Hoe gebruikt wetshandhaving gegevens om misdaad op te lossen?

Het oplossen van misdaden is complex en wetshandhavers over de hele wereld hebben hulp nodig op meerdere gebieden om grote zaken af ​​te ronden. Gelukkig zijn dingen gemakkelijker geworden naarmate de technologie vorderde.

Tegenwoordig is er een enorme en toenemende hoeveelheid gegevens in de wereld. Maar hoe helpt het precies om misdaden op te lossen? Laten we kijken.

Misdaadgegevens helpen bij verbeterde toewijzing van middelen

Wetshandhavingsinstanties gebruiken vaak gegevens om de meest waarschijnlijke locaties of tijden voor toekomstige misdaden te bepalen. Politiechefs analyseren ook statistieken om stijgingen of dalingen van bepaalde illegale activiteiten te verifiëren.

De bijbehorende conclusies helpen bij het toewijzen van middelen en het opvullen van bekende leemten in de berichtgeving over misdaadbestrijding. Die aanpak zou de kans kunnen vergroten dat agenten misdaden stoppen of op zijn minst getuige zijn.

Soms werken beveiligers samen met politiediensten en andere lokale autoriteiten, waarbij ze de scènes van potentiële problemen bijwonen en actuele perspectieven bieden die historische gegevens kunnen ondersteunen.

Autogegevens kunnen de acties van criminelen onthullen

De auto's van tegenwoordig worden steeds geavanceerder. Ze verzamelen gegevens over de voorkeuren, routes en meer van chauffeurs.

Veel voertuigen laten mensen ook functies bedienen met hun stem. Ze vereisen meestal dat gebruikers hun smartphones aan de auto's koppelen. Privacy-experts zeggen dat dat bijzonder problematisch is, en het geeft de politie meer gegevens.

Lam Nguyen, directeur van het Defensie Cyber ​​Crime Center, zei: "Ik weet zeker dat iedereen weet hoeveel forensische gegevens er op de telefoon staan. Wat mensen niet beseffen, is dat veel daarvan naar een auto wordt verzonden, alleen maar omdat je de telefoon bij de auto registreert."

Aangezien de meeste infotainmentsystemen van voertuigen niet vergrendelen, is het vaak gemakkelijker om er informatie van te krijgen.

Nguyen legde uit: "Als je een gruwelijke misdaad hebt begaan en we kunnen niet in je telefoon komen, kunnen we randgegevens krijgen die met je auto zijn gesynchroniseerd."

In één geval deden wetshandhavers dat nadat een verdachte het voertuig van zijn moordslachtoffer had gestolen en vervolgens de stereo met zijn stem had bediend. Familieleden van de verdachte bevestigden op die manier zijn identiteit, wat leidde tot zijn arrestatie en aanklacht.

Low-tech autogegevens kunnen ook wetshandhavers helpen. Bedenk bijvoorbeeld hoe alle voertuigen kentekenplaten moeten hebben. Ambtenaren uit Wyoming, de stad in Michigan, besloten 12 camera's te installeren om hun informatie automatisch vast te leggen. Wetshandhavingsinstanties zeggen dat deze aanpak zou moeten helpen bij het oplossen van geweldsmisdrijven waarbij voertuigen betrokken zijn, plus illegale activiteiten rond gestolen auto's.

Er is een voortdurende behoefte aan mensen die pogingen tot cybercriminaliteit als online kunnen herkennen en dwarsbomen criminelen voeren hun bestaande tactieken op en proberen nieuwe, en veiligheidstroepen zijn opgevoerd tot de bord.

Browsergeschiedenisgegevens kunnen vertellen wanneer een persoon bepaalde websites heeft bezocht en wat deze heeft gedaan. Dergelijke details kunnen bevestigen of een online aanval binnen de organisatie of van buitenaf is ontstaan. Volgens Rhonda Ascierto, Vice President of Research bij de Uptime Instituut, is het risico op bedreigingen van binnenuit toegenomen als gevolg van COVID-19. Maar het onderzoek vermeldde ook dat dit in de jaren ervoor al een toenemend probleem was, wat aantoont dat dit niet iets van korte duur is.

Browsergegevens kunnen ook potentieel verontrustende trends aan het licht brengen, bijvoorbeeld wanneer iemand onlangs is begonnen met onderzoeken hoe je bommen kunt maken of sloten kunt kraken. Soms hebben politieagenten huiszoekingsbevelen nodig om computers en telefoons te doorzoeken. Ze kunnen echter ook op andere manieren aan gegevens komen, waaronder door ze te kopen.

Welke gegevens ze kunnen krijgen en hoe, hangt af van de details in het site- of servicegerelateerde privacybeleid. Aangezien de meeste mensen deze accepteren zonder ze grondig te lezen, zullen ze zich misschien nooit realiseren dat de politie hun informatie kan krijgen. Wetshandhavers kunnen dat zelfs doen voor mensen die niet verdacht worden van misdrijven.

De mogelijke complicaties van Web 3.0

Je hebt misschien wel eens gehoord van Web 3.0, dat door veel mensen wordt omschreven als de volgende generatie van internet. Iets dat het onderscheidt, is dat het zal de blockchain gebruiken in plaats van traditionele databases. Het is te vroeg om met zekerheid te zeggen, maar dat aspect zou het internet uiteindelijk tot een minder bruikbare gegevensbron voor wetshandhavers kunnen maken.

De opkomst van cybercriminaliteit heeft politieorganisaties nu al gedwongen zich aan te passen aan de trend. Ze hebben dit gedaan door officieren meer cyberbeveiligingstraining te geven en meer mensen met een achtergrond in het veld aan te nemen.

De verschuiving naar Web 3.0 moet mensen meer controle geven over hun gegevens. Minds is een social media netwerk dat laat zien wat er allemaal mogelijk is. Het geeft prioriteit transparantie en beloont mensen voor hun interacties.

Data minder vrij beschikbaar maken is een goede zaak voor de privacy. Het vormt echter een uitdaging voor instanties die dergelijke informatie eerder gebruikten om misdaden op te lossen. Die realiteit zou sommige criminelen meer macht kunnen geven, maar de tijd zal het leren.

Smart Tech-gegevens kunnen vitale verificatie opleveren

Wetshandhavingsinstanties hebben ook slimme luidsprekergegevens gebruikt om misdaden op te lossen. Amazon zal voldoen aan verzoeken om dergelijke informatie te verstrekken zolang: de bestellingen zijn rechtsgeldig en bindend.

Slimme luidsprekers blijven in een stand-bystatus en luisteren naar gebruikers die een wake-woord uitspreken. Soms worden ze echter geactiveerd nadat ze verschillende woorden of geluiden hebben gedetecteerd. Daarom gebruiken sommige wetshandhavers gegevens van slimme luidsprekers om context aan zaken en misdaden toe te voegen. Ze hopen dat de apparaten lopende wandaden hebben betrapt.

Hetzelfde geldt voor slimme beveiligingscamera's. Stel dat iemand aangifte doet bij de politie van gestolen of vernielde eigendommen. Aangesloten beveiligingscamera's reageren doorgaans op geluid en beweging, wat betekent dat ze details kunnen oppikken die nuttig zijn voor het oplossen van dergelijke gevallen.

Mag de politie persoonlijke informatie vrijgeven?

Veel mensen maken zich zorgen over wat er kan gebeuren als de politie gegevens over hen krijgt. In de VS is de Privacywet van 1974 stelt dat bureaus schriftelijke toestemming van de betreffende partij moeten hebben voordat zij hun gegevens mogen delen. Het is echter niet zo duidelijk vanwege 12 uitzonderingen op die bepaling.

Zo kunnen mensen op need-to-know-basis gegevens delen binnen hun bureau. De wet stelt partijen ook in staat om informatie te gebruiken op een manier die in overeenstemming is met het beoogde doel en de reden voor het verzamelen. Dat detail maakt het soms mogelijk om te delen.

Waar wordt Predictive Policing gebruikt?

Predictive policing is een veelbesproken onderwerp. Volgens voorstanders zou het de misdaad kunnen terugdringen. Critici vrezen echter dat het vooroordelen en profilering kan veroorzaken, met name van jongeren of minderheidsgroepen.

Een dergelijk programma in het VK houdt de internetactiviteit van kinderen in de gaten. Het doel is om jongeren te identificeren die mogelijk online misdaden plegen. Wetshandhavers komen dan tussenbeide en spreken met die partijen en hun ouders voordat zich incidenten voordoen.

Mensen in de VS maken zich steeds meer zorgen over de politie die gezichtsherkenningstechnologie gebruikt bij het oplossen van misdaad. Wetgevers hebben de kwestie tot nu toe in ten minste 20 hoofdsteden van de staat besproken, wat aantoont dat het een wijdverbreide kwestie is.

De politie in Toronto, Canada, vertrouwde drie en een halve maand op op kunstmatige intelligentie gebaseerde gezichtsherkenningstechnologie. Ze gebruikten het in die korte tijd voor 84 strafrechtelijke onderzoeken, waarvan er minstens twee voor de rechter kwamen.

Er is ook een groeiende markt voor bedrijven die dergelijke technologie kunnen produceren. Een bedrijf genaamd Voyager Labs levert sociale media-gegevens over mensen die worden onderzocht, zoals vermeld door de GuardiaN. Het kijkt echter ook naar informatie van al hun vrienden en gebruikt het om mogelijke criminele activiteiten te voorspellen.

Wanneer is Predictive Policing begonnen?

De politie van Los Angeles was een van de eerste gebruikers van predictive policing. Het begon in 2008 met het onderzoeken van de mogelijkheden. Sindsdien heeft het bureau dergelijke technologieën gebruikt om eigendomscriminaliteit en wapengeweld te bestrijden.

De politie van Chicago was een van de eerste organisaties die een persoonsgerichte voorspellende aanpak gebruikte. In een pilotprogramma uit 2012 werden lijsten opgesteld van personen die zogenaamd het grootste risico lopen om wapengeweld te ervaren of te plegen.

Politie moet zorgvuldig omgaan met gegevens

Het is niet per se een slechte zaak dat wetshandhavers toegang hebben tot meer gegevens tijdens hun inspanningen om misdaad op te lossen. Ze moeten zich echter verzetten tegen het gebruik van tools die ertoe kunnen leiden dat ze bevooroordeelde of anderszins gebrekkige conclusies trekken. Anders kan het tot grotere complicaties leiden dan dat het uiteindelijk wordt opgelost.

Hoe herstellen politie- en forensische analisten verwijderde gegevens van telefoons?

Kan de politie echt verwijderde foto's of sms-berichten van Android- of iPhone-apparaten herstellen? Of is het puur fictie?

Lees volgende

Over de auteur