Of het nu op een computer, een telefoon, een harde schijf of een SD-kaart is, computeropslag helpt ons bij het bijhouden van de gegevens die we maken. Er is een lange geschiedenis van verandering en ontwikkeling met computeropslag, en elke stap maakte de weg vrij voor wat we vandaag hebben. Maar hoe is computeropslag ontstaan?
De late jaren 1800: Wire Recording en The Telegraphone
In de late jaren 1800, toen de fonograaf een rage was, kwam de Amerikaanse wiskundige Oberlin Smith op het idee om magnetisme te gebruiken als een middel om geluid op te nemen. Hij stelde voor om het geluid op te nemen en op te slaan op een dunne draad.
Pas in de jaren 1890 kreeg de wereld een echt apparaat dat dit concept demonstreerde. Het heette de telegraphone en het werd een belangrijk onderdeel van de geschiedenis van computeropslag.
Het geluid zou in een microfoon gaan en omgezet worden in een elektrische stroom. Die stroom gaat naar de opnamekop. Een extreem dunne metalen draad wordt langs een opnamekop getrokken. Terwijl de draad samen met de opnamekop loopt, worden kleine delen ervan blootgesteld aan de stroom van de microfoon. Het magnetisme van de secties zou door de jaren heen consistent blijven.
1928: Opnemen op magnetische band
In 1928 bedacht de Duitse uitvinder Fritz Pfleumer de magneetbandmethode om audio op te slaan. De originele magneetband was echter van papier. Het papier werd uiteindelijk vervangen door acetaat plastic.
De tape was bedekt met ijzeroxide (roest, eigenlijk). Wanneer de band over de opnamekop zou lopen, zouden bepaalde stukjes ijzeroxide gemagnetiseerd worden. Terwijl magneetband uitsluitend werd gebruikt voor het opnemen van audio, realiseerden computerbedrijven zich in het begin van de jaren vijftig dat ze deze konden gebruiken voor gegevensopslag.
Betreed Eckert-Mauchly in 1951 met hun UNIVAC I, de eerste computer die magneetband gebruikte als middel voor gegevensopslag. Dit apparaat gebruikte een groot magneetbandstation, de UNISERVO I. Deze schijf is enorm in vergelijking met moderne opslagapparaten, die tussen de 5 en 6 voet lang zijn. Het kan tot 1200 voet magnetische tape opslaan.
Magnetisch kerngeheugen ontstond rond 1951 en werd voor het eerst gebruikt in de Whirlwind-vluchtsimulator van MIT. Het is moeilijk om een enkele uitvinder aan te wijzen die verantwoordelijk is voor deze technologie. Tussen het einde van de jaren '40 en het begin van de jaren '50 hebben verschillende wetenschappers, waaronder Jay Forrester, An Wang, Frederick Veihe en Jan Racjchmam, patenten aangevraagd voor soortgelijke technologieën.
Magnetisch kerngeheugen werkt heel anders dan magneetbandgeheugen. Een reeks magnetische ringen is verbonden met een raster van draden. Elke ring vertegenwoordigt één bit geheugen, waarbij de ring een 1 voorstelt als de ene kant gemagnetiseerd is en een 0 als de andere kant gemagnetiseerd is.
1956: Harde schijven
De volgende stap in de evolutie van computeropslag is de komst van de harde schijf. Op 14 september 1956 introduceerde IBM de 305 RAMAC (Random Access Method of Accounting and Control), die dezelfde principes voor magnetische opslag gebruikt als bij de tape.
Schijfopslag was beter dan bandopslag omdat je met schijfopslag niet-opeenvolgend toegang had tot gegevens. Met bandgeheugen moest je toegang krijgen tot gegevens in een specifieke volgorde (stel je voor dat je door een cassettebandje kijkt voor een bepaalde film). In plaats daarvan kunt u met schijfgeheugen willekeurig toegang krijgen tot de informatie die u nodig hebt (net als een dvd).
De 305 RAMAC-drives waren in alle opzichten veel groter dan de eerste tapedrives. Ze waren zo hoog als koelkasten en drie keer zo breed. Elke schijf had meerdere schijven verticaal gestapeld, die gegevens konden bevatten. IBM prees dat elke schijf maximaal 5 miljoen 6-bits tekens (ongeveer 3,75 MB) kan bevatten.
1971: Diskettes
In 1971 introduceerde IBM een nieuwe revolutie in computers, de diskette. Net als magnetische schijven, slaan diskettes gegevens op door ze magnetisch te laten afdrukken. Het waren kleine schijfjes die van mylar waren gemaakt, daarom waren ze zo slap.
De eerste diskettes die op de markt kwamen, hadden een diameter van 20 cm en konden ongeveer 80 KB aan gegevens bevatten. Dat zijn op geen enkele manier veel gegevens, maar het was genoeg om software en instructies in computers te laden. Voor dat moment vertrouwden computers op het invoeren van gegevens via fysieke ponskaarten.
De volgende standaard diskettegrootte was 5,25 inch, die 100 KB aan gegevens kon bevatten. Toen, in 1977, bracht Apple de Apple II PC uit, die werd geleverd met twee 5,25-inch diskettestations, wat een explosie veroorzaakte op de diskettemarkt.
Met de komst van diskettes konden pc-gebruikers besturingssystemen en software op hun computers laden. Toegang tot de gegevens was een stuk sneller dan het gebruik van cassettegegevens (een veel kleinere versie van magneetbandopslag).
In de jaren 90 werd de 3,5-inch floppydisk het standaardformaat voor pc-gebruikers. Hoewel het een kleiner formaat was, bevatte het exponentieel meer gegevens (ongeveer 1,4 MB). Floppy disks bleven het belangrijkste middel voor draagbare computeropslag tot het begin van de jaren 2000, toen flashdrives de markt overnamen.
De vroege jaren 2000: Flash/Solid State Storage
Flash-geheugen kwam in 1984 op de markt toen Fujio Masuoka een middel ontwikkelde om gegevens op te slaan die niet-vluchtig waren en geen bewegende delen hadden. Hij werkte toen bij Toshiba. Het was een elektrisch uitwisbaar programmeerbaar alleen-lezen geheugen (EEPROM), en de hele opslag kon in een flits worden gewist. Shoji Ariizumi, een collega van Masuoka, vergeleek het wisproces met de flits van een camera en bedacht zo de term flashgeheugen.
Nadat dit nieuwe idee was voorgelegd aan het IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers), gingen Toshiba en Masuoka aan de slag met het ontwerpen van een chip. Intel, geïnspireerd door de ontwikkeling van Masuoka, begon een eigen vorm van flash-geheugen te ontwikkelen. Al snel begonnen andere bedrijven hun eigen versie van flashgeheugen te ontwikkelen.
Gedurende de jaren 90 explodeerde de flashgeheugenindustrie. In 1991 verkocht SanDisk de eerste SSD voor computergegevensopslag, met een capaciteit van 20 MB. Toen, in 1997, werd de eerste mobiele telefoon met flash-geheugen geïntroduceerd. Tegen dat jaar was de flashgeheugenindustrie meer dan $ 2 miljard waard, oplopend tot meer dan $ 20 miljard in 2006.
Nu zijn er veel vormen van flashgeheugen, zoals flashdrives, SD-kaarten, Nintendo Switch-spelcassettes, enzovoort.
Cloudopslag is het modernste middel voor massaopslag, maar het heeft zijn wortels in de jaren zestig. De vader van cloudopslag is een man genaamd J.C.R Licklider, die het Advanced Research Projects Network (ARPNET) heeft opgericht. Dit was een manier voor computers om bronnen te delen via een netwerk.
Begin jaren 80 bood Compuserve wat dichter bij moderne cloudopslag ligt. Het bood 128 KB opslagruimte aan klanten om informatie op te slaan. AT&T lanceerde een soortgelijk plan in 1994. Vanaf dat moment breidde cloudopslag zich uit in omvang en reikwijdte, waarbij bedrijven als IBM en Microsoft cloudopslagproducten lanceerden.
Tegenwoordig verleggen mensen de grenzen met wat mogelijk is met cloudopslag. Bijvoorbeeld, Google's Stadia is een cloud-gamingservice waar de game in de cloud wordt weergegeven en naar compatibele apparaten wordt gestreamd, terwijl Microsoft ontwikkelt Windows 365 Cloud, een service die een volledig besturingssysteem in de cloud verwerkt en naar apparaten streamt.
Een geschiedenis geschreven in binair getal
Aan het eind van de jaren 1880 wist niemand wat er te wachten stond toen de eerste draadopnamen werden afgespeeld. Tegenwoordig bestaat het grootste deel van ons leven als gemagnetiseerde lijnen op een harde schijf of als elektronen in een SSD. Het is moeilijk om je een wereld voor te stellen waar geen computeropslag bestaat.
Als u op zoek bent naar een prestatie-upgrade voor uw computer, overweeg dan een van deze snelste SSD's die nu beschikbaar zijn.
Lees volgende
- Technologie uitgelegd
- Harde schijf
- SSD schijf
- Reservekopie van gegevens
- Dataveiligheid
Arthur is een tech-journalist en muzikant die in Amerika woont. Hij zit al bijna tien jaar in de branche en heeft geschreven voor online publicaties zoals Android Headlines. Hij heeft een grondige kennis van Android en ChromeOS. Naast het schrijven van informatieve artikelen, is hij ook bedreven in het rapporteren van technisch nieuws.
Abonneer op onze nieuwsbrief
Word lid van onze nieuwsbrief voor technische tips, recensies, gratis e-boeken en exclusieve deals!
Klik hier om je te abonneren
