GNU/Linux-distributies hebben tijdens de installatie bootloaders nodig. Deze bootloaders zijn verantwoordelijk voor het laden van systeembestanden die worden uitgevoerd wanneer u een GNU/Linux-distro installeert. Als je een GNU/Linux-distributie ontwikkelt, moet je misschien met bootloaders werken zodat gebruikers deze op hun systemen kunnen installeren.
Een dergelijke bootloader is Syslinux. Er zijn verschillende soorten Syslinux, elk toegewijd aan een specifiek bestandssysteem. Hier is alles wat u moet weten over Syslinux-bootloaders, inclusief hoe u ze moet installeren.
1. SYSLINUX
SYSLINUX is de variant van Syslinux voor FAT-bestandssystemen. Dit is ook het oudste type Syslinux-bootloader. Het ondersteunt FAT12-, FAT16- en FAT32-bestandssystemen. Als u Windows of DOS gebruikt, is SYSLINUX degene waar u voor moet gaan.
Structuur van SYSLINUX
Als u SYSLINUX downloadt met spiegel links, krijgt u een gecomprimeerd archief. Wanneer u deze map opent, ziet u de bios map binnen. Onder deze map bevinden zich: mbr en kern mappen.
In de opstartsectorfase van de schijf hebt u de mbr.bin bestand in de /bios/mbr map. Binnen in de /bios/core directory, kunt u de ldlinux.sys bestand, het kernbestand van SYSLINUX.
ldlinux.sys heeft de nodig ldlinux.c32 bestand aan het werk. Daarom, ldlinux.c32 en ldlinux.sys moet in dezelfde directory staan.
Andere bestanden moeten zich ook in het huidige mappad of in submappen van het huidige mappad bevinden. U kunt een kijkje nemen op de syslinux.cfg config-bestand hiervoor. Het moet in het huidige mappad staan en u moet dit bestand zelf maken.
Optioneel kunt u plug-ins, helpbestanden en andere configuratiebestanden vinden onder de bovenliggende map.
SYSLINUX installeren
U kunt de locatie van de SYSLINUX-installatiebestanden volgens de systemen in de onderstaande tabel zien:
| ramen | Linux | DOS |
|---|---|---|
|
|
|
De standaardcommando's die u kunt gebruiken om SYSLINUX op een schijf te installeren, zijn als volgt:
# Voor 32-bits Windows met DOS
syslinux -m -a -d <map><partitie># Voor 64-bits Windows
syslinux64 -m -a -d <map><partitie>
# Voor Linux
syslinux -i <partitie>
2. EXTLINUX
De EXTLINUX-bootloader ondersteunt ext2, ext3, ext4, btrfs, FAT12, FAT16, FAT32, NTFS, XFS, HFS en UFS-bestandssystemen. De werkende logica en bestandsstructuur van EXTLINUX is precies hetzelfde als SYSLINUX. Het is gewoon geavanceerder in termen van ondersteuning van het bestandssysteem en heeft een paar extra functies.
EXTLINUX is een goede keuze als je wilt installeren de GNU/Linux-kernel op jouw computer. Je kunt eerst EXTLINUX installeren en meteen de GNU/Linux-kernel bovenop deze partitie plaatsen.
Andere details die u moet weten, EXTLINUX is beschikbaar sinds versie 3.00 van Syslinux. Ook degenen die verschillende versies gebruiken, moeten weten dat ondersteuning voor ext4, btrfs, FAT12, FAT16 en FAT32 naar EXTLINUX kwam in versie 4.00, NTFS-ondersteuning in versie 4.05, XFS-ondersteuning in versie 5.00 en UFS-ondersteuning met HFS kwam in versie 5.00.
Structuur van EXTLINUX
Net als SYSLINUX is het kernbestand van EXTLINUX: ldlinux.sys. De regels gespecificeerd in SYSLINUX met betrekking tot de directory van het kernbestand zijn ook hier van toepassing. In tegenstelling tot SYSLINUX is het configuratiebestand voor EXTLINUX: extlinux.conf.
EXTLINUX installeren
Als je de meest recente versie van Syslinux hebt gedownload, kun je een installatiebestand vinden in de /bios/extlinux map. U kunt dit bestand gebruiken met bepaalde opdrachtregelopties.
U kunt de volgende opdracht gebruiken om de bootloader te installeren:
extlinux --install <huidige-map-pad>
Andere parameters die u kunt gebruiken zijn ook:
# Een geïnstalleerd volume bijwerken
extlinux --update <huidige-map-pad># Installeren op de RAID-partitie
extlinux --raid --install <huidige-map-pad>
# Om een geïnstalleerde RAID-partitie bij te werken
extlinux --once /initrd.img root=/dev/sda0 initrd=initrd.img vga=794 /boot/extlinux
In EXTLINUX kunt u eenvoudig elke initiële specificatie maken vanaf de opdrachtregel. Dit systeem heet de Hulpgegevensvector (ADV). U kunt in de volgende voorbeelden zien hoe u het kunt gebruiken:
# Voorbeeld --eenmaal gebruik
extlinux --once /initrd.img root=/dev/sda0 initrd=initrd.img vga=794 /boot/extlinux# Er is een enkele initiële specificatie gemaakt en u wilt deze status verwijderen
extlinux --clear-once" <huidige-map-pad>
# Als EXTLINUX is geïnstalleerd op een RAID-1 (aanbevolen) partitie, moet u de ADV resetten om de oorspronkelijke specificatie te wissen
extlinux --reset-adv <huidige-map-pad>
Enkele kenmerken van EXTLINUX
In tegenstelling tot SYSLINUX heeft EXTLINUX toegang tot elke directory op de opslageenheid. De naamgeving van directorypaden is hetzelfde als in GNU/Linux. Als er geen "/" teken, EXTLINUX gebruikt de huidige directory. U kunt een directorypad van maximaal 511 tekens gebruiken.
EXTLINUX ondersteunt ook aliassen. U moet deze aliassen echter niet te lang bewaren, omdat u mogelijk vastloopt in het padblok. Wanneer u aliassen gebruikt, hoeft u alleen directory-naamgeving van het Linux-type uit te voeren.
3. ISOLINUX
Als u Syslinux voor cd's en dvd's gaat gebruiken, moet u bekend zijn met ISOLINUX. Maar tegenwoordig komen USB's vaker voor dan cd's en dvd's. Daarom is het ISOLINUX-gebruik minder dan bij andere Syslinux-typen.
Wat u nodig hebt om ISOLINUX te installeren
Om ISOLINUX te installeren, moet u eerst Syslinux downloaden. U hebt software nodig zoals een cd- of dvd-brander om ISOLINUX te installeren. Als u dvd's gaat gebruiken, moet de dvd-brander het maken van opstartschijven ondersteunen. Houd er rekening mee dat als u ISOLINUX op een niet-herschrijfbare cd of dvd brandt, u uw cd mogelijk niet meer kunt gebruiken. Daarom is het zinvol om hiervoor een herschrijfbare cd te gebruiken.
Structuur van ISOLINUX
De kern directory slaat de. op isolinux.bin het dossier. Als je een afbeelding gaat maken, heb je ook de boot.cat het dossier.
De huidige directory moet de ISOLINUX-configuratiebestanden bevatten, namelijk: isolinux.cfg of syslinux.cfg. Dit bestand wordt niet aangemaakt of gekopieerd tijdens het installatieproces, dus u moet handmatig de nodige aanpassingen maken. Als dit bestand niet wordt gevonden, probeert ISOLINUX een afbeelding met de naam Linux te openen zonder parameters en geeft een foutmelding dat de afbeelding niet kon worden gevonden.
ISOLINUX vs. mkisofs
Om een ISOLINUX CD-image te maken, kunt u het programma mkisofs gebruiken. Zorg ervoor dat u de nieuwste stabiele versie van het hulpprogramma gebruikt.
Voorbeeldgebruik van mkisofs is als volgt:
mkisofs -o <iso-afbeelding om te maken> -b <huidige-map>/isolinux.bin -c <huidige-map>/boot.cat -no-emul-boot -boot-load-size 4 -boot-info-table <directory-van-bestanden-en-directory-om-in-de-afbeelding te plaatsen>
Zoals voor de hand liggend, hoeft u het bovengenoemde commando niet te gebruiken zoals het is. U kunt deze parameters ook afzonderlijk gebruiken.
Bestandsnaamgeving ondersteund door ISOLINUX
In ISOLINUX heeft het scheidingsteken in directorypaden de UNIX-indeling en gebruikt u de schuine streep (/) karakter. Een / geeft de huidige directory van ISOLINUX aan. In ISOLINUX mogen directorypaden maximaal 255 tekens lang zijn. Het gebruikt alleen de ISO 9660 bestandsnaamgeving en het is noodzakelijk om niveau één (8,3 tekens) of niveau twee (31 tekens) van ISO 9660 te gebruiken.
Daarnaast zijn er enkele zaken waar u rekening mee moet houden:
- ISOLINUX discrete bestanden, gespreid type, logisch blok en ondersteunde sectoren is slechts 2048 bytes
- Bij het mounten van een door ISOLINUX geïnstalleerde afbeelding in GNU/Linux, moet u de norock, nojoliet attribuut van de -O parameter naar het mount-commando
- Als de computer problemen heeft met het openen van ISOLINUX, gebruik isolinux-debug.bin in plaats van isolinux.bin bij het installeren van ISOLINUX. Zo kunt u de foutmeldingen zien.
ISOLINUX voor harde schijven
ISOLINUX ondersteunt meerdere ISO-images sinds versie 3.72. U kunt de isohybride tool om meerdere ISO-images te maken van een cd- of dvd-image waarop ISOLINUX is geïnstalleerd.
Het gebruik ervan is als volgt:
isohybride <naam-van-afbeelding-bestand>
Met dit proces neemt de grootte van het afbeeldingsbestand echter met gemiddeld 1 MB toe.
4. PXELINUX
PXELINUX is een type Syslinux dat wordt gebruikt om het besturingssysteem vanaf een TFTP-server te laden. Het is voor werkstations die werken zonder schijfvolume. Het helpt bij het installeren van netwerkadapter PXE (Pre Execution Environment) vanaf een server die BOOTP- of TFTP-protocollen met DHCP gebruikt.
Om PXELINUX te gebruiken, hebt u een BOOTP- of TFTP-server en een opstartbare computer van een ander netwerk of virtualisatiesoftware nodig.
Structuur van Pxelinux
In de BOOTP- of TFTP-serverdirectory, het kernbestand pxelinux.0 moet zich in de hoofdmap bevinden. Als je de laatste versie hebt gedownload, is dit bestand in /bios/core. Het configuratiebestand van PXELINUX is ook: pxelinux.cfg. U kunt optionele plug-ins, helpbestanden, afbeeldingen en andere configuratiebestanden vinden onder de huidige map.
Het type Syslinux Bootloader hangt af van uw doelen
Om je GNU/Linux-distributie op andere apparaten te kunnen gebruiken en comfortabel mee te nemen, heb je een bootloader nodig. Syslinux is slechts een van deze bootloaders. U kunt een van de Syslinux-varianten kiezen, afhankelijk van uw beoogde gebruikssituatie en doelomgevingen.
Bovendien zullen deze Syslinux-types variëren, afhankelijk van waar en hoe je je GNU/Linux-distributie of kernel verplaatst. Naast Syslinux kun je als alternatief ook andere bootloaders gebruiken.