Wat is hyperfocale afstand? Hoe en wanneer te gebruiken in fotografie

De hyperfocale afstand van een camera en een lens beschrijft een "sweet spot" in termen van het brandpuntsvlak. Bij je hyperfocale lengte is het brandpuntsvlak het breedst en wereldwijd het krachtigst, waardoor je veel meer ruimte hebt om te proppen in verschillende meer dan levensgrote onderwerpen, zoals bergen, grote voertuigen of gebouwen, en zelfs dingen zoals sterrensporen fotografie.

Een term als 'hyperfocale afstand' is meestal voldoende om een ​​wetenschappelijke fobie naar de heuvels te laten rennen, maar we raden u aan om ons door te luisteren. Dit is een professionele fotografietechniek die elke fotograaf moet kennen.

Wat is hyperfocale afstand in fotografie?

Je hebt twee uitersten op elke cameracilinder: je korte scherpstelafstand en focus op oneindig. Door jezelf ergens tussenin te kiezen, verschuift het focusvlak naar voren of naar achteren, ofwel dichter bij de camera of verder weg naar de horizon.

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, vindt u uw hyperfocale afstand op geen van deze twee posities. Het is niet synoniem met scherpstellen op oneindig. In plaats daarvan is het een optimale en betrouwbare manier om ervoor te zorgen dat zeer verre objecten wiskundig scherp worden weergegeven, zonder noodzakelijkerwijs met de hand een perfecte focus te vinden.

De leerboekdefinitie van hyperfocale afstand:

Hier kun je zien dat het hyperfocale punt een punt in de scène is op een bepaalde afstand van het eerste vlak van de cameralens.

Als je een markering zou plaatsen halverwege tussen dit punt en waar de camera staat, zou je het begin van het fotografievlak afbakenen. Deze "wig" strekt zich uit tot in het oneindige; het is breed genoeg om zelfs zeer verre onderwerpen of groepen onderwerpen comfortabel volledig te omhullen.

Wat maakt hyperfocale afstand uniek?

De hyperbrandpuntsafstand van een cameralens maximaliseert uw scherptediepte, waardoor u het breedst mogelijke deel van de taart over uw onderwerp als geheel kunt gooien. Fotograferen met het kleinste diafragma waartoe uw camera alleen in staat is, geeft niet noodzakelijk dezelfde garantie. Waarom niet, vraag je?

Welnu, als je op je hyperbrandpuntsafstand fotografeert, zorg je ervoor dat geen van de wiggen achter het oneindige verloren gaat. Sommige cameralenzen laten je eigenlijk je fall-off zone zien in termen van focus. Deze markeringen geven aan hoe breed uw brandpuntsvlak in het veld is bij verschillende diafragma-instellingen, waardoor het wiegen van oneindig veel gemakkelijker en handiger is.

Verwant: Wat is scherptediepte en hoe ontstaat het?

Het is vermeldenswaard dat je hyperbrandpuntsafstand niet verandert met je diafragma. In plaats daarvan is het voordeliger om deze relatie als complementair te beschouwen. De breedte en de diepte van het brandpuntsvlak zullen proportioneel veranderen naarmate de diameter van het diafragma groter of kleiner wordt, maar het "hart" van het brandvlak, het middelste punt tussen falloff in beide richtingen, blijft vast op zijn plaats voor jij.

Dit zijn allemaal minimale verschillen om te maken, maar ze maken allemaal een groot verschil als je serieus bent over het gebruik van hyperfocale afstand in je voordeel. Laten we het eens hebben over hoe u praktisch een hyperfocale afstand kunt bereiken.

Hoe hyperfocale afstand te vinden met behulp van de lens van uw camera

Hyperbrandpuntsafstand heeft weinig te maken met je camera - het draait allemaal om de lens, de brandpuntsafstand, constructie en snelheid, onder andere. Alle lenzen in uw collectie hebben hun eigen unieke hyperfocale instellingen. Je kunt ze allemaal op het oog vinden of een van de volgende alternatieve benaderingen gebruiken.

Als je een DSLR of spiegelloze cameralens gebruikt en deze etsen heeft die je laten zien hoe je diafragma en scherpstelafstand op één lijn liggen, heb je geluk. Het is eenvoudig om de hyperbrandpuntsafstand te vinden met behulp van lenzen met deze handige functie. Hoe?

Laten we zeggen dat we in dit geval met een f/22 fotograferen. Meestal is de grote inkeping in het midden wat we gebruiken om onze focus te vinden bij het maken van een foto. Laten we, in plaats van deze markering te gebruiken, eens kijken naar de reeks inkepingen eromheen. Degenen die zich het dichtst bij het midden bevinden, vertegenwoordigen hyperfocus als een groter diafragma. Naarmate u naar een van beide extremen gaat, wordt het diafragma smaller naarmate de breedte van het brandpuntsvlak groter wordt.

Om onze hyperfocale afstand met deze lens te vinden, zouden we de cilinder moeten draaien totdat deze tweede, meest rechtse f/22-indicator zich direct onder het oneindigheidssymbool bevindt, zoals afgebeeld.

Als we daar eenmaal zijn, volgt de rest van de configuratie en valt in rang. De hyperfocale afstand zelf wordt uiteindelijk iets minder dan drie meter - de meest linkse f/22-indicator laat zien dat objecten als dichtbij, want op ongeveer anderhalve meter afstand van de camera wordt ook scherpgesteld, naast het grootste deel van het scherpstelgebied erachter het.

Hoe hyperfocale afstand te vinden met wiskunde

Je kunt ook met potlood en papier gaan zitten en je hyperfocale afstand vinden met de volgende officiële formule. Laten we proberen deze puinhoop te ontcijferen.

Hier, H verwijst naar de hyperfocale afstand zelf. N komt overeen met de diameter van je diafragma; F is uw brandpuntsafstand, en C is de drempel voor acceptabele focus die je hebt besloten en gedefinieerd. Het wordt bepaald in termen van iets dat de cirkel van verwarring wordt genoemd.

Deze methode kan voor veel fotografen weinig praktisch zijn - het creëren van de grootst mogelijke cirkel van verwarring die u bereid bent te beschouwen als "in focus" kan nogal een gedoe zijn in het veld.

Verwant: Wat is het verschil tussen een F-stop en een T-stop?

Wanneer hyperfocale afstand gebruiken in fotografie?

Hyperfocale fotografie richt zich over de hele linie op één ding, in algemene zin: het fotograferen van grote, verre onderwerpen of veel onderwerpen in het middenveld die allemaal even scherp moeten zijn.

Een enorme beperking met hyperfocus is dat geen van deze gezichten of onderwerpen te dicht bij de camera mag zijn. Als je weet wat je fotografeert en wat je zou willen bereiken, zal de keuze die je moet maken meer dan duidelijk zijn.

Een paar soorten fotografie waarbij uw hyperfocale afstand u goed van pas zal komen, zijn onder meer:

• Grootschalige industriële of architectuurfotografie
• Landschapsfotografie
• Astrofotografie, inclusief sterrensporen fotografie
• Sportfotografie, vooral bij het vastleggen van een heel veld van rennende spelers
• Commerciële fotografie, waaronder: productfotografie
• Fotografie, waar veel gezichten of onderwerpen in beeld zijn - grote groepsfoto's, inclusief natuurfoto's (denk aan: a enorm veld met bloemen, of een enorme school vissen, die allemaal heel snel door het landschap bewegen), zijn een veelvoorkomend sollicitatie.

Is het mogelijk om het gebruik van je hyperfocale afstand helemaal te vermijden? Je kunt altijd een paar versies van dezelfde opname stapelen, waarbij elke versie op een ander afstandsvlak in de compositie is gericht. Als u alleen zeer kleine diafragma-instellingen gebruikt, helpt alles onder een f/16 u om kristalheldere scherpte in het hele beeld te behouden.

Geen van deze benaderingen zal echter zo onfeilbaar en waterdicht zijn als de dingen op de juiste manier doen. Daarom is hyperbrandpuntsafstand onze topaanbeveling voor professioneel ogende foto's.

Verwant: Wat is middelgrijs in fotografie?

Hyperfocale afstand vinden: de intellectuele zoektocht van je leven

De hyperfocale afstand van uw camera kan een buitengewoon nuttige failsafe zijn voor uw meest uitdagende projecten. Het is gemakkelijk te vinden en geeft het beeld een voorproefje van dat Hollywood-epische gevoel met een groot budget.

U kent ons advies al: geef ze een echte run voor hun geld. Hyperfocale afstand neemt het probleem van voldoende scherpstelling uit handen, waardoor u zich bezighoudt met belangrijkere zaken, zoals de opname in de eerste plaats.

Wat is het zonesysteem? Fotografie ontmoet wetenschap

Het zonesysteem is een methode om ervoor te zorgen dat uw foto elke keer weer perfect wordt belicht. Ontdek waar het vandaan komt en hoe het fotografen helpt.

Lees volgende

Over de auteur