-kaartlezer is een beetje naf. Na een paar keer gebruiken stopte het met werken en sindsdien is het niet meer goed, maar gelukkig kun je gewoon elke SD-kaartlezer gebruiken die je toevallig hebt liggen.

Je ontvangt een aantal zeer eenvoudige instructies om het apparaat te bouwen, evenals zeer zorgvuldig gelabelde onderdelen die overeenkomen met de instructies, waardoor het bouwproces relatief pijnloos is. Het duurt iets meer dan een uur om dit ding in elkaar te zetten, dus zolang je enige ervaring hebt met het spelen met Meccano of K'Nex in je verleden, zul je het waarschijnlijk zonder al te veel zorgen voor elkaar krijgen. Als het eenmaal in elkaar is gezet, is het gewoon een kwestie van de SD-kaart plaatsen met uw patronen erop, en het is klaar om te printen buiten het plaatsen van uw filament met de ingebouwde auto-load-functie.

De Voxelab Aquila S2 FDM 3D-printer: een krachtpatser op hoge temperatuur

Enkele van de belangrijkste kenmerken die de Aquila S2 zo aantrekkelijk maken, zijn onder meer het vermogen om te werken bij waanzinnig hoge temperaturen (tot 300C), de direct-drive extrusie en een gebruiksvriendelijke magnetische verwijderbare bouwplaat met zowel een ruwe als een gladde kant. De gladde kant is er als je wilt dat je prints een gladde basis hebben, terwijl de getextureerde kant zorgt voor een betere hechting als u iets afdrukt dat moeite heeft om aan de bed. Dit werkt meestal goed, ervan uitgaande dat u voorkomt dat externe krachten uw afdruk verstoren.

Het meegeleverde filament heeft geen naam, maar we kunnen aannemen dat het een doorschijnend stukje rood PLA is, aangezien het gebruik van die instellingen op het apparaat direct uit de doos werkte. Hoewel er proefafdrukken werden aangeboden, was onze eerste aanloophaven om een ​​kleine Charmander af te drukken omdat het kon. Dit was letterlijk onze eerste afdruk, zowel met deze machine in het bijzonder als met 3D-printen in het algemeen, en de resultaten zijn behoorlijk behoorlijk. We hebben ook dit testpatroon dat bij de machine was geleverd, afgedrukt en er een testafwerking op aangebracht met overal goede resultaten.

Een van de meest opwindende dingen van deze printer is zijn vermogen om een ​​grote verscheidenheid aan verschillende materialen te verwerken. De hot-end gaat tot zeer hoge temperaturen, rond de 300 Celsius, dus je kunt alles gebruiken van a koolstofvezel PLA tot gladdere materialen zoals een zijden PLA of nylon, en het mondstuk en bed kunnen deze aan met groot gemak. Het enige kleine punt waar je op moet letten, is dat het bed even kan opwarmen. Als je in de VS of ergens anders woont en 120V gebruikt, duurt het veel langer om zowel het bed als de hot-end op te warmen.

Over voeding en software

Op het gebied van vermogen kunt u er in ieder geval zeker van zijn dat u deze printer kunt gebruiken, waar u zich ook bevindt. De voeding heeft een variabele spanning dankzij deze schakelaar aan de achterkant van de printer, dus als je in de VS kunt u overschakelen naar de lagere spanning en hoeft u zich geen zorgen te maken dat de machine gaat ontploffen of iets dergelijks Dat. U zult echter een schroevendraaier of ander dun werktuig moeten hebben om de spanningsschakelaar te veranderen. Dit is vrijwel zeker een veiligheidsfunctie om onbedoeld schakelen van spanning te voorkomen, maar u moet er rekening mee houden of het risico lopen uw machine kapot te maken.

Voordat we dieper ingaan op het daadwerkelijke printen, is het essentieel om naar de software van de printer te kijken. De firmware is sinds eind vorig jaar geüpdatet en dat zie je terug op het toestel. Wanneer je nieuw filament laadt, toonde de oudere versie van de firmware een Bowden-achtige extruderopstelling, maar nu toont het de juiste afbeelding van een direct-drive extruder die veel beter is. Verder functioneert de firmware vooral relatief goed, al is het soms wat onhandig om door de menu's te navigeren.

Het enige grote nadeel van de firmware is dat hoewel deze voorinstellingen voor PLA en ABS heeft, de enige manier om andere filamenten te gebruiken, is om de voorverwarmtemperaturen voor jezelf handmatig in te stellen. Er is niet eens een manier om nieuwe cadeaus toe te voegen, hoewel je de PLA- en ABS-presets kunt aanpassen aan andere bed- en hotpoint-temperaturen. Hopelijk maken ze het met toekomstige updates mogelijk om voorverwarmingsprofielen volledig te bewerken en je eigen profielen toe te voegen voor het geval je regelmatig zoiets als een flexibel filament wilt gebruiken.

Het verwarmde en getextureerde bed maakt het printen van harde materialen een makkie

Overgaan op het daadwerkelijke afdrukken buiten de eerste paar testafdrukken. Het getextureerde bed was vooral erg handig bij het omgaan met basis-PLA, en het was ook erg handig toen we onze Silk PLA gebruikten, die moeite kan hebben om op de juiste manier te hechten. Als je een voorkeur hebt voor het gebruik van lijm, kun je altijd naar de gladde kant van het bed wisselen en haar gebruiken spray of lijm om uw afdrukken op de juiste manier vast te houden, maar voor het grootste deel doet het getextureerde bed alleen al voldoende goede baan.

We hebben verschillende figuren, modellen en vooral heel wat functionele prints gedrukt. We zijn er bijvoorbeeld in geslaagd om verschillende standaards te produceren voor een aantal relatief dikke spelsystemen, en deze hebben meestal redelijk goed gewerkt. Het enige probleem dat we ooit tegenkwamen, was dat bij het gebruik van vlotten ze soms moeilijk helemaal te verwijderen waren, maar dat zou mogelijk kunnen worden opgelost door enkele instellingen te wijzigen. Dat gezegd hebbende, vlotten zijn echt niet zo nodig met deze machine. Het bed is verwarmd en gestructureerd, dus je hoeft ze niet echt te gebruiken, randen werken net zo goed en ze blijven niet erg aan je prints plakken als ze klaar zijn.

Zoals je kunt zien, zijn we erin geslaagd om in veel van deze prints een behoorlijk detailniveau te krijgen. Ons Usagi-beeldje heeft veel fijne details en ze zijn meestal redelijk goed gelukt ondanks het zware gebruik van steunen. Op sommige afdrukken hadden we een beetje rijgen, bijvoorbeeld op het GameBoy Advance SP-logo op een van onze staat sommige letters zijn verbonden waar ze niet horen te zijn, maar dat is gemakkelijk op te lossen met een bestand of schuurpapier. Enkele van de beste resultaten die we hadden, waren eigenlijk van de zwarte Silk PLA, wat resulteerde in een zeer glanzende afwerking op onze trinketschaal en een iets minder glanzende afwerking op onze GameBoy-kleurenstandaard.

Is de Voxelab Aquila S2 FDM 3D-printer uw geld waard?

We hebben ook wat vreemdere filamenten geprobeerd, zoals een houten PLA. Dit was minder succesvol, maar dat heeft vrijwel zeker te maken met het feit dat dit filament vrij smalle eisen stelt als het gaat om het printen ermee. We probeerden een houten ei te maken, maar helaas was het erg vezelig en viel het grotendeels uit elkaar. Nogmaals, dit heeft waarschijnlijk niets te maken met de printer zelf en meer met het feit dat dit in de eerste plaats een bijzonder kieskeurig materiaal is om mee te werken.

We hebben een relatief groot aantal functies en verschillende print- en materiaalsoorten behandeld, maar er zijn een paar kleine negatieve punten die we hier waarschijnlijk willen bespreken. Ten eerste is het bouwvolume agressief gemiddeld. Het komt binnen op 220 x 220 x 240 mm, wat voldoende ruimte is voor veel afdrukken, maar het is nog steeds iets onder vergelijkbare apparaten zoals de Creality Ender 3. Het andere negatieve punt is dat het niet wordt geleverd met een automatisch nivelleringssysteem. Dat is niet echt een schok voor dit soort prijsklasse, maar het kan een beetje moeilijk zijn als dit je eerste machine wordt en je er niet zeker van bent jezelf te nivelleren. U kunt het apparaat upgraden met een nivelleringssysteem, maar het is nog steeds een essentiële factor om op de hoogte te zijn.

De allerbelangrijkste vraag is of de Aquila S2 het waard is om je geld in te investeren. Deze machine kost je ongeveer $ 280, wat vrij goedkoop is voor een apparaat met dit soort functies. Hoewel er andere printers zijn die betaalbaarder zijn, zullen ze vrijwel zeker niet zo goed presteren als deze hier. Met de omkeerbare bouwplaat, het vermogen om een ​​overweldigende verscheidenheid aan verschillende filamenten aan te kunnen en hoe gemakkelijk het is om dit ding aan de gang te krijgen, er is bijna geen andere printer op de markt die u zo goed van dienst zal zijn als de Aquila S2, ervan uitgaande dat u niet wilt proberen iets groters af te drukken dan je hoofd.

We hopen dat je de items die we aanbevelen en bespreken leuk vindt! MUO heeft gelieerde en gesponsorde partnerschappen, dus we ontvangen een deel van de inkomsten van sommige van uw aankopen. Dit heeft geen invloed op de prijs die u betaalt en helpt ons de beste productaanbevelingen te doen.

Over de auteur