PlayStation VR2 Review: een bijna generatiesprong voor VR

De PlayStation VR2 is niet alleen de voor de hand liggende keuze voor bezitters van een PlayStation 5, het is ook een enorme stap voorwaarts voor de VR-industrie en zet een nieuwe maatstaf. Het verlegt de grenzen van meeslepende weergavetechnologie en comfort, en maakt me weer enthousiast voor VR zoals ik niet meer ben geweest sinds de eerste keer dat ik de Toscaanse villa betrad met de Oculus Development Kit 1.

Over de recensent

Ik gebruik VR sinds de originele Oculus Dev Kit tien jaar geleden, van een MTBS3D-forumbezoeker met de naam Palmer Luckey. Hij richtte vervolgens Oculus op en zette waarschijnlijk de hele consumenten-VR-industrie op gang. Ik heb meer headsets gehad en uitgeprobeerd dan ik op beide handen kan tellen, en tot nu toe heb ik genoegen genomen met de Oculus Quest 2 voor gebruiksgemak en toegankelijkheid, evenals een Valve Index voor tethered hoogwaardige PCVR gamen.

Ik heb de PlayStation VR2 opgehaald voor zowel toegang tot exclusieve games als om te zien hoe de hardware is verbeterd ten opzichte van het huidige aanbod. Ik kom voornamelijk vanuit die hoek naar deze recensie, in plaats van iemand die helemaal nieuw is in VR, dus wees niet verbaasd mij te zien negeer alle comfortinstellingen en passeer het probleem van bewegingsziekte die de eerste paar weken typisch plaagt met een hoofdtelefoon. Het betekent ook dat mijn game-ervaring op de PlayStation VR2 beperkt is tot een paar opvallende titels, aangezien ik niet van plan ben om de vele VR-klassiekers die de line-up bij de lancering opvullen opnieuw te kopen. Ik heb niet nog een exemplaar van Beat Saber of Pistol Whip nodig. Het zijn geweldige spellen, maar ik heb ze elders.

Vereenvoudigde installatie

Qua aansluiting en configuratie is het een uiterst eenvoudig pakket. Voorbij zijn de meerdere kabels, externe dozen, adapters en de afschuwelijke Eye Toy-volgcamera van de originele PSVR. In plaats daarvan beschikt de PSVR2 over inside-out tracking via vier camera's op de headset (een identieke methode als de Quest 2), en een bekabelde verbinding met je PS5 wordt bereikt met een enkele USB-C-kabel. Dat is alles - er is niet eens een externe voedingssteen.

Nadat u de controllers hebt gekoppeld, kunt u ofwel een zeer beperkende zitgrens of een volledige kamerschaalgrens maken. Ongeacht of je van plan bent om zittend of staand te spelen, ik zou toch aanraden om de grens op kamerschaal te doen. In een grotere speelruimte kun je immers met plezier zitten. Als u ervoor kiest om een ​​zittende grens te creëren, resulteert dit in constante grenswaarschuwingen met zelfs subtiele armbewegingen.

Let op: het patroon dat u rond de schermweergave ziet, is een volgfunctie. Als je effen muren hebt, helpt het om een ​​statische textuur te geven waarop de tracking kan worden vergrendeld. Het is volledig optioneel.

Hoewel de installatie ongelooflijk eenvoudig was, heb ik het gevoel dat ze een slag hebben gemist als het ging om onboarding. Waarmee ik bedoel, die is er niet. Nadat je een grens hebt gemaakt, word je teruggegooid in het standaard menusysteem en krijg je te horen dat je wat games moet gaan downloaden. Dit was een beetje teleurstellend omdat het een echte kans is om alle mogelijkheden te laten zien en nieuwe gebruikers echt te verbazen. Iets eenvoudigs als een VR Astro-speelkamer zou geweldig zijn, om de haptiek en meeslepende functies te demonstreren.

PlayStation VR2-controllers

De controllers zijn nu echte VR-controllers en geen hergebruikt bewegingsspeelgoed, en deze keer lijken ze op iets dat het meest lijkt op Quest 2. Ze hebben een uitgesproken ring die je knokkels omsluit, en hier bevinden zich de infrarood tracking-LED's, die de camera's in de headset kunnen zien. De ring is verder naar achteren geplaatst dan je zou verwachten, en sommige gebruikers met bijzonder grote handen hebben gemerkt dat hij onaangenaam tegen hun knokkels aan zit. Als u denkt dat dit op u van toepassing is, is het de moeite waard om eerst ergens te demonstreren.

Als we de dramatische verbeteringen aan de interne haptiek negeren, zijn deze ergonomisch gezien duidelijk een enorme stap vooruit ten opzichte van de gruwel die de PSMove-toverstokken waren. De echte vraag is: zijn ze beter dan Quest 2- of Valve Index-controllers? Deze voelen inderdaad aan als het beste van beide werelden - en nog wat.

Als iemand die de Valve Index-controllers en hun realistische gripmechanisme echt niet leuk vindt, wordt de aanwezigheid van gripknoppen hier op prijs gesteld. Deze voelen perfect uitgebalanceerd aan qua gewichtsverdeling en maatvoering. In tegenstelling tot de meeste mensen hield ik van de oude HTC Vive-toverstokken, juist omdat ze zo dik waren - het voelde alsof ik een zwaard of een pistool vasthield. Ondertussen voelen de Index-controllers positief aan als sticks. Het is hier niet helemaal hetzelfde, maar het is een goed compromis.

Geavanceerde haptiek en dynamische triggers zijn misschien wel een van de meest opvallende verbeteringen die Sony al heeft naar de controllerwereld gebracht via zijn Dualsense-gamepad, en dezelfde haptiek en triggertechnologie zijn te vinden hier. Hoewel het op zich al opmerkelijk is, aangezien de meeste mensen die de PSVR2 kopen het al hebben ervaren vanaf de PlayStation 5, is het misschien gemakkelijk te verdoezelen.

Voor degenen onder jullie die rechtstreeks uit een ander VR-systeem komen, zijn de triggers, die een variabele weerstand en activeringspunt kunnen hebben, afhankelijk van de game-implementatie, ongelooflijk. In Pavlov, een first-person shooter geporteerd van pc, voelt elk wapen uniek aan en codeert het een ander gedrag voor de trekker. Je kunt direct voelen of je bolt-action klaar is om te vuren, simpelweg door de weerstand van de trekker. Het zijn deze kleine meeslepende functies die samen een magisch pakket vormen.

Technische specificaties

De headset heeft een OLED-paneel van 2000 x 2040 per oog dat tot 120 Hz kan werken, hoewel games meestal 60 tot 90 Hz halen en opnieuw worden geprojecteerd naar 120. De OLED-panelen resulteren in intens diepe zwartniveaus in vergelijking met het gebruikelijke grijs dat je op andere LCD-headsets aantreft, hoewel sommigen wat meer voorkomende nevenbeelden hebben opgemerkt. Ik heb dit niet opgemerkt, maar het kwam schijnbaar het meest voor in GT7, waar ik pas aan toe kwam om te spelen nadat er een patch was uitgebracht die de ghosting aanpakte.

De headset heeft ook oog- of blik-tracking, wat om twee redenen ongelooflijk is. Ten eerste maakt het gefoveeerde weergave mogelijk, wat betekent dat alleen het gebied waarnaar u kijkt in hoge resolutie moet worden weergegeven; de rest van het scherm kan een beetje wazig zijn in uw perifere zicht, wat leidt tot verbeterde prestaties. Het tweede dat blik volgen mogelijk maakt, zijn snellere UI-interacties. Normaal gesproken zou je een vaste aanwijzer hebben die vanuit de richting van je headset wordt uitgezonden of je controller gebruiken om naar menu-opties te wijzen. Met blikvolging kunt u letterlijk naar de menu-items kijken om ze te selecteren. Natuurlijk ondersteunen niet alle games beide functies. Sommige horrorspellen gaan zelfs nog verder, waarbij de gameplay wordt beïnvloed door wanneer je met je ogen knippert!

Ontwerp en comfort

De PSVR2 heeft dezelfde hoofdband in halo-stijl als het origineel, maar met enkele upgrades. De schermbehuizing kan naar voren en naar achteren worden bewogen, wat betekent dat u gemakkelijk een bril kunt plaatsen en zich kunt aanpassen aan verschillende gezichtsvormen. Terwijl andere headsets vereisen dat u een solide afstandhouder voor een bril gebruikt of vertrouwt op gezichtsinterfaces van derden vul het gat in, de PlayStation VR2 kiest voor een diepe, dunne en flexibele siliconenstrip rondom de rand. Dit doet wonderen om licht buiten te houden en betekent dat er niets tegen je wangen, neus of voorhoofd drukt.

De hoofdband rekt zich gemakkelijk uit om op uw hoofd te passen en u draait de ratel vanaf de achterkant vast zodra deze correct is geplaatst. Met slechts 560 g is hij aanzienlijk lichter dan de Valve Index en slechts iets zwaarder dan de Quest 2; toch voelt het lichter aan dan de laatste vanwege de andere ontwerpkenmerken.

Een belangrijke afwijking van de originele PSVR is dat het scherm niet meer omhoog klapt. Het maakt echter niet uit, want met de inside-out volgcamera's kun je op een knop onder de headset tikken om de passthrough-modus in te schakelen. Je ziet direct je omgeving in hoge resolutie (zij het alleen in zwart-wit).

De stijve hoofdbandstijl is veel comfortabeler dan andere headsets die ik heb geprobeerd. Het kan een beetje wankel aanvoelen als het als een kroon op je hoofd rust, maar als je het vastdraait, is het veilig genoeg om rond te stuiteren. Dat gezegd hebbende, ik denk niet dat er een correcte manier is om het te dragen; als het voor jou werkt met de haloband lager op de achterkant van je schedel, is dat ook goed. Zolang je je goede plek hebt gevonden, en het is comfortabel, dan is dat prima. Het is veel vergevingsgezinder dan ik had verwacht.

De headset bevat ook enkele kleine haptieken, maar nogmaals, deze zijn afhankelijk van het spel en zo subtiel dat het moeilijk is om het gebruik ervan te bepalen. In de openingsscène van Horizon komt een grote machine dichtbij en voel je een gerommel op je hoofd. In Pavlov voel je een kleine tinteling terwijl de kogels langs je hoofd suizen. Het is waarschijnlijk een goede zaak dat deze subtiel zijn en niet te vaak worden gebruikt, en ik vermoed dat het bijdraagt ​​aan de algehele magie van onderdompeling zonder te voor de hand liggend of irritant te zijn.

Audio

In de doos zit een paar oordopjes die in de achterkant van de haloband worden geklikt via een enkele rubberen knop en de 3,5 mm stereo-aansluiting. Ze zijn van behoorlijke kwaliteit, maar ik heb een irrationele haat tegen alle oordopjes, dus het ontbreken van een ingebouwde set off-ear koptelefoons zoals de Valve Index is teleurstellend.

Je kunt natuurlijk je eigen oordopjes of koptelefoon inpluggen. Maar voor koptelefoons kan het moeilijk zijn om er een te vinden die past bij de stevige hoofdbandstijl. Het is ook wat meer gedoe voordat je van VR kunt genieten, iets waar de PSVR2 anders in uitblinkt: je snel in de actie krijgen.

Volgen

Wat betreft het van binnen naar buiten volgen, het lijkt erg op de Quest 2 en lijdt aan dezelfde problemen. Elk fel zonlicht veroorzaakt glitches, hoewel je een goed lichtniveau nodig hebt om de tracking van de optische camera te laten werken. Het kan niet buiten worden gebruikt omdat de IR van de zon de IR-LED's in de volgringen van de controllers overweldigt; hoewel het als een bedrade headset veel minder waarschijnlijk is dat je buiten zou proberen te spelen. En omdat het een optisch systeem is met naar voren gerichte camera's, stoppen ze met volgen als je je controllers achter je of uit het zicht van de camera's beweegt.

Als je een Quest 2 hebt gebruikt, ben je bekend met deze nadelen, en het is wat het is. De PSVR2 is niet verbeterd ten opzichte van het beproefde inside-out optische volgsysteem.

Visuele kwaliteit

Om te testen heb ik het grootste deel van mijn tijd doorgebracht in Horizon: Call of the Mountain. Hoewel dit een PSVR2-recensie is, geen Call of the Mountain-gamerecensie, is de kritiek dat het een klim van 70% is spel is heel eerlijk, en soms hebben de klimaspecten het gevoel dat ze te veel worden gebruikt om eruit te komen inhoud.

Ik zou niet ver willen gaan om het een technische demo te noemen, want het is een visueel feest waar fans van de Horizon-serie elk moment naar zullen staren. De gevechten zijn fantastisch, waarbij je rond doelen schiet en je boog afvuurt terwijl je aanvallen ontwijkt. Boogschieten en VR zijn tenslotte bijna altijd een winnende combinatie. Maar ik weet niet zeker of het de vraagprijs van $ 60 waard is.

Het is geen open-wereldspel en het kan behoorlijk beperkend zijn als het gaat om het navigeren door de wereld. Ik merkte dat ik constant verder wilde verkennen dan het kleine struikgewas zou toestaan; of gewoon wensen dat ik van de klif kon springen (je zou verbaasd zijn hoeveel mensen dit in VR doen). Maar het is gemakkelijk te begrijpen dat ze, net als de eerste VR-ervaring van veel mensen, de zaken eenvoudig wilden houden en vooral op de rails wilden houden. Per ongeluk van een klif vallen kan immers nogal traumatisch zijn.

Dat is allemaal een omweg om te zeggen dat het absoluut magisch is om uit te kijken op die uitzichten op de bergen, en hier zien we de adembenemende kwaliteit van die OLED-schermen.

Het gebruik van OLED, HDR-compatibele schermen resulteert in een ongelooflijk contrast. Zwart is echt zwart, geen troebel middengrijs, en heldere scènes kunnen bijna verblindend zijn, met het volledige scala aan levendige HDR-kleuren daartussenin.

Ik heb veel nieuwe gebruikers gelezen die klagen over een soort onscherpte in alles, en het is mogelijk dat ze verwijzend naar wat bekend staat als mura, een veelvoorkomend visueel artefact in de meeste headsets dat zich manifesteert als een soort erg zwak pixelruis. Als je ernaar op zoek gaat, ga je het merken, vooral in donkere laadschermen of menu's.

Maar als je zoals ik van een andere headset komt en weet wat je kunt verwachten, maakt het je niet uit, het is hier zeker niet meer uitgesproken dan op een andere headset. Het wordt gemakkelijk genegeerd zodra een echte scène wordt geladen en de werkelijk verbluffende beelden het overnemen. Het is misschien erger in zeer donkere scènes, maar ik ben niet geneigd om horrorspellen te spelen. Als Brit krijg ik dagelijks genoeg duisternis en horror, heel erg bedankt.

Een andere veelgehoorde klacht bij VR-headsets is het gevoel dat je de wereld van achter een gaas bekijkt - het zogenaamde "schermdeureffect". Ik ben blij te kunnen zeggen dat dat hier gewoon geen probleem is. Er is helemaal geen gaas.

Ik heb ook Gran Turismo 7 gepakt, enigszins blindelings, aangezien dit mijn eerste kennismaking met de serie is. Ik heb veel pc-racegames geprobeerd, en buiten Dirt Rally hebben ze me nooit echt aangesproken (zelfs niet met een stuur). Het arcade-achtige gevoel van GT7 in combinatie met zijn bijna documentaire-achtige autocollectie en historische aspecten is verrassend boeiend.

Je zult in de videoreview zien dat ik een GT923-racestuur en een YawVR2-bewegingssimulator gebruik. De motion rig zit op het netwerk en luistert naar commando's van Sim Racing Studio, die op mijn pc draait. Sim Racing Studio haalt de telemetrie uit het lokale netwerk. Dit klinkt als een hoop moeite om aan de slag te gaan, maar dat is het eigenlijk niet. Ik zet gewoon de YawVR2 aan, zet de pc aan, die SRS automatisch start, en zet dan de PlayStation aan met het stuur als hoofdcontroller. Vervelend genoeg is het nog eenvoudiger dan het uitvoeren van racegames vanaf de pc zelf.

Terzijde, als je je afvraagt ​​waarom ik de YawVR2 nog niet heb beoordeeld, is dat omdat ik een vroege Kickstarter-donateur was en het geluk had om het te laten bezorgen voordat de zaken naar het zuiden gingen. Het is een innovatief ontwerp en ongelooflijk veel hardware. Maar het Kickstarter-geld is sindsdien op, dankzij de stijgende materiaalkosten, en de productiesnelheden waren hoe dan ook traag. Het bedrijf probeert nu de productie uit te besteden en tegelijkertijd de detailhandel te openen om onvervulde Kickstarter-bestellingen te financieren. Het is momenteel niet in een staat waarin ik me op mijn gemak zou voelen om het aan te bevelen, maar ik zal het opnieuw bekijken als en wanneer commerciële productie levensvatbaar is.

Gezichtsveld

Het gezichtsveld is ongeveer 110 graden, afhankelijk van hoe dicht je de lenzen bij je ogen kunt brengen. Het is goed genoeg: beter dan het gezichtsveld van de Quest 2 van ongeveer 90 graden, maar iets minder dan de Valve Index van ongeveer 120 tot 130 graden. Maar dit is geen exacte wetenschap, en als je het scherm moet wegdraaien omdat je een bril draagt, beperk je het gezichtsveld. We zijn nog steeds niet op of nabij het niveau van een totale onderdompeling van 180 graden en het voelt nog steeds alsof je een skimasker draagt. Maar nogmaals, als je VR gewend bent, zal dit geen nieuws voor je zijn, en het is nog steeds zo goed als we op dit moment kunnen hopen.

Sony heeft de lat hoog gelegd

Hoewel er in dit stadium van de ontwikkeling van VR-headsets altijd verbeteringen kunnen worden aangebracht, is de PlayStation VR2 - in ieder geval voor deze VR-liefhebber - een ongelooflijk apparaat. Het combineert het gebruiksgemak van inside-out tracking en plug-n-play console-ethos, met de kracht en schermkwaliteit van een high-end headset. Ook wil ik niet onderschatten hoe goed het comfort is. Dankzij de halo-band en de flexibele siliconen interface hoeft u niet meer tegen uw wang en ogen te duwen.

Het zit boordevol geavanceerde technologie met haptiek en blik volgen, en het feit dat het allemaal werkt via een enkele USB-C-kabel met ingebouwde tracking voor puur installatiegemak is ongelooflijk.

We hebben zo'n lange weg afgelegd sinds de dagen dat we vier of vijf USB-kabels moesten aansluiten voor externe volgcamera's. Ik kan je niet vertellen hoeveel uur ik heb verspild met frustrerende problemen met Steam VR, Windows en Oculus.

Vanuit hardwareperspectief kan ik de PlayStation VR2 ten zeerste aanbevelen.

De enige zorg voor mij is of Sony het zo volledig ondersteunt als zou moeten, en of het de verkoop binnenhaalt om die ondersteuning te rechtvaardigen. SteamVR- en Quest 2-poorten zijn goed om de bibliotheek te vullen, maar het zijn de exclusiviteiten die uiteindelijk marktaandeel zullen veroveren en enthousiastelingen zoals ik zullen aantrekken.

Bovendien zit het systeem nu behoorlijk op slot. Zelfs als het fysiek mogelijk is, is het onwaarschijnlijk dat volledige ondersteuning voor pc-connectiviteit wordt geboden. Als dat zo was, zou ik mijn Valve Index in een oogwenk verkopen. Maar je kunt op dit moment niet eens een webbrowser of VR-videospeler voor de PS5 krijgen, wat betekent dat er geen VR-films zijn.

De PlayStation VR2 als compleet pakket is een generatiesprong voor VR-headsets en legt een ongelooflijk hoge lat voor kwaliteit tegen een fantastische prijs. Als je slechts $ 1000 hebt en de nieuwste VR-technologie wilt, is een PS5- en PSVR2-combo simpelweg niet te verslaan voor waarde.