Prop Drilling in React: nadelen en alternatieven

Het beheren van gegevens en het bouwen van sterke, onderhoudbare applicaties zijn essentiële vaardigheden voor softwareontwikkeling. Een veelgebruikte manier om uw React-apps te modulariseren, is door gebruik te maken van prop-drilling, waarmee u gegevens door de componentenboom kunt doorgeven.

Maar naarmate projecten groter worden, kan propboren zijn nadelen hebben. Onderzoek de problemen rond propboren en ontdek welke alternatieven beschikbaar zijn.

Propboren begrijpen

Propboren is een techniek waarbij gegevens als rekwisieten worden doorgegeven aan de componentenboom, ongeacht of tussenliggende componenten de gegevens nodig hebben of niet.

Drillen omvat het doorgeven van rekwisieten van een ouder naar zijn onderliggende componenten en verder naar beneden in de hiërarchie. Het belangrijkste doel is om componenten op lagere niveaus van de boom in staat te stellen toegang te krijgen tot en gebruik te maken van gegevens die componenten op een hoger niveau leveren.

De nadelen van propboren

Hoewel prop-boren het probleem van het delen van gegevens oplost, introduceert het verschillende nadelen die de onderhoudbaarheid van de code en de ontwikkelingsefficiëntie kunnen belemmeren.

1. Verhoogde complexiteit

Naarmate een toepassing groeit, wordt het boren van schroeven moeilijker te beheren. Dit kan leiden tot een complex web van componentafhankelijkheden, waardoor de code moeilijk te begrijpen en te wijzigen is.

import ChildComponent from'./ChildComponent';
exportdefaultfunctionParentComponent = () => { 
const data = 'Prop drilling!'; 
return ( <div><ChildComponentdata={data} />div> );
};
import GrandChildComponent from'./GrandChildComponent'; 
exportdefaultfunctionChildComponent = ({ data }) => {
return ( <div><GrandChildComponentdata={data} />div> );
};
import GreatGrandChildComponent from'./GreatGrandChildComponent'; 
exportdefaultfunctionGrandChildComponent = ({ data }) => { 
return ( <div><GreatGrandChildComponentdata={data} />div> );
};
exportdefaultfunctionGreatGrandChildComponent = ({ data }) => { 
return ( <div><p>{data}p>div> );
};

Hier worden gegevens van de ParentComponent op het hoogste niveau verplaatst naar GreatGrandChildComponent via twee tussenliggende componenten.

Naarmate de componenthiërarchie dieper wordt en meer componenten afhankelijk zijn van de prop, wordt het moeilijker om de gegevensstroom te traceren en te beheren.

2. Strakke koppeling

Dit gebeurt wanneer componenten via rekwisieten van elkaar afhankelijk zijn, waardoor het moeilijk is om ze te veranderen of opnieuw te gebruiken. Dit kan het moeilijk maken om wijzigingen aan één component aan te brengen zonder de andere te beïnvloeden.

import ChildComponentA from'./ChildComponentA'; 
import ChildComponentB from'./ChildComponentB';
exportdefaultfunctionParentComponent = () => { 
const sharedData = 'Shared data'; 
 return ( 





 </div>
 );
};
import GrandChildComponent from'./GrandChildComponent'; 
exportdefaultfunctionChildComponentA = ({ data }) => { 
return (



Component A</p>

 </div>
 );
};
import GrandChildComponent from'./GrandChildComponent'; 
exportdefaultfunctionChildComponentB = ({ data }) => { 
return (



Component B</p>

 </div>
 );
};
exportdefaultfunctionGrandChildComponent = ({ data }) => { 
return ( 


<p>{data}p> </div>
 );
};

Hier ontvangen beide onderliggende componenten dezelfde gegevens van hun bovenliggende component en geven deze door aan GrandChildComponent.

Als de gegevens worden bijgewerkt, moeten alle componenten in de hiërarchie ook worden bijgewerkt, zelfs als sommige de gegevens niet gebruiken. Dit kan moeilijk en tijdrovend zijn, en het verhoogt ook het risico op het introduceren van bugs.

3. Onderhoudbaarheid van code

Prop-boren is een probleem met code-onderhoud, omdat nieuwe componenten toegang nodig hebben tot props die door de hiërarchie worden geleid. Dit kan leiden tot bugs als u veel componenten moet wijzigen, en inconsistenties als rekwisieten veranderen.

import ChildComponent from'./ChildComponent'; 
exportdefaultfunctionParentComponent = () => { 
const [count, setCount] = useState(0); 
const incrementCount = () => {
 setCount(count + 1);
 };
return ( 




 </div>
 );
};
import GrandChildComponent from'./GrandChildComponent'; 
exportdefaultfunctionChildComponent = ({ count, incrementCount }) => { 
return ( 



Increment</button> 

 </div>
 );
};
exportdefaultfunctionGrandChildComponent = ({ count }) => { 
return ( 


Count: {count}</p>
 </div>
 );
};

Hier geeft de ParentComponent de telwaarde als een prop door aan de ChildComponent en vervolgens aan de GrandChildComponent.

Maar als het aantal verandert of als er een nieuwe regel is om extra rekwisieten door te geven, moet u elk onderdeel in de hiërarchie bijwerken dat het rekwisiet gebruikt. Dit proces is foutgevoelig, waardoor codeonderhoud moeilijk wordt en inconsistenties of fouten toenemen.

Alternatieven voor propboren onderzoeken

Er zijn veel oplossingen voor statusbeheer in het React-ecosysteem die u kunt gebruiken om de nadelen van propboren te overwinnen.

Reageer Context

React Context is een functie die het delen van de status tussen componenten mogelijk maakt zonder rekwisieten door te geven. Het biedt een gecentraliseerde opslag waartoe componenten toegang hebben met de useContext-hook. Dit kan de prestaties verbeteren en het gemakkelijker maken om de status te beheren.

Redux

Redux is een statusbeheerbibliotheek die een enkele wereldwijde statusopslag biedt. Componenten hebben toegang tot de status en kunnen deze bijwerken via acties en verloopstukken. Dit kan helpen om uw code georganiseerd te houden en kan het gemakkelijker maken om fouten op te sporen.

MobX

MobX is een staatsbeheerbibliotheek die waarneembare gegevens gebruikt. Dit betekent dat componenten zich kunnen abonneren op veranderingen in de toestand en daarop kunnen reageren. De bibliotheek kan uw code reactiever maken en de prestaties verbeteren.

Jotai

Jotai is een staatsbeheerbibliotheek voor React, dat een atomair toestandsmodel gebruikt. Hiermee kunt u statusatomen maken die componenten kunnen openen en bijwerken.

Met Jotai kunt u de behoefte aan propboren verminderen en een meer gestroomlijnde en efficiënte benadering van staatsbeheer bereiken. Het minimalistische ontwerp en de focus op prestaties maken het een aantrekkelijke keuze voor het beheren van de status in React-applicaties.

Prop Drilling is een techniek voor het doorgeven van gegevens van bovenliggende componenten naar onderliggende componenten. Het is effectief voor het delen van gegevens, maar het heeft verschillende nadelen die het moeilijk kunnen maken om code te onderhouden en te ontwikkelen.

Om deze nadelen te verhelpen, kunt u alternatieven gebruiken zoals React Context, Redux en MobX. Deze oplossingen bieden een meer gecentraliseerde manier om gegevens te beheren, waardoor code beter onderhoudbaar en schaalbaar kan worden.