Wanneer het tijd is om tekst op het scherm in te voeren, denken de meesten van ons aan typen op een toetsenbord. Maar er zijn veel manieren om ervoor te zorgen dat woorden voor ons verschijnen. Er is bijvoorbeeld spraakherkenning. Er is ook de mogelijkheid om woorden met de hand te schrijven.

Ja, de mogelijkheid om tekst met de hand in te voeren bestaat al tientallen jaren. Waarom is het niet populairder? Een tijdje was het gewoon niet goed genoeg. Maar voor veel mensen is dat veranderd, en de meesten van ons hebben geen idee.

Hoe computers handschriften herkennen

Het omzetten van handgeschreven tekst naar digitale invoer is niet zo eenvoudig als het lijkt. De "A"-toets op een toetsenbord produceert immers de letter "A", ongeacht wie erop drukt of hoe hard hij of zij op de toets drukt. Aan de andere kant schrijft iedereen de letter "A" iets anders dan alle anderen.

Om te begrijpen hoe computers handgeschreven tekst begrijpen, gaan we eens kijken naar de handschriftherkenningstechnologieën die hierbij een rol spelen.

instagram viewer
  • Optische karakter erkenning: Deze technologie herkent tekst teken voor teken. Het wordt vaak gebruikt bij scans van machinaal afgedrukte teksten, zoals boeken en krantenartikelen. Maar die zijn er nu veel apps die afbeeldingen van handschrift naar tekst kunnen converteren met behulp van OCR.
  • Intelligente karakterherkenning: Deze methode voegt het gebruik van algoritmen toe om handgeschreven karakters beter te begrijpen. Het verscheen voor het eerst in de jaren 90 en had een functie die vergelijkbaar was met OCR, voornamelijk om fysieke documenten naar digitale bestanden te converteren. ICR kan cursief handschrift echter niet begrijpen, omdat het slechts één teken tegelijk leest.
  • Intelligente woordherkenning: Deze aanpak herkent hele woorden of zinsdelen. IWR vergelijkt geschreven woorden met een gebruikerswoordenboek om te raden of te voorspellen wat iemand probeert te schrijven of al heeft geschreven. Het werkt met zowel handgedrukt als cursief handschrift.
  • Machinaal leren: Machine learning wordt vaak gecombineerd met kunstmatige intelligentie en verwijst naar het vermogen van een computer om voorspellingen te doen op basis van een voortdurend evoluerende dataset. Computers kunnen handschriften beter ontcijferen omdat ze steeds meer voorbeelden krijgen van hoe mensen schrijven.

Sommige van deze technologieën zijn nieuwer dan andere, maar de meeste bestaan ​​al tientallen jaren. Dus waarom voelt handschriftherkenning nog steeds als magie? Wat heeft ervoor gezorgd dat het niet aansloeg?

1. Mensen zijn zich niet bewust van elektronisch handschrift

De meeste mensen gebruiken handschrift niet als invoeroptie, om dezelfde reden dat ze Linux niet als desktopbesturingssysteem gebruiken; ze zijn zich er niet van bewust dat het iets is. Laptops worden geleverd met toetsenborden. Tablets worden geleverd met virtuele toetsenborden. Het is pas relatief recent dat beide met gespecialiseerde schrijfstiften zijn begonnen, zoals de Surface Pen (hierboven afgebeeld) en de Apple Pencil.

Zelfs dan denken de meeste mensen erover om deze hulpmiddelen te gebruiken om handgeschreven aantekeningen te maken zoals ze dat op een fysiek notitieboekje zouden doen, en niet om die pennen te gebruiken om digitale tekst te transcriberen. Toch blijkt dat je een pen kunt gebruiken om website-URL's in te voeren, en niet alleen je handtekening op pdf's kunt zetten. Bijvoorbeeld de De Scribble-functie van Apple Pencil kan handschrift in tekst omzetten in elk tekstveld, en het is op zichzelf al een dwingende reden om de stylus aan te schaffen.

2. Onnauwkeurige karakterherkenning

Bij de eerste inspanningen, zoals OCR, worden tekens tegelijk herkend. Dit kan resulteren in onverwachte fouten, zoals het woord 'cheese' dat wordt opgepikt als 'chease' omdat de tweede 'e' moeilijker te onderscheiden is, ook al is 'chease' geen Engels woord.

Velen van ons hebben al genoeg moeite met het correct spellen zonder te maken te krijgen met een computer die het personage dat we proberen te schrijven verkeerd begrijpt. Spellingcontrole bestaat om een ​​reden. Als u al langzamer schrijft dan typt, heeft het geen zin om terug te moeten gaan en door de computer veroorzaakte typefouten te corrigeren.

3. Wacht erop...

Wanneer u uw stijlen over een scherm sleept, verschijnt uw handschrift onmiddellijk, maar dat betekent niet dat de computer weet wat u hebt geschreven. U moet pauzeren en wachten tot de machine de informatie heeft verwerkt.

Met andere woorden: u schrijft een woord of zin, tilt uw stylus op, wacht tot de digitale versie van wat u hebt geschreven verschijnt en gaat vervolgens verder met het schrijven van het volgende woord of de volgende zin. Afhankelijk van hoe snel je op een toetsenbord typt, kan het moeten pauzeren ervoor zorgen dat het schrijven als een echte sleur voelt.

Deze vertraging bestaat nog steeds op nieuwere apparaten, maar in het verleden duurde het zelfs nog langer toen CPU's minder krachtig waren en er langer over deden om informatie te verwerken.

4. De behoefte aan extra, soms dure hardware

Jarenlang werden de meeste computers geleverd met toetsenborden, geen pennen of touchscreens. Als je woorden op het scherm wilde schrijven, moest je extra hardware kopen of meer geld opbrengen voor een gespecialiseerd apparaat als een hoogwaardig tekentablet.

Hoewel touchscreens echt alomtegenwoordig zijn geworden, blijven stylussen nog steeds een beetje een nicheaccessoire. En degenen die je handschrift echt nauwkeurig kunnen nabootsen, kosten meer dan hun nubby, schuimige, apparaatonafhankelijke alternatieven die beter geschikt zijn voor het tikken op pictogrammen en het navigeren door scherminterfaces.

5. Typen op een toetsenbord is goed genoeg

Naarmate meer van ons zijn opgegroeid met (of gewend zijn geraakt aan) computers, vinden steeds minder mensen toetsenborden moeilijk te gebruiken. Voor het grootste deel zijn mensen niet op zoek naar alternatieven. En als ze dat wel doen, gaat de algemene voorkeur uit naar stemdictatie. De wens om met een pc te communiceren zoals met een notebook is niet wijdverbreid.

Dat betekent dat er minder onderzoekers, bedrijven en andere organisaties zijn die zich inzetten om handschriftherkenning zo goed mogelijk te maken. En die investering is nodig omdat het leren van een computer om handschriften te begrijpen meer magie vergt dan iemand leren hoe hij toetsaanslagen moet ontcijferen.

Handschriftherkenning is verrassend goed (maar je moet geduld hebben)

Afgezien daarvan: als je iemand bent die echt wil schrijven in plaats van typen, is dit een goed moment om te overwegen een stylus te pakken en te zien hoe ver handschriftherkenning is gekomen. Maar voordat u een oordeel velt, moet u weten dat de hardware die u kiest en de software die u gebruikt beide een verschil maken. Schrijven op een BOOX Tab Ultra is een veel leukere ervaring dan op een Moto G Stylus. Met andere woorden: schrijf de ervaring niet af alleen maar omdat je met de verkeerde tools schrijft.