Waarom videogames duurder moeten zijn (hoor ons!)

Er is geen gebrek aan duistere praktijken in de videogame-industrie. Ontwikkelaars proberen vaak stiekeme tactieken om zoveel mogelijk uit elke release te verdienen, inclusief grote grafische downgrades, hoge claims en beloften om pre-orders te hypen.

Dit alles kan echter aan één ding worden toegeschreven: videogames zouden echt duurder moeten zijn dan ze op dit moment zijn. We weten dat dit een controversiële verklaring is, maar we hebben een solide zaak. Luister naar ons!

1. Prijzen van videogames hebben de inflatie niet bijgehouden

In 1990 werden NES-cartridges verkocht voor $ 50. De gemiddelde inflatie is sindsdien alleen maar gestegen. Volgens statistiek, bedroeg de gemiddelde inflatie van de dollar van 1990 tot 2021 ongeveer 2,49% per jaar, wat in feite een prijsstijging van 119,99% betekent.

U kunt ook de CPI-inflatiecalculator van het Bureau of Labor Statistics om verschillende waarden te vergelijken. Zoals je kunt zien, hebben de prijzen van videogames de inflatie niet bijgehouden.

Het is een van de weinige bedrijfstakken waar de prijzen van kernproducten relatief gelijk zijn gebleven, waarbij verkopers verschillende aankoopopties aanbieden om het tekort te dekken door downloadbare inhoud, seizoenspassen of limited game-edities.

2. Geen DLC's of microtransacties meer

Bijna iedereen heeft een hekel aan microtransacties. Dit zijn in wezen cosmetische verbeteringen of andere in-game-items die, hoewel ze in de meeste gevallen geen invloed hebben op je gameplay, wel het uiterlijk van je personage veranderen.

Om ontwikkelingskosten en marketinguitgaven te dekken, voegen bedrijven vaak microtransacties toe, gebruikers laten betalen voor verbeteringen zoals XP-boosters, specifieke wapens, aangepaste skins, niveausprongen en meer.

Als videogames hoger geprijsd zijn, zelfs rond de $ 70 of $ 80, is de kans groot dat ontwikkelaars dat niet doen bevatten alle DLC's of microtransacties, die teruggrijpen op de gouden dagen van gamen toen alles werd verpakt de schijf.

Nu zijn er enkele ontwikkelaars die volledige games verkopen voor $60, en niets in rekening brengen voor DLC. God of War is bijvoorbeeld een uitstekend voorbeeld. Maar je moet begrijpen dat dit uitschieters zijn.

Niet elke ontwikkelaar heeft de financiële kracht zoals Santa Monica Studio, en ook niet de steun van het grootste videogamebedrijf ter wereld. Met een lichte prijsverhoging kunnen we verwachten dat ontwikkelaars deze duistere tactieken vermijden.

3. Betere kwaliteit en diepere verhalen

Uitgevers dwingen ontwikkelaars vaak om verhaallijnen in te korten of games in te korten, zodat ze bepaalde delen later als downloadbare content kunnen verkopen. Dit resulteert bij launch in een halfbakken game, met gapende gaten in het verhaal.

Een goed voorbeeld hiervan was Destiny, dat een gigantisch budget van $ 500 miljoen had. Het ontwerp, de beeldende kunst en de esthetiek waren uitstekend, maar de verhaallijn was, bij gebrek aan een beter woord, onbestaande.

Spelers verwachtten een enorm ruimteavontuur met planeethoppen en uitgestrekte open werelden, maar werden in plaats daarvan getrakteerd op repetitieve missies. Ondanks dat de game zowel een kritisch als commercieel succes was, was dit een zere plek, zowel bij recensenten als bij gamers.

Wanneer ontwikkelaars weten dat ze een game voor een hogere prijs kunnen verkopen, kijken ze over het algemeen niet naar manieren om inhoud of delen van de kerngame te verwijderen om ze later te verkopen. Tegenwoordig zijn er veel gevallen waarin ontwikkelaars verknoeien hun eigen videogames.

4. Soortgelijke activa opnieuw hashen en opnieuw gebruiken

Hier is een scenario dat je misschien kent: je koopt een langverwacht vervolg op een videogame op de releasedag. Je neemt het mee naar huis, opgewonden om er meteen in te duiken, en start je console.

Je wacht een paar uur totdat de patch van dag één is gedownload, en je staat te popelen om aan de slag te gaan. Eindelijk begin je te spelen en terwijl je door het spel gaat, realiseer je je dat een groot deel ervan activa bevat, zoals vijanden of texturen, die je al eerder hebt gezien.

Je probeert het gevoel van je zuurverdiende geld te worden bedrogen en je focus te verleggen naar het verhaal of de gameplay-verbeteringen. Maar zelfs die lijken oppervlakkig, en terwijl je doorgaat met spelen, verandert je opwinding langzaam in teleurstelling.

Recycling van activa is niet nieuw voor videogames. In Super Mario Bros. zijn de groene struiken die je ziet bijvoorbeeld hetzelfde als de wolken in het spel, behalve dat ze groen gekleurd zijn.

Ontwikkelaars van videogames hergebruiken vaak middelen vanwege lage budgetten of wanneer ze simpelweg geen tijd hebben om nieuwe te maken en weer te geven. Destiny is opnieuw een uitstekend voorbeeld van een game die activa zwaar hergebruikt.

Kelly Snyder, een ontwikkelaar die bij Bungie werkte, werpt licht op hoe Bungie activa hergebruikt:

Naarmate de wereld van videogames groter en grafisch gedetailleerder wordt, wordt het voor ontwikkelaars vaak moeilijk om games te maken zonder een aantal activa opnieuw te gebruiken. Hoewel dit niet per se een slechte zaak is, wordt het wel een probleem als het gebrek aan inspanning overduidelijk is.

De ontwikkeling van videogames evolueert

De videogame-industrie is de afgelopen decennia aanzienlijk gegroeid. Van mobiele games tot draagbare consoles tot een hernieuwde focus op indiegames, er is veel veranderd in de industrie.

Onnodig te zeggen dat de ontwikkeling van videogames ook is geëvolueerd en dat geldt ook voor de prijzen van videogames. Hoewel dit in eerste instantie slecht klinkt, zijn de profs met een hogere RRP misschien wel de moeite waard.

5 manieren om videogames te kopen met Bitcoin

Lees volgende

Over de auteur