Waarom haaien ernstige cyberbeveiligingsrisico's zijn (ja, haaien)

Hoe verrassend het ook mag lijken, haaien hebben indruk gemaakt in de wereld van cyberbeveiliging door een voorliefde te krijgen voor onze internetkabels onder water. Het blijkt dat we niet alleen op het land slaags raken met cybercriminelen, maar ook met hun scherpe tegenhangers onder de zee.

Dus bereid je voor om met ons op een cybergolf te rijden terwijl we kijken naar de adembenemende avonturen van ongebruikelijke verdachten die knoeien met onze online connectiviteit. Het is geen typische sabotage van internetkabels, maar diepzee-shenanigans van de gevinde hacktivisten die we haaien noemen.

Even serieus, hoewel deze machtige zeedieren de vreemde gewoonte hebben om op onderwaterkabels te kauwen, vormen ze een minder ernstige bedreiging voor hen dan wij.

Het onwaarschijnlijke verband tussen haaien en cyberbeveiliging

De onderwaterwereld is uitgestrekt en wemelt van het leven, en haaien, als toproofdieren van de oceaan, dwingen aandacht en ontzag af. Helaas leidt hun achtervolging van prooi hen tot onverwachte ontmoetingen met glasvezelkabels die de oceaanbodem doorkruisen.

Het eerste solide bewijs van de vreemde aantrekkingskracht van haaien op glasvezelkabels werd gevonden in 1985 toen haaientanden werden gevonden ingebed in een experimentele datalijn voor de Canarische Eilanden. Later dat jaar veroorzaakten haaienbeten het falen van vier kabelsegmenten in de Atlantische Oceaan, waardoor we ons afvroegen wat de reden was voor dit bizarre gedrag.

Een ander berucht geval van haaien die digitale communicatie beïnvloedden, vond plaats voor de kust van Afrika, waar netwerkingenieurs verbijsterd waren door een reeks internetstoringen. Na zorgvuldig onderzoek werden haaien gevonden als onwaarschijnlijke boosdoeners, en ze kauwden door onderzeese kabels, waardoor het hele gebied geen toegang tot internet had.

Pas na verschillende soortgelijke verbijsterende incidenten begonnen netwerkingenieurs het vreemde verband tussen haaien, verlies van internetconnectiviteit en andere zorgen over cyberbeveiliging te zien. De toename van dergelijke incidenten zou wijzen op de kwetsbaarheid van onze digitale infrastructuur, waar zelfs de meeste onvoorspelbare factoren kunnen cyberbeveiligingssystemen ernstig in gevaar brengen en de deur openen voor cyberaanvallen en gegevens inbreuken.

Waarom is internetuitval een cyberbeveiligingsrisico?

Een verlies van internetconnectiviteit werpt niet alleen een schaduw over ons digitale leven, maar kan ook tal van verrassende cyberbeveiligingsrisico's met zich meebrengen. Zodra een haaienaanval een regio in digitale duisternis doet zinken, opent deze plotselinge black-out een wereld van kansen voor cybercriminelen om toe te slaan.

Bedrijven en organisaties die voor hun dagelijkse bedrijfsvoering sterk afhankelijk zijn van internet lopen het grootste risico. Zonder een stabiele verbinding kunnen kritieke beveiligingssystemen onbruikbaar worden, waardoor ze worden blootgesteld aan mogelijke inbreuken op de beveiliging. Net als deze opportunistische roofdieren gedijen cybercriminelen in de chaos en verwarring die hierdoor wordt veroorzaakt incidenten, gebruikmakend van verzwakte verdedigingen om aanvallen uit te voeren op bedrijven en individuen gelijk.

Bovendien kan het wegvallen van de internetverbinding de communicatie en coördinatie tussen het beveiligingsteam belemmeren, externe beveiligingsserviceproviders en zelfs wetshandhavers vertragen hun reactie op cyberdreigingen. Bovendien, zonder internet, worden personen van wie gevoelige gegevens bij een inbreuk zijn gecompromitteerd, mogelijk niet onmiddellijk hiervan op de hoogte gesteld, waardoor ze vatbaarder worden voor oplichting en phishing-pogingen.

Bovendien kan het verlies van internettoegang een omgeving van onzekerheid en paniek onder gebruikers creëren. Omdat ze de authenticiteit van websites of e-mails niet kunnen bevestigen, kunnen mensen ten prooi vallen aan kwaadaardige plannen en onbewust gevoelige gegevens delen met cybercriminelen. Evenzo kan het gebrek aan stabiele internetconnectiviteit een vruchtbare voedingsbodem vormen voor de verspreiding van verkeerde informatie, die de gebruikers verder kan misleiden.

In 2014, een virale video van een haaienaanval op de onderwaterkabel van Google ervoor zorgen dat Google terug bijt door zijn trans-Pacifische kabels te omwikkelen met anti-haaien stalen bepantsering (volgens De beschermer). Tegelijkertijd deelden milieuactivisten hun zorgen over hoe deze onderzeese infrastructuur een bedreiging zou kunnen vormen voor waterdieren - het gaat tenslotte niet alleen om onze veiligheid.

Als u nieuwsgierig bent naar hoe onze houding ten opzichte van het milieu aanleiding geeft tot cyberaanvallen, moet u dit eens onderzoeken het verband tussen klimaatverandering en cyberdreigingen.

Waarom hebben haaien een voorliefde voor glasvezelkabels?

In tegenstelling tot sommige haaienfilms (ja, we kijken naar jou, Jaws 2), eten haaien de kabels niet omdat kabels geen deel uitmaken van het dieet van een haai. Omdat haaien de nieuwsgierige wezens zijn, worden ze soms het slachtoffer van hun eigen roofzuchtige instincten wanneer ze worden geconfronteerd met glasvezelkabels. Hun gevoelige zintuigen, zoals elektroreceptoren en zijlijnen, kunnen de elektromagnetische signalen die door deze kabels worden uitgezonden, verwarren met die van hun prooi, waardoor ze gaan happen. Helaas voor ons kunnen deze onverwachte ontmoetingen leiden tot storingen in de internetverbinding.

Zelfs met hun indrukwekkende jachtvaardigheden kunnen deze machtige zeedieren ten prooi vallen aan de complexiteit van moderne technologie, die ons laat zien dat de natuurlijke wereld en de digitale wereld soms verrassend botsen manieren.

Waarom gaan internetkabels eigenlijk onder de oceaan?

Onderzeese communicatiekabels doorkruisen de oceaanbodem met als doel de wereld te verbinden en consistente wereldwijde communicatie mogelijk te maken. Deze benadering van connectiviteit biedt meer controle en is een veiligere route naar datacommunicatie tussen continenten. In tegenstelling tot hun op satellieten gebaseerde tegenhangers, die het slachtoffer worden van latentie en signaalinterferentie, onderzeese kabels bieden superieure datasnelheden en lagere latentie, waardoor ze een perfecte kandidaat zijn voor deze opdracht.

Hoewel het idee om internetkabels onder de zee te leggen in eerste instantie vreemd lijkt, is het vanuit technisch oogpunt best praktisch. Diep onder de zee zijn kabels beschermd tegen terrestrische bedreigingen zoals conflicten op het land, ongevallen op bouwplaatsen en de meeste extreme weersomstandigheden. Bovendien maakt de enorme omvang van de oceaan zelf onbelemmerde kabelroutes mogelijk en vermindert het risico op destructieve menselijke activiteiten. Diep begraven onder de oceaanbodem of bekleed met duurzame bepantsering, zijn deze kabels bestand tegen externe krachten en zorgen ze voor een stabiele internetverbinding.

De benadering van onderzeese communicatiekabels brengt echter een aantal uitdagingen met zich mee, waaronder ontmoetingen met het leven in de zee - nou ja, meestal haaien.

Moeten we ons zorgen maken over het haaienbestendig maken van de internetinfrastructuur?

Aangezien het lastig kan zijn om de turbulente wateren van door haaien geteisterd gebied te doorkruisen, rijst de vraag: doen we genoeg om de internetinfrastructuur haaienbestendig te maken? Gezien de grootsheid van de oceaan en de populatie van deze toproofdieren die op de loer liggen, is deze taak verre van eenvoudig. Toch zetten vindingrijke onderzoekers en technisch onderlegde ingenieurs hun tanden in deze uitdaging en onderzoeken ze technieken om de onderzeese kabels te beschermen zonder schade toe te brengen aan het mariene ecosysteem.

Na het versterken van zijn onderzeese kabels met een Kevlar-achtige coating om schadelijke haaienbeten tegen te gaan, heeft Google sindsdien minder van dergelijke incidenten gezien. Hoewel kabelverslindende haaien voor een beter verhaal zorgen, zijn ze niet de belangrijkste boosdoener voor de meeste kabelstoringen.

Volgens de Internationaal Kabelbeschermingscomité (ICPC) kunnen de meeste kabelfouten worden toegeschreven aan menselijke activiteit, of ze nu worden veroorzaakt door scheepsankers of vissersboten die per ongeluk onderzeese kabels vangen. Dus naast zijn de zwakste schakel in de cyberbeveiligingsketen, vormen we ook een groter gevaar voor kabels dan natuurrampen (zoals aardbevingen, waterhozen, onderzeese aardverschuivingen en sterke getijdenstromen) en haaien samen.

Hoewel we ons zorgen moeten maken over het versterken van de internetinfrastructuur, is het haaienbestendig maken slechts een klein deel van het probleem. We spelen hierin een grotere rol dan de grote vis met een slechte reputatie en het streven naar harmonie tussen door mensen gemaakte netwerken en de natuur is een andere van onze verantwoordelijkheden.

We hebben grotere kabels nodig

In de kolossale oceaan van cyberbeveiliging kan zelfs een kleine haai een grote plons maken. Het beschermen van onze internetkabels tegen deze onderwaterwonderen vereist out-of-the-box denken en een aantal serieus grote kabels. Maar vrees niet, hoewel haaien kunnen bijten, hebben we de megabyte om ze op afstand te houden.