Wat is een Collect-a-Thon-videogame?

Je hebt waarschijnlijk wel eens gehoord van het platformgame-genre, omdat het een van de meest populaire is. Maar ben je bekend met het collect-a-thon-subgenre van platformgames?

Laten we eens kijken naar de opkomst en ondergang van verzamel-a-thon-titels, enkele voorbeelden bestuderen en dit interessante genre beter begrijpen.

Wat is een Collect-a-Thon-spel?

Een collect-a-thon (ook wel gespeld als collectathon) is een videogamegenre dat wordt gedefinieerd door de vereiste om een ​​groot aantal items te verzamelen om verder te komen. Veel games laten je toe of dwingen je om objecten te verzamelen, maar collect-a-thons worden bepaald door hoe je door het spel kunt gaan.

Meestal zijn collect-a-thons 3D-platformgames, maar er zijn een paar voorbeelden van 2D collect-a-thon-platformgames.

Lees verder: 2D-spellen versus 3D-spellen: wat zijn de verschillen?

De naam "collect-a-thon" is geen officiële titel en werd niet vaak gebruikt toen dit genre in zijn glorietijd was. Het is meestal een term die wordt gebruikt bij het terugkijken naar games in deze stijl, en hoewel het een negatieve connotatie kan hebben, is het niet typisch pejoratief.

Laten we, om de collect-a-thon-games beter te begrijpen, eens kijken hoe het genre tot stand is gekomen en het ontwerp van enkele kenmerkende titels onderzoeken.

De oorsprong van Collect-a-Thon-platformgames

Collect-a-thons ontstond tijdens de opkomst van 3D-games. Met de vijfde generatie consoles (met name de Nintendo 64 en PlayStation) waren titels die de derde dimensie ten volle benutten eindelijk mogelijk.

Verwant: Wat zijn videogamegeneraties en waarom gebruiken we ze?

Maar de verschuiving van 2D naar 3D ging niet alleen over graphics; grotere werelden om te verkennen betekende dat ontwikkelaars ook de structuur van hun games konden veranderen. In 2D-platformgames is het doel bijna altijd om simpelweg het einde van het level te bereiken. Maar in een 3D-game is er meer potentieel om rijke, open werelden te maken, waar alleen het bereiken van het doel niet veel zin heeft.

Bovendien, toen 3D-platformgames nieuw waren, waren er enkele ruwe randen, zoals het camerasysteem en leercurves voor spelers die zich in 3D verplaatsen. Dus om de 3D-werelden die ze hebben gemaakt zo efficiënt mogelijk te gebruiken zonder dat er precisieplatforms nodig zijn, hebben ontwikkelaars ze gevuld met allerlei soorten beloningen om te verzamelen.

Dit moedigde spelers aan om de levels volledig te verkennen en alles te vinden, wat 3D-beweging leuk maakte zonder frustrerend te zijn. Het zorgde er ook voor dat deze vroege 3D-gebieden vol aanvoelden in plaats van kaal.

Super Mario 64: De eerste Collect-a-Thon

Super Mario 64, dat in 1996 samen met de N64 werd uitgebracht, was een pionier op het gebied van 3D-gaming. Het bleek dat het ook de game was die de blauwdruk vormde voor collect-a-thon-platformgames.

In Super Mario 64 is je voortgang direct gekoppeld aan de verzameling van een paar belangrijke items. Power Stars zijn de primaire verzamelobjecten en komen als beloningen voor het voltooien van de verschillende doelstellingen in elke fase. Naarmate je sterren verzamelt, ontgrendel je meer deuren in Peach's Castle (de hubwereld), waardoor je toegang krijgt tot meer podia en dus meer sterren verzamelt.

Er zijn secundaire verzamelobjecten die je hoofddoel ondersteunen. Elk level heeft bijvoorbeeld acht rode munten, die je een ster geven als je ze allemaal hebt verzameld. En er zijn een paar baasdeuren, op slot gedaan achter een bepaald aantal sterren, die Bowser-podia ontgrendelen. Nadat je een baas in die werelden hebt verslagen, verdien je een sleutel die een groot nieuw deel van het kasteel opent.

Er zijn 120 sterren in Mario 64, maar je hebt er maar 70 nodig om het laatste level te ontgrendelen en het spel te verslaan. Je bent vrij om dit doel te bereiken op elke manier die je wilt - zolang je maar genoeg sterren krijgt, maakt het niet uit welke je verdient.

Banjo-Kazooie en het gouden tijdperk van Collect-a-Thons

Rare, destijds een externe ontwikkelaar voor Nintendo, nam Nintendo's framework van Super Mario 64 en bracht meer populaire collect-a-thon-games uit tijdens het N64-tijdperk. Banjo-Kazooie (1998) en het vervolg Banjo-Tooie (2000) waren de twee meest geliefde van deze periode.

Naast legpuzzels (genaamd "Jiggies"), die het primaire verzamelobject zijn, hebben de Banjo-titels secundaire verzamelobjecten waarmee je meer Jiggies kunt krijgen. Deze omvatten tokens die transformaties van een sjamaan ontgrendelen, munitie voor de vaardigheden van je personages en lege honingraatstukken die je maximale gezondheid vergroten.

Er zijn ook muzieknoten, die deuren openen die je voortgang door de bovenwereld blokkeren (in Banjo-Kazooie). Elk niveau zit vol met 100 notities, 10 Jiggies en andere secundaire items om te pakken. Je moet de meerderheid van hen krijgen om het spel te voltooien, dus er kan een punt komen waarop je terug moet naar eerdere niveaus en meer moet verzamelen om verder te gaan.

De N64 was echter niet het enige systeem met collect-a-thon-spellen. Op de PlayStation was de originele Spyro the Dragon-trilogie ook een goed voorbeeld van het genre. Deze spellen hebben elk een primair verzamelobject dat je nodig hebt om verder te komen in het spel, evenals edelstenen die je gebruikt om te betalen voor nieuwe vaardigheden en dergelijke. Ape Escape is nog een uitstekende PS1-game dat is een collect-a-thon, omdat je veel apen in verschillende levels moet vangen om verder te gaan.

Wat deze spellen allemaal gemeen hebben, is dat je een bepaald aantal bepaalde items moet verzamelen om verder te kunnen. Het einde van de levels halen is niet genoeg, en er zijn honderden goodies om op te pikken. Maar in een goede collect-a-thon zijn deze items zo geplaatst dat ze je aanmoedigen om te verkennen. Bij een slechte...

Donkey Kong 64 en de ondergang van Collect-a-Thon Games

Donkey Kong 64, uitgebracht in 1999, is een tot het uiterste doorgedreven collect-a-thon-spel. Het beschikt over vijf verschillende speelbare personages, elk met een kleurcode voor bepaalde verzamelobjecten in het spel. Je moet regelmatig van personage wisselen met behulp van de tag-vaten van de game, waardoor je op een vervelende manier door dezelfde gebieden moet lopen.

Je zou bijvoorbeeld door een gang kunnen lopen vol met rode bananen, die alleen Diddy Kong kan pakken. Maar aan het einde van die gang is er een deur die wordt bediend door een schakelaar die Donkey Kong moet afschieten met zijn wapen. Achter die deur zit een paars verzamelobject, dat alleen Tiny Kong kan verzamelen.

Omdat de game zoveel verzamelobjecten heeft voor elk personage, is het enorme aantal items om te verzamelen overweldigend. En in tegenstelling tot Banjo-Kazooie of Super Mario 64, die een handvol itemtypes bevatte, gaat DK64 veel te ver met zijn verzamellijst.

In plaats van verzamelobjecten te gebruiken om de platformervaring te verbeteren, bombardeert Donkey Kong 64 je overal met snuisterijen. Als gevolg hiervan beschouwen sommige mensen dit als de game die het collect-a-thon-genre heeft gedood.

En toen de volgende generatie videogames naderde, daalden de collect-a-thon-games inderdaad in populariteit. Er waren nog een paar verspreide voorbeelden, zoals Super Mario Sunshine uit 2002 op GameCube en Jak en Daxter: The Precursor Legacy in 2001 op PS2, maar daarna groeiden 3D-games veel verder dan hun roots punt.

Moderne open-wereldtitels zoals Grand Theft Auto III hadden veel meer te bieden dan een simpele verzameling. Ze bouwden meeslepende werelden met een verscheidenheid aan missies om te voltooien en gebieden om te verkennen en in te spelen. Zelfs latere 3D-platformgames, zoals Psychonauts, Sly Cooper en Ratchet & Clank, hadden meer geavanceerde gameplay-mechanica.

Moderne voorbeelden van Collect-a-Thon-titels

Hoewel collect-a-thons tegenwoordig geen populair genre zijn, zijn er enkele moderne releases die in deze classificatie passen. De meeste hiervan zijn indiegames, geïnspireerd door de liefde van de ontwikkelaars voor die klassieke titels.

New Super Lucky's Tale is een charmante terugkeer naar eenvoudigere 3D-platformgames, terwijl A Hat in Time inspiratie haalt uit het verleden terwijl het de algehele gameplay oppoetst.

Yooka-Laylee is een spirituele opvolger van Banjo-Kazooie van voormalige Rare-ontwikkelaars, en Super Mario Odyssey op Switch is de meest bekende collect-a-thon-game die in een bepaalde tijd is uitgebracht. Het verwijst naar de open gameplay van Super Mario 64 en Super Mario Sunshine, in plaats van de meer op niveaus gebaseerde doelen van latere 3D Mario-titels.

Collect-a-Thons: het beste vergeten?

Zoals we hebben gezien, was het collect-a-thon-genre een product van zijn tijd in de vroege ontwikkeling van 3D-games. Ontwikkelaars vulden de werelden die ze creëerden met items om te verzamelen om de efficiëntie te maximaliseren en de gebieden levendiger te maken. Maar naarmate de 3D-gameplay evolueerde, konden nieuwere titels werelden creëren met meer gevarieerde doelen.

Collect-a-thons zijn voor veel mensen nostalgisch, maar goed beoordeelde moderne voorbeelden van het genre bewijzen dat ze nog steeds kunnen werken. Ze zijn slechts een van de gamegenres die je misschien niet kent.

Afbeelding tegoed: Wikimedia Commons

8 niche-videogamegenres met games die het waard zijn om te spelen

Wat zijn roguelikes? Wat zijn loopsimulators? Wat zijn visuele romans? Deze niche-videogamegenres zijn het spelen waard!

Lees volgende

Over de auteur