Apple heeft tijdens hun WWDC 2022-evenement een nieuwe serie laptops uitgebracht die worden aangedreven door de M2-chipset. Met 25 procent meer transistors in vergelijking met de M1, beweert Apple dat hun nieuwe chipsets een prestatieverbetering van 18 procent opleveren als het gaat om CPU-berekeningen.
Hoewel Apple bevestigt dat de nieuwe line-up betere prestaties biedt, benadrukken ze niet het verschil in SSD-configuraties op hun basismodellen.
Dus, wat zijn deze nieuwe veranderingen in het opslagsysteem van een M2 MacBook, en maken ze je systeem langzamer?
Inzicht in SSD-configuraties en hoe deze de systeemsnelheid beïnvloeden
Het opslagsysteem op een apparaat kan op verschillende manieren worden ontworpen. Als je kijkt naar de basisvariant van M1-aangedreven MacBooks, zie je dat twee 128 GB SSD's ze voeden.
Terwijl een enkele SSD van 256 GB het opslagsysteem op de nieuwere M2 MacBook aandrijft.
Vanwege het verschil in het aantal solid-state schijven, leveren de twee systemen verschillende prestaties bij het verplaatsen van bestanden.
Om te begrijpen hoe het verschil in SSD-configuratie de prestaties beïnvloedt (niet alleen in M1- en M2-MacBooks, hoewel we die apparaten als onze voorbeelden gebruiken), moeten we kijken naar enkele basisconcepten van opslag systemen.
Het verschil begrijpen tussen dubbele en enkele SSD-systemen
In het geval van een M1-aangedreven systeem zijn er in totaal twee SSD's geconfigureerd met een architectuur die vergelijkbaar is met: een RAID-opstelling. In een dergelijke configuratie worden de gegevens die u wilt opslaan opgesplitst in brokken, die vervolgens worden opgeslagen over de twee opslageenheden. Door gegevens op twee schijven op te slaan, wordt de gegevensoverdracht verbeterd door de beschikbaarheid van hogere bandbreedte.
Laten we eens kijken hoe opslagsystemen werken om dit beter te begrijpen.
Een opslagsysteem bestaat uit twee hoofdcomponenten: een SSD-controller en flashgeheugenmodules. Deze modules zijn verantwoordelijk voor het opslaan van de data en de controller beheert de datastroom naar de flashmodules. De opslagmodules zijn via databussen verbonden met de SSD-controller en zijn verantwoordelijk voor het transport van gegevens naar de flashgeheugencellen.
Een dubbel SSD-systeem verbindt meer databussen met de SSD-controller. Daardoor kunnen er meer gegevens naar de flashdrives worden overgebracht, waardoor de bandbreedte van het systeem wordt vergroot en betere prestaties worden geleverd.
Om de zaken in perspectief te plaatsen: de M1 MacBook Pro biedt 50 procent hogere sequentiële leessnelheden en 30 procent hogere sequentiële schrijfsnelheden in vergelijking met de nieuwere M2 MacBook Pro.
Het verschil begrijpen tussen willekeurige en sequentiële SSD-toegang
Voordat u de real-life implicaties van het gebruik van een enkel SSD-systeem begrijpt, is het essentieel om te weten hoe gegevens worden opgeslagen en gelezen van een SSD. Er zijn twee belangrijke manieren waarop dit kan worden gedaan.
Om het verschil tussen de twee methoden te begrijpen, stelt u zich voor dat de opslag op uw systeem bestaat uit verschillende opeenvolgende geheugenbesparende cellen. Als het bestand dat u wilt verplaatsen groot is, schrijft de SSD-controller het op blokken naast elkaar. Deze methode voor het schrijven van gegevens staat bekend als sequentieel schrijven.
Integendeel, als de bestandsgrootte klein is, worden de gegevens opgeslagen op cellen die ver van elkaar verwijderd zijn. Deze methode voor het schrijven van gegevens op willekeurige locaties staat bekend als willekeurig schrijven.
In het geval van willekeurige schrijfacties zijn de cellen ver van elkaar verwijderd in vergelijking met een sequentiële schrijven, wat betekent dat de willekeurige toegangstijd op een SSD veel hoger is in vergelijking met de sequentiële toegang tijd.
In een dubbel SSD-systeem wordt de sequentiële toegangstijd voor het opslagsysteem echter drastisch verminderd, maar de willekeurige toegangstijd blijft nagenoeg gelijk.
Maakt een enkele SSD op de nieuwe MacBooks ze langzamer?
Als het gaat om taken met sequentieel lezen/schrijven, zullen de nieuwere MacBook-systemen langzamer zijn in vergelijking met de oudere systemen. Daarom zullen taken zoals het verplaatsen van grote bestanden van een extern opslagsysteem naar interne opslag langzamer zijn.
Daarnaast kan multitasken op de nieuwere MacBooks langzamer gaan door het gebruik van swapgeheugen op macOS. Hoewel swapgeheugen helpt bij het efficiënt beheren van opslagsystemen, kan hetzelfde een knelpunt als de SSD's van uw apparaat traag zijn. Hier is waarom.
In wezen verplaatst de swap-geheugenfunctie inactieve bestanden van het RAM naar de SSD om RAM-opslag vrij te maken. Omdat de SSD's op de nieuwere systemen echter minder bandbreedte bieden, kan dit het systeem belemmeren omdat toegang tot gegevens van de RAM is sneller in vergelijking met een SSD.
Dat gezegd hebbende, als u geen krachtige gebruiker bent, is het verschil in prestaties tijdens dagelijkse taken zoals het gebruik van een woord processor of een browser zal niet te onderscheiden zijn omdat het geheugen willekeurig wordt benaderd wanneer dergelijke taken zijn uitgevoerd.
Maakt de verbeterde hardware op de MacBook het sneller?
Als het gaat om verbeteringen in hardware, biedt de M2-chip van Apple verschillende verbeteringen. Of het nu gaat om de verbetering van 18 procent in CPU-prestaties tijdens het uitvoeren van multithreaded workloads of de verbetering van 35 procent in GPU-prestaties, de M2 heeft veel te bieden.
Ook is de bandbreedte van het verenigde geheugen dat gegevens levert aan de CPU, GPU en de neurale engine verhoogd tot 100 GB/s. Daarom lijdt het geen twijfel dat de nieuwere MacBooks aangedreven door M2 SoC veel sneller zijn in vergelijking met de oudere generaties.
Dat gezegd hebbende, is het belangrijk om te begrijpen dat de CPU, GPU, RAM en opslagsystemen samenwerken om een efficiënt systeem te maken. Daarom, als een van de subsystemen in het apparaat niet snel genoeg is, nemen de prestaties van het apparaat drastisch af.
Is de enkele SSD van 256 GB op de MacBook voldoende?
De M2 SoC biedt veel verbeteringen ten opzichte van de vorige generatie Apple Silicon. Dat gezegd hebbende, de basisvarianten die door deze chipsets worden aangedreven, hebben een enkele SSD. Hierdoor worden de prestaties die de M2 kan leveren gebottleneckd.
Of het nu de lagere sequentiële lees-/schrijfsnelheden zijn of de problemen met swapgeheugenbeheer, de enkele SSD-configuratie op de MacBook voorkomt dat de M2 zijn topprestaties bereikt.
